Της γης το φως σκοτηνιασε.

Κακοκαιρια επιασε κατω στην παλαιστηνη, να σε ρωτησω ρε ντουνια,
ποιος φαιρνει την ευθυνη.

Εκει δεν βρεχει ο ουρανος, ουτε βοριας σφυριζει, των Φιλλισταιων τα
κορμια το ατσαλι τα λυγιζει.

Οι απαταιωνες του ντουνια φτιαξανε μια μπαραγκα, και με του
χαρου τα βιολια σκοτωνουνε αραδα.

Το φως της γης σκοτηνιασε, η γη φοραει μαυρα.
Μανναδες κλαινε για τα παιδια, και η γη μας, κλαιει βρε ντουνια
για αυτα τα μαυρα χαλια.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Της γης το φως σκοτηνιασε.

Κατω τα χερια σας ρωμαιοι, απο τα ιερα της φυλης μας.

Το ξερετε πως αντεχουμε, δεν θελουμε ομως μπροστα μας να σας εχουμε.

Ο Ελληνισμος δεν ειναι δογμα στον τοπο του.
Ειναι μια φυλη, μια ιστορια, ενας και μαναδικος, οικουμενισμος στον κοσμο,
και τουτο το γνωριζετε.

Ρωμαιορασοφοροι, ακολουθειτε τον δρομο σας χιλιαδες χρονια τωρα.
Καταστρεφετε, Βασανιζετε, λοιδωρειτε, δειλιαζετε, προδωσατε, διαστρευλωσατε.

Τωρα ομως μεινατε μονοι, μην προσπαθειτε αλλο, μακρυα απο τους Ελληνες.


Στον γαλανο ουρανο της Ελλαδας, του ηλιου οι ακτινες, βγαινουν απο την
φωτια της αληθειας, της γνωσις, της ζωης, του ερωτα, της αγαπης,
της λαμπροτητας της σκεψης των Ελληνων.

Ο νους των Ελληνων, αγγιζε, και αγγιζει το Θειο, χωρις φοβο, και τρομο,
χωρις δηλεια, και τεμπελια.

Τα μνημεια των Ελληνων φωτιζουν, και μαρτυρουν, την ανωτεροτητα, της
ανθρωπινης σκεψης, και οχι υποταγη και μετανοιες.Εβραιορωμαοικες θεωριες,
υποδουλωσης, και σκοτους.

Το αστερι εκεινο το λαμπερο, που ακολουθει την πουλια στους ουρανους,

ειναι ο Ερμης.

Και μηνυμα στελνει. Ελληνες σταθειτε ενωμενοι, δεν πρεπει να γεινουμε,
πειραματοζωα της παγκοσμιοποιησις.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Βουνα και βραχια διχως αετους

Βουνα και βραχια διχως αετους, και πλαγια διχως περδικες.
Βουβα και θλιμενα τοπια.

Χωρια διχως σχολεια, και παιδια, τοπια στον παραδεισο χωρις αγγελους.

Στους περασμενους αιωνες , οι Ελληνες δεν ειχαν πολλα λεφτα.
Αλλα οταν τους μιλουσες για λεφτα σου απαντουσαν, δεν εχω λεφτα, εχω
ομως παιδια και ο τοπος ειχε ελπιδα.

Τωρα τα χωρια μας ερημα, τα σχολεια τους κλειστα, στον τοπο μας
χαθηκε η ελπιδα.

Ολοι οι νεοι μας πρεπει να γνωριζουν, Ολα τα ελληνικα τοπια, ολα τα ελληνικα
χωρια, νησια, και θαλασσες.
Τοτε και η χωρα μας θα εχη ελπιδα.
Συγκεντρωση του κοσμου , στις μεγαλοπολις , σημενη καταστροφη, με μια επιθεσι.


Εννιπεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Ω Παιδες Ελληνων ενωθειτε

Εκει, απο τις γειτονιες του παραδεισου που βρησκεται ο Αλεξανδρος, σας παρακαλει,
παιδια των Ελληνων Σταματατε τα να κανετε χαλασματα στην Πατριδα σας.

Γιατι αυτο βοηθα τους εχθρους της πατριδας μας.
Πεστε σε περισυλογη, αγκαλιαστε το σχολειο σας, παρετε ελληνικες γνωσεις,
και ελληνικη παιδεια, Αγκαλιασθε την χωρα των προγονων σας.

Ο εχθρος της χωρας ειναι εκτος, και εντος των τειχων.

Σταματατε, και ολοι ενωμαινει σαν μια γροθια, με υπομονη και
καρτερια , Συντριψατε τους εχθρους της πατριδας.

Ετσι θα τιμησετε την μνημη του Αλεξανδρου.

Ο εχθρος εναι δειλος.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Σκοτεινιασμενοι αιωνες και καιροι

Ποτε δεν πηγαμε μπροστα, δεν ξερουμε τι φταιει.
Σκοτεινιασμενοι αιωνες και καιροι, μαυριζουν την ζωη μας.
Στον χαλασμο του χαλασμου,χαλασματα στην γη μας
Τι να ειναι τουτο το κακο, τουτη η κατασροφη μας.

