Ομογενειακος Αγων

Τις ριζες μας και τον πολιτισμο μας, μας ζητατε να απαρνηθουμε,
μεγαλο πραγμα μας ζητατε.
Ανα τους αιωνες το σωμα, και το μυαλο των Ελληνων, γυρνα και περπατα
στα περατα της οικουμενης.
Μα η καρδια μας κτυπα για την Ελλαδα, και η σκεψις μας, αγωνια για αυτην.
Για αυτη την πατριδα της ελιας, της ηλιοκαμενης πετρας, της θαλασσας,
των νησιων μας, της λεμονιας, για την πατριδα μας.
Την πατριδα των Θεων.
Για την ιστορια της,που ειναι γραμμενη και σκαλισμενη, πανω στα μαρμαρα.
Μας ζητατε να απαρνηθουμε τον Παρθενωνα, τους Δελφους, την Δηλο, την κρητη,
το νησι της Αφροδιτης, την Ηλιδα, την αρχαια Ολυμπια, την Αρκαδια.
Μας ζητατε να απαρνηθουμε, τους αργοναυτες,τον Ολυμπο, την Μακεδονια μας,
την Θρακη.
Μας ζητατε να ξεχασουμε τον Ομηρο την Ηλιαδα, την Οδυσσεια, μας ζητατα
να ξεχασουμε την ΗΘΑΚΙ.
Μας ζητατε να ξεχασουμε της Θερμοπυλες, τον Μαραθωνα, την Σαλαμινα.
Μας ζητατε να ξεχασουμε, τα Ελευσινια μυστηρια, Την Σαμοθρακη.
Μας καταστρεψατε εναν, υπεροχο πολιτισμο.
Μας ζητατε να μηραστουμε τονΜεγαν Αλεξαντρο, τον μαθητη του Αριστοτελη.
Ειμαστε πολλοι, το πεισμα μας μεγαλο.
Ο πολιτισμος των αρχαιων Ελληνων, ειναι ο πολιτισμος των δικων μας
προγονων.
Οι αιωνες δεν εσβησαν το λαμπρο του αστερι, το φως του κοσμου.
Αυτοι οι προγονοι μας μας διδαξαν το μολων , λαβε.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων Ομογενειακος Αγων Ρ .Εκπομπη.

Δεντρα που ειχανε τις ριζες τους στους βραχους

Βρεθηκα εδω σε τουτον τον πλανητη,που λεγετε γη, απο το
αγνωστο ηρθα στο αγνωστο.
Γιατι οταν γεννηθηκα δεν γνωριζα οτι τον πλανητη τουτον τον ελεγαν γη.
Δεν γνωριζα οτι η φυλη μου, ηταν η φυλη των Ελληνων.
Με τα πρωτα μου βηματα, το αισθανομουν αν και μικρος, οτι ειχα γεννηθει
σε εναν τοπο λαμπrο, ηλιολουστο.
Το χωριο μου βρησκετε στα βουνα της Αρκαδιας σε 1365 υψομετρο.
Γεννηθηκα φλεβαρη του 1942 μεσα σε βαρυ χειμωνα, η χωρα μου ηταν υπο
την κατοχη των γερμανων.
Τα πρωτα μου βηματα εγeιναν πανω στα ξεξασπρα βραχια, που απο καθε
σχισμαδα τους εβγαιναν λουλουδια,και δεντρα που ειχαν τις ριζες τους
στους βραχους.
Το χωμα μοσχοβολουσε.
Το πρωι που ξυπνουσα, οι ακτινες του Ηλιου, κρατουσαν τα ματια μου
για πολυ ωρα κλειστα, γιατι ειχαν τρομερη λαμψι.
Οι μελωδιες που εβγαιναν απο το κελαηδησμα των πουλιων,εφευγε απο το
στομα τους, και πηγαινε κατευθειαν στα αυτια, του πλαστη αυτου του τοπου.
Στο σχολειο εμαθα οτι αυτος ο τοπος λεγετε Ελλας, που σημαινει φως.
Και εγω ειμουν ενα μικρο παιδι, παιδι της Ελλαδος.
Εμαθα την Α β Αρχισα να διαβαζω, εμαθα σιγα σιγα τους μυθους της χωρας μου,
Τους αθλους του Ηρακλη, που μιλουσαν για τον δρομο της αρετης, και της
κακιας.
Εμαθα για τον θησεα, που σκοτωσε τους ληστες στην κακια σκαλα,
αργοτερα σκοτωσε τον Μινωταυρο, κατεβαινοντας στον λαβυρινθο στην Κρητη.
Εμαθα για την αργοναυτικη εξτρατεια, για την Αργω.
Εμαθα για τον τροικο πολεμο, για τον Οδησσεα,για το Ομηρο.
Εμαθα για τον Ιποκρατη, εμαθα για τις Θερμοπυλες, για την ναυμαχια της
Σαλαμινας. εμαθα για την αρχαια Αθηνα, για τον Περθενωνα,για την
αρχαια Ολυμπια,για τον Μεγα Αλεξανδρο.
Εμαθα για τον Δiογενη, που κρατουσε το φαναρι μερα μεσημερι,
και εψαχνε να βρη τον Ανθρωπο.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.