Στου Θεου τα δακτυλα

Και εσυ καντυλι βρισκεσε στο βραχο αναμενο,
μες στο θεου τα δακτυλα σε εχουν κρεμασμενο


Το λαδι σου λιγοστεψε, η φλογα σιγοσβηνει,
και εγω μακρυα σου νυκτωσα,
βλεπω δεν θα προλαβω,την ασημενια κουπα σου, η φλογα σου
πριν σβησει.
Παρθενο λαδι, απο την ελια λιγο μεσα να ριξω.

Θελω μες τα μεσανυκτα στην αχαρη μαυριλα,
θελω χωριο μου ορεινο, στο βραχο κρεμασμενο,
παντοτε το καντηλι σου, να βρισκετε αναμενο.

Θελω να φεγγεις απο μακρυα, σε ανατολη και δυση,
οπου υπαρχει χωριανος, την λαμψη σου να βλεπη.
Γονατιστος να προσκυνα, πισω σαν θα γυριση


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Βαρια η βροχη σαν επεφτε.

Βαρια η βροχη σαν επεφτε, και ο βοριας φυσουσε,
ψηλα βρισκομουν στην κορφη , τ' αγιαζι με κτυπουσε.

Κοιτουσα γυρω, ολογυρα, τι καταχνια τι ομιχλη,
την γη εχει πιασει ο ουρανος θελει να την πινηξη.

Με συννεφια την τηληξε, με αερα την κτυπουσε,
την θαλασσα εφουσκωνε, σκληρα την τιμωρουσε.

Την εκτυπουσε αλυπητα τον ηλιο εχει κρυψει,
γιατι τους νομους βιαζε, που εφτιαξε
η φυση


Ενιππεας τελεφταιος των Ζωεμπορων.

Ποτε δεν ξανα φτιαξαμε

Ποτε δεν ξαναφτιαξαμε στην γη μας Παρθενωνες,
τι παντα μας κυβερνησαν λιγοι και απαταιωνες.


Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Απο τοτε

Απο τοτε που ο Ελληνικος λαος επαψε να
χρησιμοποιει τις εφημεριδες, ως χαρτι υγειας,
μερικες εφημεριδες, σηκωσαν κεφαλι.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Τα Βοσκοτοπια αδεια

Τα Καταραχια μοναχα, τα βοσκοτοπια αδεια,
αδεια σαν ολα τα βουνα, ριμαδεια τα χωρια μας.

Και συ γραφιας και κομιστης, λιγο γραμματισμενος,
Στην εξουσια υποτελης, σαν Ελληνας χαμενος.Τουτα τα -
μαντρια ριμαξανε, οι κτηνοτροφοι φυγαν.

Δεν εχουνε τσοπανιδες τα προβατα να αρμεξουν.

Οι τσοπανιδες χαθηκανε σε αλοκωτα σοκακια,
Σε μονοματια πονηρα στης ρουφιανιας της στρατες.

Με λιγο χρημα και ψευτια σας κλεισανε τα ματια.

Νειατα εαν αγαπατε αυτοι την γη στην γη σας
να γυριστε.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Αφιερωμενο στους ηρωικα πεσωντες στα διδυμα

Εξηντα τα μερονυχτα που καιει το καμινι,
εδω τ' ασταλι ελειωσε, και οι ουρανοι λυγισαν,
και οι περηφανοι αητοι της Δυσης τα καμαρια,
πισωπλατα κτυπηθηκαν.

Μα αυτο δεν ηταν πρωινο εντεκα του Σεπτεμβρη,
ηταν φωτια στον ουρανο, και ηφαιστειο στην πολη,
γυαλι ατσαλι και κορμια ενα γινηκαν ολα....

Βαρυ το χερι του φονια.
Δεν χαθηκαν δυο και τρεις, μα ουτε εκατο και χιλιοι,
ηταν μια πολη ολοκληρη, νεοι σαν τα βλασταρια.

Δεν εχει ο εχθρος ιδανικα και η Λευτερια παζαρια.

Τα δυο ποταμια εβλεπαν τα ομορφα σας ματια,
και το αγαλμα της λευτεριας βρισκοτανε κοντα σας.
Μα ποιοι σας εζηλεψαν και ορφανεψαν την πολη.