Ποιος φταιει και τι εγινε που χαθηκε ο ηλιος, στους βραχους στα φαραγγια μας,
στις λιμνες τα ποταμια.
Οι ελιες καρπους δεν εβγαλαν, και οι λεμονιες μας ανθη.

Και ο κισσος δεν προφτασε , τα δεντρα να αγκαλιαση.

Στην γη μας την ηλιολουστη πεταξαν καλιακουδες, κορακια φτιαξανε
φωλιες, στα βραχια μας φωλιασαν.

Κατω απο τα καμπαναρια, τα βογγιτα ακουω, οι πλακες ανασηκωνοντε,
τα μαρμαρα στεναζουν.
Φωναζουν κλαινε αγκομαχουν , τα εγγονια τους προσταζουν, διωξετε τα
καμπαναρια, να ξαναυγη ο Ηλιος.
Να αναστηθουνε οι ναοι, και ο πολιτισμος μας.
Να ανθισουν παλι οι λεμονιες, οι ελιες να βγαλουν λαδι.

Και ο Ηλιος ο Ελληνικος το φως της οικουμενης την γη να βαλη σε τροχια,
την πλαση στην σοφια.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Τα αποσκια γυρισανε

Τα αποσκια γυρισανε, της ηλικιας μου οι κυκλοι πολλοι.
Στο βαθος του χρονου το βιος μου.

Πηγα να βρω τον ηλιο στην ανατολη, μα ανατολη δεν βρηκα.
Πηγα στην δυσι να για να ειδω το ηλιοβασιλεμα, μα ειχε συννεφια.

Και στο νοτια μακρυα ταξιδεψα να βρω τα μυστικα του, να ειδω τους
καυμους του.
Βαρυς Ωκεανος, γυμνος ο τοπος.

Στον παγωμενο βορρια περπατησα, ομορφος κοσμος , μα παγωμενος.

Τα χρονια βαρυναν τα βηματα μου, σκευφτομε να γυρισω πεισω, το μυρομενο
χωμα σου να φιλησω.
Και μεσανυχτα στον αστεριων σου την αγκαλια να φτερουγισω.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Στα εδρανα

Στα εδρανα της βουλης των Ελληνων καθονται ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ,
αλλα καθονται και μερικοι πολιτικοι, που μοιαζουν με Υαινες, εχουν
πολλες φορες ξεσχισει τις σαρκες του Εθνους.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Γιατι

Γιατι τα κομματα της Ελλαδας, βαζουν το κομμα, πιο πανω απο την πατριδα.
Ποιος Υπουργος ελεγε , τοτε στην κριση των Ιμειων, Γιατι δεν λεγατε οτι
την σημαια την πηρε ο αερας ?

Γιατι κατηγορουν το ονομα ενος Ελληνα υπουργου, οτι εδωσε το ονομα,
Μακεδονια στα σκοπια , ενω την ονομασια Μακεδονια , την εδωσε καποιος
αλλος , λεγοντας οτι οι Ελληνες σε δεκα χρονια δεν θα το θυμουντε.

Πολιτικος σε μακρυνη χωρα, χωριζε τους Ελληνες, σε ακροδεξιους, δεξιους,
κεντροους, κουμουνιστες.

Λεγω σε αυτον τον αναιδη, πολιτικο οτι στην Ελλαδα ειναι μονο Ελληνες.

Τα υπολοιπα ειναι , Ραδιουργειες των κομματων, και του εσωτερικου εχθρου

της Πατριδας μας .

Καποτε η Ελλαδα πρεπει να ελευθερωθη, Και οι Ελληνες να ακολουθησουν
τον πολιτισμο τους , και τα αχναρια των προγονων τους.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Ο εχθρος ειναι ο ιδιος

Ο εχθρος που μαχετε τα ελληνικα συμφεροντα στο εξωτερικο,
ο ιδιος εχθρος εχει εγκατασταθει και στην Ελλαδα.

Αυτα τα συμφεροντα, προσπαθουν, να σπασουν την ραχοκοκκαλια τηςΕλλαδας,
και τον διαμελησμο της.
Παραδειγμα, Κυπρος, Μακεδονια.

Ελληνες νυν υπερ πατριδος ο αγωνας. Γιατι θα εχουμε και συνεχεια.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Τουτη η φωτια αιωνια καιει μες τις καρδιες μας

Τουτη η φωτια αιωνια καιει μες στις καρδιες μας.
Ειναι παρμενει απο του ηλιου μας το φως , κατω στην Ολυμπια.

Φωτιζει του κοσμου τις αυλες, τρομαζει την δειλια.

