Η σκυλα και η χαριβδης

Η σκυλα ζητησε μια χαρη απο την χαριβδη, ειναι πρωτες ξαδελφουλες.

Καποτε πριν λιγα χρονια η σκυλα, ζητησε απο την ξενητεμενη της,
ξαδελφουλα, χαριβδη, να την βοηθηση να αγοραση ενα οικοπεδακι,
για την φαμελια της.

Η ξενητεμενη χαριβδη, μεσολαβησε στους τοτε αρχοντες της γης, και
παραχωρησαν το οικοπεδακι, στα εδαφη της Παλαιστινης.

Στο οικοπεδο χτηστηκε σπιτι, το σπιτι εγινε συνοικια, η συνοικια, εγινε
πολιτεια, η πολιτεια εγινε κρατος.

Τωρα τελευταια η σκυλα ζητησε απο την χαριβδη, μερικα μαχαιροπηρουνα,

γιατι ετοιμαζει τραπεζι, σε εκλεκτους καλεσμενους της, με διαφορα
αιδεσματα, αλλα το κυριο φαγητο τους ειναι τα παιδια,
της Παλαιστινης. Σερβιρισμενα με βομπες φωσφορου.

Το τι χαλασμος εγινε, θα ντροπιαζη, την ιστορια της ανθρωποτητος.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Γενιες των βρυκολακων

Τωρα δεν πρεπουν κλαματα, δεν πανε μοιρολογια.
Πρωτα να θαψουμε νεκρους, παιδια της παλαιστινης, παιδια που ηρθανε
στην γη, την ομορφια της ειδαν,τον ηλιο εχαιρετησαν, και τις γενιες μας
φτησανε.
Για αλλους κοσμους φυγανε.
Εδω εινε βαρβαροι οι λαοι, γενιες των βρυκολακων.

Τα ματια τους αληθωρα, στο στομα τους το αιμα.
Καρδια, σωμα και ψυχη, βρωμια , καταρα, ρουφιανια.
Ειναι αυτοι οι βρυκολακες , που βλεπουν μονο ενα, τον εαυτον τους.

Τα χρονια ειναι υπουλα, καιροι των βρυκoλακων.

Παιδια για πιαστε τα βουνα, τις ομορφες χαραδρες, βαλτε ασπιδες στα
νησια, στις θαλασσες τριηρεις, καντε ατσαλι την καρδια, ομονοια,
αδελφοσυνη. Ελατε ολοι στο εμεις, νεες γενιες Ελληνων.


Προσταζει η ιστορια μας, και το ζηταει η πλαση.

Ελληνες βιαστειτε, τρεξετε, πριν η φωτια μας καψη.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.