Το μεγαλειο ενος πολαιμηστη.
Ηταν τοτε που ο Ελληνικος στρατος, ελευθερωνε Ελληνικα εδαφη,αρχισε
απο το Σαρανταπορο,και εφτασε στο Εσχιρ σεχιρ,στα βαθυ της Μικρας Ασιας.
Τρια αδελφια στον πολεμο, Ο Πανος Ο Θανασης, και ο Μητσιος.
Οχτω χρονια με το ντουφεκι στα χερια, κυνηγουσαν τους Αγαρινους.
Γυρισαν και οι τρεις.
Ο Δημητρης ομως Τραυματισμενος βαρια ψηλα στον μοιρο.
Ηρθε στην Ελλαδα και εμεινε πολλους μηνες στο νοσοκομειο.
Εγινε καλα αλλα αναπηρος, το κρατος του προτεινε, να του
δοσει συνταξη, δεν δεχτηκε, τους ειπε οτι εγω απο το
Ελληνικο δημοσιο χρηματα δεν παιρνω.
Η πατριδα τα εχει αναγκη. Αυτα για την ιστορια.
Τοτε δεν τα ετρωγαν ολοι μαζυ, υπηρχε και μια ταλαιπορη πατριδα.
Ο Δημητρης ηταν ο τελευταιος απο τα δεκα παιδια του Παππουλη μου
Γιαννη Κανελλοπουλου απο τα Μαγουλιανα Αρκαδιας.
Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.