Εδω η ελια εφυτρωσε του ηλιου η θυγατερα.
Ο αερας μας ειναι αλιωτικος , ειναι για ανδρειωμενους.
Εδω φυσα η λευτερια στα ξεθωρα τα βραχια, αετοι φωλιες εφτιαξανε
στα χρονια τα παναρχαια.

Με τα σπαθια τους κοψανε ρουφιανων τα κεφαλια.
Και με την σκεψη τους δηδαξαν, και βρησκεται γραμμενο, οτι
απο των Ελληνων τα μυαλα περνα της γης το πεπρωμενο.

Εσυ νανακι του βορρια, μην βλεπεις προς τα κατω, γιατι στον τοπο
του νοτια , πολυ καλα το ξερεις,ζ ει η φυλη του Αλεξαντρου, η γη των
Μακεδονων, που εχει παλεψει με θερια, με φιδια, με βαρβαρους.
Στο νοτο υπαρχουν μαρμαρα της λευτεριας φαναρια,Και δεν περναη
ρουφιανια, στου ψευδους τα καναλια.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Τουτη η γη ξεθωριασε.

Ειναι αγριοπο το σουρουπο, οι φασες δεν πετανε.
Ο γεωργος το αλετρι του κρατα, στεκεται μουδιασμενος.

Του κοτσιφα αλαργυνη ακουγεται η λαλια του,
γιατι τουτης της νυχτας το φαντασμα βρησκεται αναμεσα του.

Αστραφτει στον οριζοντα , αναλαμπες μεγαλες, τουτη η νυχτα που
ερχεται δεν ειναι σαν τις αλλες.

Νυχτοπουλια αλιωτικα πετανε στον αερα, η Μαννα σφηχτα αγκαλιαζει
τα παιδια, κλεινει τα παραθυρια, βροντα και αστραφτη ολογυρα,
του χαρου πανηγυρια.

Σε τουτη γη βρηκολακες, σταχτη και αποκαηδια.
Καποιοι τρελλοι μας δεινουνε ,παλι μια απο τα ιδια.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Διαβολε του κερατα

Της Ελλαδας, τα λαμογια, της εσηκωσαν τα ποδια.
Και προσκηνανε ιερομενοι, και καλογεροι ταυρομενοι.

Στης Ελλαδας τα τοπια κτηζονται ξενοδοχεια, με χαρτια και με
φιρμανια, φηλαγμενα σε μοναστηριακα κελια. Ειμασθε ακομα σε σκλαβια.

Διαβολε του κερατα.

Γερο Θοδωρη για ξυπνα, συναξε τα παληκαρια, Βαλε βροντερη φωνη
στην Ελλαδα να ακουστη, οτι των Ελληνων η λευτερια,
δεν τους ειναι χαρισμενη.
Αλλα με αιμα ποτισμενη.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Ετσι την ειδα στο ονειρο μου

Τουτο δεν ηταν ονειρο, δεν ηταν παραμυθι, ηταν η κορη μονη της.
Κολωνα απο μαρμαρο, ψηλη και σκαλισμενη, στα αλωνια εκει καταραχα
ητανε φυτεμενη.
Και στην κορφητης προτομη κορης λευκοφορουσας, αγναντευε και κοιταζε τα
Θεοικα τοπια.


Τοτε και γω στον υπνο μου δειλα την ερωταω, κορη μου πια εισαι εσυ,
τι θες σε αυτο τον τοπο.
Με ενα πλατυ χαμογελω , η κορη μου αποκριθει.


Εγω ειμαι Η ΚΟΡΗ ΑΠΩ ΤΑ ΜΑΓΟΥΛΙΑΝΑ. Που ηρθα παλι πισω.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Οπως εκεινοι τραγουδουσαν

Πιανουν να ανθησουν τα κλαδια, και ο παγος δεν τα αφηνη,
πιανο και γω , βλαχα μου να σε αρνηθω, μα ο πονος δεν με αφηνη.

Το χερι σου βλαχα μου το παχουλο.




Και το με λαβωσε μια αναλαγη μεσα στις αλλαγμενες, με τα μαλλια της
ξεπλεκα στις πλατες της ριγμενα.


Ενιππεας τελευταιος των ζεμπορων.

Εχει διαβολικη μορφη

Εσυ σουπια καλογερε, με την ματια του αστριτη , και με το
δηλητηριο της οχιας, τι θες στο ξενο σπιτι.

Εχεις διαβολικη μορφη, ματια καταραμενου, μια κεφαλι ολο μαλλι
ρουχα ιερομενου.
Εκει που δεν σε σπειρανε, φυτρωσες και θελεις να ριζωσης.

Μπροστα σου ειναι θαλασσα, και πισω σου ειναι βραχος.

Μπες μεσα στην θαλασσα να μακροταξιδεψης, ασε τον τοπο στους Ελληνες
τι ασχημα εχεις μπλεξει.



Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Ελληνες πιαστε τα πετροβουνια.

Περισι τα δαση μας τα εκαψαν οι φωτιες.
Φετος τα υπολοιπα των δασων μας , ο μοναστηριακος κατακτητης, τα καταπατησε,
με βυζαντηνους τιτλους, και Οθωμανικα φιρμανια.