Τα χρυσαφενια φυλλα σου πολη που σε στολιζουν,
αυτα μιλανε στον εχθρο του λεν και του θυμιζουν.
Εδω θεριωνει η Λευτερια της γης το πεπρωμενο,
σε ολα της γης τα περατα θα το' βρετε
γραμμενο.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Ο Δρομος για την παναγια απο εδω παει

Ο Δρομος για την παναγια απο εδω παει

!968 Μικρη Μαγουλιανιτησα γυρισε απο την Αθηνα,
ελειπε δυο χρονια, και μας ρωτουσε μπροστα στην ταβερνα
του Ιωσηφ.
Σας Παρακαλω μου λετε απο εδω παει ο δρομος για την
Παναγια.



Ενιπεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Μαγουλιανων Τοπονημεια

Ανατοληκα Δυτηκα Βορια Νοτια



Σημαντερακι Κουκουβαγια Καστρο Παρπανητσες
Κορφες Α Θανασης Κουφητη
Κοτσιαμανος Κλησουρα Κανακολακα Πετρησιο
Σπηλια Χαυταλευρα Στρουγγοι Κορφες Καμαρι
Παλιολαζι Κορφοξυλεια Φασονερι Παρτωλια
Βρυσουλι Σανατορειο Ζερβου Εγκλενεος
Καμηνακια Κοκκηνοβραχος Βαλτος Α Γιαννης
Γαυρος Βιγγλα Σκαλα Κατσηποδας
Μακαριου Μελησση Ρεμα Κουβαρντους Δρυμωνας
Α Μαμμας Βραχος Κολοκοτρωνη Κακαβος
Βουναρε ικα Νηχωρι Α Ελεουσα Καμπεας
Σρατελιτσα Μερμηγκιαρη Ελησκα
Καφου Σπηλια Βοηδοκιουλι Μποτσικα
Κιβωτιες Παπακωστα Κουτσουρο Αητοφωλια
Ζαρζη Φτελεο Ελα Νικολητσα
Σελα Καμινια Κουφολογγος Μουριες
Φτερες Πηλαληστρα Μπαρτζελη
Κεχρηνια Παλιορουγκα Βαρελα
Σπαρτεας Κοπρινος Καρκαλα
Αλητζερινου Νικολητσα Δεση
Κουτσουρα Στερα Τζοχεηκος Μαχαλας
Πανω Αλωνια
Α Νικολας
Κατω Αλωνια
Στραποκαημενο
Μουριες
Πετροβουνι
Ενιππεας Τελευταιος των Ζωεμπορων

Ελλαδα

Στα γαλανα τα ματια σου οι αρετες του κοσμου,
και στο βαθυ, σκοταδι, οι αρχοντες του τρομου.

Σε σκοτεινες χαραδρες φτιαχνουν προγραμματα,
τον κοσμο ολον πηραν τα κλαματα.

Στα γαλανα σου ματια οι βαρκες της ειρηνης,
και σε βαθιες χαραδρες, παιδια της Παλαιστηνης.

Τους κυκλους του πλανητη τοξα κυκλωνουνε,
βελη φαρμακωμενα την γη πληγωνουνε

Με βρωμικο κονταρι πισωπλατα κτυπανε, για την
ζωη τ' Ανθρωπου δεν νοιαζοντε, δεν ρωτανε.

Τα γαλανα σου ματια ελπιδες δινουνε.
τρεμουν τις αρετες σου και τις ιδεες σου,
βαθεια εις
στους αιωνες κανεις το χρεος σου.

παντα το φως νικαει και η λαμψη ερχεται,
για μια ανασα η πλαση παντα προσευχετε.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Να φτησω στους ταφους σας

Σ' Εσας που την Σαλαμινα βεβηλωσατε.

Σ' Εσας που την Αρχαια Ολυμπια παραδοσατε στις φλογες.

Σ' Εσας που την παλια Αθηνα λεηλατησατε.

Σ' Εσας που τα κοκαλα των προγονων μας διασκορπισατε.

Σ Εσας που τα Μνημεια των προγονων μας με μισος κατακρεουργησατε.

Σαν Ελληνας Θ' ερθω καποτε να φτησω στους ταφους σας

Ω Φυλη ελληνων

Φυλη μου, που εχεις πετερα σου, το φιλοτιμο,
και αδελφο σου το φθονο.

