Εγω μοναχος περπατω στις γης τα βηλαετια και συ
μαναχη θες να βρης του κοσμου τασεκλετια
Στα καλντιριμια στεκεσε με τον δαυλο αναμενω
καισε βιβλια με σκουρια τα γραμματα διαβαζεις
τουτος ο κοσμος αλλαξε και βαρια αναστεναζεις
Πανω στους βραχους μοναχη σαν ορνιο γερασμενο
τα αστρα διαβαζεις για να βρης της γης το
πεπρωμενο
Φυσα βοριας και καιγεσαι νοτιας σε τσουλουφριζει
η ανατολη ειναι βαρβαρη και τους Θεους σου
βριζει
Η δυση ολο κταχνια αιωνες μουχλιασμενη και συ μοναχη
και μικρη πανω σε αυτα τα βραχια θελεις
να βαλης σε σειρα του κοσμου τα κοματια
Λουσιος
No comments:
Post a Comment