Ελληνες πιαστε τα Πετροβουνια, και τα μετεριζια.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Ο Καινουργιος μας αιωνας

Τελειωνοντας ο περασμενος αιωνας, φορτωμενος με απαταιωνες μας καληνυκτησε,
μες στο σκοταδι την μικρη μας πατριδα παρατησε.

Ειχα μια ελπιδα για τον καινουργιο μας αιωνα, πως δεν θα ειχαμε
στον τοπο μας κανεναν απαταιωνα.

Πηγα στου βατου το πεδιον οπου εχει εγκατασταθει ιερατειον.
Και ψαλμους ακουσα να ψελνουν για τους απαταιωνες, δεηση στο θεο τους να στελνουν
να τους προστατευει, και νυν και αει , και εις τους αιωνας των αιωνων.

Την γη των προγονων μας να ξεπουλανε, και μερικοι φυλακες του Εθνους μας,
να τους χειροκροτανε, και για λιγα ευρω να τους προσκυνανε.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Εδωσε πισω τον βαθμο στον δασκαλο

Γεννηθηκε αγροτης , στα χωραφια του πατερα του.
Ηρθε καιρος να παη στο σχολειο, οταν σχολαγε το σχολειο, ετρεχε να βοηθηση
τον πατερα του.
Το ονειρο του ηταν να αγοραση πολλα στρεματα.
Να φτιαξη μια μεγαλη αγροτικη μοναδα , με μηχανηματα αγροτικα,και
με κτηνοτροφια.
Οταν εφτασε στην τελευταια ταξι του δημοτηκου, ο δασκαλος τους εδωσε θεμα να
γραψουν εκθεση, τα ονειρα τους για το μελλον.
Ο Μικρος εγραψε πως ηθελε να μεινη στα χωραφια του πατερα του,να
αγοραση ακομα στρεματα,και να φτιαξη μια συχρονη μοναδα.

Εδωσε την εκθεση στο δασκαλο.
Ο Δασκαλος διαβασε την εκθεση, και την βαθμολογησε με εξι.
Λεγοντας στον μικρο, τι ονειρα ειναι αυτα, αγροτης θα γινης.

Πηρε ο μικρος την εκθεση, πηγε στον πατερα του κλεγοντας και εδειξε τον
βαθμο του στον πατερα του.
Ο πατερας του του εδωσε κουραγιο ,του ειπε να προσπαθηση και θα πετυχη.
Τοτε ο μικρος πηρε την εκθεση την πηγε στο δασκαλο και του ειπε , να
κρατηση το εξι που του βαθμολογησε την εκθεση .
Λεγοντας του οτι εγω περνω μαζι μου τα ονειρα μου.

Το παιδι μεγαλωσε πραγματοποιησε τα ονειρα του.
Ο δασκαλος καταλαβε το λαθος και ζητησε συγνωμη.


Ενιππεας Τελευταιος των Ζωεμπορων.

Την Εχουν κανει τοπι

Μαθε αδελφε μου Ελληνα μεγαλε αδικημενε, στην γη σου βρησκοντε,
κατακτητες, αγαρινοι , κουρσαροι.
Η λευτερια αργη να 'ρθη τι σε εχουν μπερδεμενο.
Πολλοι στο σβερκο σου καθοντε και βουρδουλα κρατανε.
Αλλοι σου ταζουν αλογα, και πρασινα λιβαδια.
Αλλοι κοκκινα χαλια σου ταζουνε, με διαμαντενια κροσια.
Αλλοι γαλαζιες χαντρες ψευτηκες, λες και εισαι Ινδιανος.
Χιλιαδες στον τοπο οι οχθροι ξενοφερτοι και ντοπιοι.
Σα βδελες το αιμα σου ρουφουν, την εχουν κανει τοπι.
Το αιμα σου στην ασφαλτο, λες και εσαι τελειωμενος.
Ελληνες οι Σαλπιγγες κτυπουν, για παρτε προσκλητηριο,
μοιαζει να λοιπουν οι μισοι,στους δρομους σκοτωμενοι, και τρεις φορες
περσοτεροι παραλητοι βγαλμενοι.

Καθε κορφη μια εκκλησια ,στα πλαγια Μοναστηρια, στην γης σας
οι κατακτητες με τουρκικα φηρμανια.
Μηνυστες τους και πεστες τους, πως του Ηρακλη το ροπαλο Ελληνες
το κρατανε, ξερουν και το δουλεβουνε, αλλοι νεκροι , αδικα δεν θα πανε.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Δεσποταδες και ραγιαδες

Οι Δεσποταδες λενε οτι εσωσαν τους ραγιαδες απο την σκλαβια επι τουρκοκρατιας.
Και περηφανοι σαν γαλοπουλες, ντυμενοι στα μαυρα, με τα κοκκινα λιρια τους,
προσπαθουν να καληψουν την καταντια τους.