Φυλη που εχεις για Μαννα σου την αγαπη,
και για αδελφη σου την Διχονεια.

Φυλη μου που σε αγαπης χρονια μεγαλουργησες,
και στης ραδιουργιας τις στιγμες,
γκρεμοτσακιστηκες.

Φυλη μου που εστρωσες την Ανθρωποτητα
με μαρμαρα σκαλισμενα,
και φωτισες την σκεψη της με σοφια.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Ο Εχθρος αορατος

Τα παιδια εφυγαν , εδω τα νειατα
χαραμιζονται.

Οι νεοι μας τραπηκαν σε φυγη, κανεις δεν σε υπολογισε
αγαπημενη πατρωα Γη.

Παρεδωσαν τα οπλα, τα νειατα εφυγαν στα περατα
της Γης.

Και εμειναν πισω τα Γεροντια, γεννιες ξεριζωμενες,
απο τα Αγια χωματα μας.
Ο Εχρος ειναι αορατος


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Τα παραπηγματα της γης

Ο Ηλιος τουτο το εσπερας, δεν λεει να παει
να κοιμηθει,
και εσυ βοσκε με την φλογερα γλυκολαλεις σαν
ν' ναι αυγη.

Ο Ηλιος τουτη το εσπερας δεν το κουναει σπιθαμη,
και μεις μια βαρδια ολη μερα, στα παραπηγματα
της γης.

Πουλια γυρνανε και κουρνιανε, μα ο Ηλιος δεν
λεει να χαθη.
Ψαχνει να βρη πως θα γκρεμιση, τα παραπηγματα
της γης


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Κλεισε ,τα ματια σου Ερμη

Κλεισε τα ματια σου Ερμη ,και γυρω σου μην
βλεπεις,
Αδραξε το κηρυκειο δεσε τα σανδαλα σου, και φτερωτος
πετα μακρυα----

Και πηγαινε στην μαννα σου, στον αξιο σμιλευτη σου,
αναγγειλε, τριμεγιστε, τα φοβερα μαντατα,
πες τους πως δεν προλαβαμε την γης σας , να γνοιαστουμε ,
της χαθηκε η ικμαδα, και μαυρησε ,
ρημαχτηκε η ιερη Ολυμπια.
Κατεκαψε ο λαμπαδος το λοφο σου τον Κρονιο,
μαυρισανε τα μαρμαρα , την εκαψε την γη σου,
η αθλια μας η γεννια, που η αιδως της λειπει,
εχεις δουλεια ψυχοπομπε γ΄'αυτο ανασκουμπω σου.

Στον ελαιωνα αφησαμε ψυχουλες λαβωμενες, για μερες αταφες, εκει,
περνα και μαζεψετες.

Μην περιμενεις απο μας τον δρομο σου να μαθης.
Μια μασκα βαλε, οι καπνοι, να μην σε αναστομωσουν.
Και παραφυλα για να βρης μεσα στα σταχτοκαπνια ενα ουρανιο
ξεφωτο, μια πορτα, μια σχιμαδα, και πετα φυγε----μακρυα.

Παρε τον ΔΙΟΝΥΣΟ μαζι, τον γιοκα της Σεμελης, που σταφυλακια
ζουμερα γυρευει να απολαυση.

Παρτον εσωθει ο τρυγος μας στερεψαν τα βαγενια----
Κλεισε τα αυτια να μην ακους αυτα που δεν σου πρεπουν.

Δεν ειναι οι ζητωκραυγιες στις νικες του Ευαγορα,
μητ' ο Ηρακλης στον Μυρωνα τον κοτινο προσφερει.

Ειναι θρηνωδικες κραυγες, εκκλησεις για βοηθεια,
που μονοπατι του ουρανου δεν βρηκε για να φταση.
Φωνες ταλαιπωρων θνητων βασανοκτυπημενων,
που για το βιος, το βιο τους σπαραχτηκα θρηνουνε.

Πετα το συντομοτερο κ' ακουσεμε φυγε----

Και εαν σε χρονους εκατο υπαρχουν τα παιδια μας,
και εαν με τιμη περηφανη το χωμα σου πατουνε,
τοτ' ελα παλι,
Γυρνα εδω στην γη σου αναπαψου.


Παρμενω απο το χαμομηλακι.