Λεω στους Δεσποταδες οτι οιΕλληνες δεν υπηρξαν ποτε ραγιαδες.
Γεννηθηκαν οι Ελληνες ηρωες , Θεοι,και Ημιθεοι.
Πολεμησαν για τα ιδανικα του ανθρωπου.

Με ενα σφυρι και ενα καλεμι , θεμελιωσαν την οικουμενη.
Προσπαθησαν οι μαυροντημενοι κυρηκες του σκοτους, να ξεφτηλισουν τους
Ελληνες, να τους υποταξουν μεσα στο μαυρο σκοταδι που τους τυλιγη.
Δεν γνωριζαν ομως, πως το πνευμα του Ελληνα δεν προσκυνα.

Ραγιαδες και προδοτες ειναι αυτοι, που χιλιαδες χρονια τωρα ακολουθουν
τον σκοταδισμο , ψυχη και φορεσια.
Ραγιαδες ειναι αυτοι που προσκυνουν, κηβδηλες και αρωστημενες σκεψις.
Μισουνε την ποιο ομορφη υπαρξι που εφτιαξε η Μαννα φυσι,

τον Ανθρωπο.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Τις Νυκτες σαν κοιμομουνα τα αστερια σου μετρουσα

Στο πρωτο σου το αντυκρισμα, στο πρωτο σου το χαδι, μικρο παιδι σαν
ημουνα, σε αγκαλιασα με αγκαλιασες, βουνισια ηλιακτιδα.
Μεγαλωσα, με γνωρισες, σε γνωρισα , και επαιζα μαζι σου.
Τις Ομορφιες που φωτιζες τις σιγοπερπατουσα, στους δρομους σου το
σουρουπο , ξενοιαστος τριγυρνουσα.

Τις νυκτες σαν κοιμομουνα τα αστερια σου μετρουσα.
Οταν με καλεσες γλυκεια μου ηλιακτιδα, χαρουμενος εντυθηκα αλλαξα την
στολη μου, για μενα εισουν, η Μαννα μου εισουνα η ζωη μου.

Η προσταγη σου υποταγη το καλος σου καμαρι, Πατριδα υπερασπιζαμε,
το καθε σου λιθαρι.
Οι Θαλασσες σου η πνοη μας. Και ταΝησια σου ελπιδα.
Ταξιδεψα σε τοπους μακρυνους, τα βραδυα στο ονειρο μου, ερχοσουν και
με αγκαλιαζες, βρησκωσουν στο πλευρο μου.

Εκεινος ο Ιουλης, αχαρος, ο υπνος μου εχαθη.
Τοτε βρεθηκες μοναχη, μονη και προδωμενη.
Την Κορη σου , την Κυπρο μας πισωπλατα την καρφωσε, το χερι του προδοτη.
Τρεξαμε δεν προλαβαμε, συγνωμη , της ζητουμε.
Τα χρονια τωρα περασαν ασπρισαν τα μαλλια μου, μα εχω εγγονια και παιδια,
ξερουν τα ονειρα μου.
Ιουλη 20 2οο8.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Οι νεοι μας ως Ελληνες ειναι ελευθεροι και ωραιοι

Καποιες /Θρησκειες/ Προσβαλουν την Ελευθερια των νεων της Ελλαδος,
και δεν θελουν τα παιδια των Ελληνων να παντρευονται στα πανεμορφα και
ελευθερα Ελληνικα τοπια .
Αλλα προσβαλουν την ελευθερια τους, οταν τα παντρευουν σε διαφορους
ξενοφερτους ναους, και οταν γινεται το/ μυστηριο/ βαζουν τα παιδια να
χορευουν ασχετο χορο , ο οποιος χορος , προσβαλει την λεβεντια των παιδιων μας.


Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων.

Η Σκλαβα των Μαγουλιανων /συνεχεια

Εβιασθη, ν' ανελθη επ' αυτου. Μια πετρα παρα τον δρομον θα εχρησιμευεν ως
αναβαθρον. αλλ' εκεινη δεν ηθελησε βοηθειαν.
Λαβουσα τους χαλινους, ανηλθεν εις την πετραν επηδησεν εις το αττι, το οποιον
συναισθανθεν οτι ειχεν επ' αυτου δεξιωτατην αναβατιδα ωρμησεν εις τον δρομον
ατιθασον ακρατητον, πτερωτον, αφαντον προ των εκπληκτων Τουρκαλβανων.
Οι Μαγουλιανιται δεικνυουσι και μεχρι τουδε εις τους διαβατας επι μεν της πετρας
το αχναρι της Σκλαβας οπερ η βαρυτης του ζυγου απετυπωσε κατα την αναβασιν,
ολιγον δε παραιτερω και το σημα του πεταλου του ιππου εις την ριζα του δρομου.

Και εφυγεν οΑφρικανος κελης. Οι Αλβανοι οδηγουμενοι εκ των σπινθηρων ους Εξεπεμπον οι πληττοντες εδαφος ποδες του, ηκολουθουν ασθμαινοντες.
Αλλα μετα μακραν πορεια τον ευρον εκπληκτοι βοσκοντα.
Η Σκλαβα ειχε προ πολλου πηδησει απο του ιππου τρεχοντος και εχασαν
τα ιχνη της.

Ηρευνησαν παντου αλλα εις ματην. Και τοτε λυσσωντες εξ οργης επεστρεψαν
εις την πηγη.
Αλλα και εκει ουδεν ευρον. Μονο παρα την κρηνη ειδον μακροθεν κολοσσιαιαν
γυναικειαν μορφην, ετενιζουσα με εξηγριωμενην εκφρασιν προς το πελαγος.
Πλησιον δε αυτων ενα ελατον κλινοντα πενθιμως τους κλωνους του προς
αυτην.
Αλλ' οταν προσηγγισαν, η πετρα ηταν αμορφος και ο ελατος κοινος.
Κατα την παραδοσιν η Σκλαβα επανερχομενη εις την πηγην και βλεπουσα εμπροσθεν
μεν ερχομενον τον μνηστηρα της προς βοηθειαν, οπισθεν δε προσεγγισας παλιν τους
διωκτας της Τουρκους , παραφρνησασα απελιθωθη.
ο δε μνηστηρ βραδεως αφικομενος , μετεμορφωθη εις ελατον και φαινεται μεχρι
τουδε εις τον βαινοντα απο Μαγουλιανα εις Λασταν ως σκορπιζων την δροσον
του εις την μαρμαρωμενην και καταπλησσουσαν εκεινην λιθινην μορφην.
Οι χωρικοι συνελθοντες και αποκρουσαντες γενναιως την επιδρομην των Λαλαιων,
εντρομοι εκτοτε εκτισαν εκει εκκλησια της Αγιας Λεουσης , εξ ης ωνομασθη μεχρι
σημερον και η μαγικη βρυσουλα.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Η ΣΚΛΑΒΑ ΤΩΝ ΜΑΓΟΥΛΙΑΝΩΝ

ΑΡΚΑΔΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ
Γ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΓΙΑΣ
ΚΑΡΒΟΥΝΙ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

Ειχε υποδουλωθη ο Ελληνισμος. Ο κατακτητης Μωαμεθ, επωφεληθεις των
εθνοκτονων διχονοιων των δεσποτων τουΜωρεως, εισεβαλε δια τελευταιαν φοραν
τω 1458 και εντος μικρου επνιξε εις ποταμους αιματων την ελευθεριαν της ατυχους
Πελλοπονησου.
Αλλ' εκτοτε, πλην των εγκατασταθεισων τουρκικων φρουρων απεμειναν και
δυο εντοπεια στοιχεια εν αυτω εν διαρκει σπαραγμω.
Οι Αλβανοι και οι ραγιαδες . Οι πρωτοι λειψανα της ειρηνικης μετοικεσιας των
Κατακουζηνων, λησμονησαντες οτι γενναιως επολεμησαν κατα της Τουρκικης
κατακτησεως.
Ταχυτατα εξιτλαμισθησαν και κατεστησαν τρομεροτατοι του Ελληνισμου διωκται.
Οι δευτεροι λεηλατουμενοι διηνεκως Απογημνωθεντες της περιουσιας των,
στερουμενοι της ελευθερας τελεσεως των της θρησκειας των, ερμαια του πρωτου
τυχοντος επιδρομεως Τουρκου η Αλβανου διελησαν τα χωρια των
και εκτισαν
αλλα πολυανθρωποτερα και απροσιτωτερα εντος των δασων και των ορεων.
Ουτως εκτισθησαν και τα Μαγουλιανα επι της ανατολικης παρειας υψηλου βουνου,
,
ολου δασοδους και απροσιτου, ενθα ειχε τοτε την καλυβην μονον εις ποιμην,
ο Ανδρωνης.
Σωζονται δε εισετι τα ερηπεια πεντε χαμηλοτερων χωριων των συνοικισαντων
τα Μαγουλιανα, το υψηλοτερον και δροσεροτερον χωριον της Πελλοπονησου,
το κατεχον ακριβως τον ομφαλον αυτης.
Οπισθεν, εις την δυτικην ραχιν, ητις βλεπει προς την Ηλειαν και προς την
Ζακυνθο και προς το Παναχα ικον και προς τα Αροανεια,εν μεσω βαθυσκιων ελατων
και μαγικων αποπτω, υπηρχεκαι υπαρχει η δροσοβολος βρυσουλα της Αγιας Λεουσας.
Εκει μετεβαινον αι παρθενοι με τας ελατινους βαρελλας των ,
εκει ελεγον ολα τα νεα της ημερας, εκει απεκαλυπτον τους μυστηκους των ποθους,
εκειθεν επιστρεφουσαι εις τα επι της κορυφης αλωνια εχωρευον μεχρι της εσπερας.
Παροδοσις εκ της βραβευθεισης τω 1903 συλλογης.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Ο Πατερας του, του εiχε πη.

Πυργος Ηλειας καλοκαιρι του 2007, στον κυκλο μπροστα στην αγορα τροφημων
Τερζη.
Περιμενω για μια θεσι ν αφησω το αυτοκηνητο.
Εφυγε καποιος και ετοιμαστηκα να αφησω τοαυτοκηνητο, οταν καποιος,
βιαστηκος οδηγος μπηκε και επιασε την θεσι.

Καταιβηκα απο το αυτοκηνητο μου, και ειπα στον ΄/κυριο/ οτι περιμενω
πολυ ωρα για αυτη την θεσι.

Τοτε ενας νεαρος απο ενα αγροτηκο αυτοκηνητο καταιβηκε κατω,
και ειπε στον /κυριο/ να φυγη και εφυγε.

Ευχαριστησα τον νεο και τον ρωτησα πως λεγετε, και απο που ειναι.

Μου ειπε το επωνυμο του, και οτι ειναι απο τα Μαγουλιανα Αρκαδιας.

του ειπα οτι τετοιο επωνυμο δεν υπαρχει στα Μαγουλιανα, μου απαντησε

οτι ο προσπαπους του ηταν Μαγουλιανιτης, και ειχε φυγει το 1850 απο τα
Μαγουλιανα.
Ο πατερας του του ειχε πη να λεη σε οσους των ρωτουν, οτι
ειναι Μαγουλιανιτης.



Ενιππεας Τελευταιος των ζωεμπορων.

Πολλα Κοκορια στην Αθηνα

Πολλα κοκορια στην Αθηνα, στο Συνταγμα της Ελλαδας κουρνιασμενα,

κακαριζουν τα καυμενα.



Κακαριζουν δεν λαλουνε, γιατι φοβουνται μην χαραξει , και ο κοσμος
τα αρπαξει.
Ειναι μπλε τα πουπουλα τους, πρασινα ειναι τα φτερα τους, κοκκινα ειναι τα
λιρια τους.

Ο Λαος αν τα μαγκωση Συριζα θα τους τα κοψη.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Λεγετε.

Λεγετε οτι ο χριστος εκανε τους αγραμματους μαθητες του σοφους.
Ο δε χριστιανισμος εκανε τους σοφους Ελληνες, αγγραμματους.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

1905-1915

Δημοτικα

Γενάρης με τα κρούσταλλα
Φλεβάρης με τα χιόνια
δεν μπορεί να γύρει το Ζυγό
να πάει στο Βελούχι

Και πάει και λημέριασε
σ' ένα ρημοκλησάκι

Κ' αυτού είναι καλόηρας
Διαουλούκαλουηράκος
και πάει και τον πρόδωκε
στα Τούρκικα τα χέρια.
Δημήτ. Κούτρας (Βουλγαρνός), Δράμα,



4) ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Πήρε ο Μάρτης δώδεκα
κι Απρίλης δέκα πέντε
βγήκαν τα μπλούχια στα βουνά
κι ούλα τα τσελιγγάτα

Του Παναγιώτη η χοπή
δε φάνηκε να έρθει
μείναν στους κάμπους μοναχά
δίχως τα κουδούνια

Πήγε κι Παναϊώτινα
με το παιδί στα χέρια
νύχτα πήρε το άλογο
νύχτα το καλιγώνει

Και νύχτα καβαλήκεψε
στα πρόβατα να πάει.
Aπό μακριά τους ρώτησε
και τους καλημερίζει

Παιδιά μου τι σας λείπετε
τι είστε λερωμένα
ο Παναγιώτης λείπεται
εδώ και δέκα μέρες.
Χρύσα Χ. Στεργιάκου,

Ο ήλιος εβασίλεψε
κι ο διάκος παραγγέλλει.
Σύρτε παιδιά μου για νερό
ψωμί να φάμε βράδυ
κι εσύ Γιωργάκη ψυχογιέ
έλα κάτσε κοντά μου
Να σου χαρίσω τ' άρματα
6)
Τρεις σταυραετοί καθότανε
σ' ένα μαύρο λιθάρι
και λέγανε τα ντέρτια τους
και τα παράπονά τους
7)
Πέφτουν τα φύλλα απ΄ τα κλαριά
ξεσκιώσαν τα λημέρια
πάμε παιδιά'μ' να φύγουμε
απ' των Τουρκών τα χέρια
Κυριακούλα Βεδούρα,
8) ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Χρυσός αετός τριγύριζε
ψηλά στο Mεσολόγγι
ρωτάει την τάπια του αετού
την τάπια του Δεσπότη
μην είδατε τον Λιάκατα
τον Kαπετάν Γρηγόρη
εψές προψές τον είδαμε
στου Mπότσαρη το μνήμα
γονατιστός τον έκλαιγε
και τον μοιρολογούσε
για σήκω απάνω Mάρκο μου
να ειδής το εικοσιένα
να ειδής κι ελληνικό στρατό
Γεωργία Γ. Καργιώτη, Δράμα,

.



15)
Κίνησε ο Ρόβας κίνησε
στα Γιάννενα να πάει
νύχτα σελώνει τ' άλογα
νύχτα τα καλλιγώνει

Βάζει τα πέταλα χρυσά
και τα καρφιά ασημένια
και τα καλιγοσφύρια του
αγνό μαργαριτάρι
Γιάννης Δ. Κούτρας, 11/1/94 16) Ο ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ
Βήκε Αντώνης στ' ¶γραφα
Αντώνη Αντώνη
Αντώνη Κατσαντώνη
Να μάσει παλικάρια
Τα μάζευε τα σύνταζε
Τα φκιάνει τρεις χιλιάδες
Κι έκατσε και τα διάταζε
Σαν μάνα σαν πατέρας.
Χρήστος Ε. Μούρσας, 12/95
Το ίδιο έγραψε και ο Αντώνης Δ. Στεργιάκος
17)
Ένα πουλάκι ξέβγαινε
από τα κορφοβούνια
τρέχει να βρει την κλεφτουριά
τους καπεταναραίους
σαν πήγε και τους έλαβε
σ' ένα κρυφό λημέρι
είχαν αρνιά που ψένανε
κριάρια σουβλισμένα
είχαν κι ένα γλυκό κρασί
που πίνουν και γλεντούνε.
ρεφρέν: Αράπη Αράπη
Ευαγγελία Γάκη, 1/95
18)
Τι έχεις καϋμένε πλάτανε
και στέκεις μαραμένος
μη δα τα φύλλα σου πολλά
και το νερό σου λίγο
ουδέ τα φύλλα μου βαριά
και το νερό μου λίγο
ο Ομέρ Βρυώνης πέρασε
με όλο του τ' ασκέρι
κι εδώ στον ίσκιομ' έκατσαν
ήπιαν κ' απ' το νερό μου
κι Oμέρ Βρυώνης διάταξε
να ρίξουν στον κορμό μου
να πέσουνε τα φύλλα μου
να σπάσουν τα κλαριά μου.
Ντίνα Λαμπρινή, 1/95
19) ΚΑΛΤΣΑΔΙΚΟ
Μα το θεό μα το Σταυρό
και μα την Παναγία
τρία παιδιά τα κρέμασαν
τα τρία αράδα αράδα

Το' να κρεμάν για την κλεψιά
τ' άλλο να μαρτυρήσει
μαρτύρα Γιάνουμ την κλεψιά
το που περνούν οι κλέφτες

Εψές προψές δω πέρασαν
απ' τη δική μας στάνη
μας πήραν πέντε πρόβατα
κι ένα παλιό κριάρι.

Μας πήραν και την κάλησια
τη στερφοπροβατίνα
κι όλα τα πρώτα βέλαζαν
και τα σκυλιά ουρλιόνταν.
20)
Ο Γιάννος φίδι σκότωσε
στη ρίζα στο παλιούρι
κι όλα τα φίδια το 'μαθαν
το Γιάννο φοβερίζουν
πως να 'ταν πως να γένονταν
τον Γιάννο να τον φάμε
σιορτάρι να 'ταν η οχιά
για να ζυγώσει ο Γιάννος να τον φάει
κι ο Γιάννος εροβόλαγε
στη σκάλα τραγουδώντας
και ξύπνησε τα εννιά χωριά
τα δέκα βιλαέτια
και ξύπνησε μια δράκαινα
απ' τον ύπνο που κοιμόταν
η δράκαινα αναστέναξε
κι ο δράκος φοβερίζει
Κων/νος Δ.Γάκης, 11/1/94
21)
Πως το 'παθα και αγάπησα
μια κόρη από τα ξένα
που δεν γνωρίζει απ' αργαλιό
τη ρόκα δεν τη ξέρει
γελάστηκα απ' τα νειάτα της
κ' απ' το τρανό της σόι.
Παναγ. Σπ. Χλιάρα, 11/1/94
22)
Εσείς παιδιά κλεφτόπουλα
παιδιά της Σαμαρίνας
αν πάτε πάνω στα ψηλά βουνά
και στα κρυφά λημέρια
κι αν σας ρωτήσει η μάνα μου
και η δόλια η αδελφή μου
μην πείτε πως σκοτώθηκα
μον' πείτε πως λαβώθηκα
πως είμαι λαβωμένος
πήρα την πέτρα πεθερά
την μαύρη γη γυναίκα
κι αυτά τα λιανοχάλικα
αδέρφια και ξαδέρφια.
Κων/νιά Γάκη, 11/1/95
23)
Γιατί είναι μαύρα τα βουνά
και οι κάμποι ρημαγμένοι
και τα χωριά στην Ήπειρο
κανένα δεν καπνίζει
γιατί μου φύγαν τα παιδιά
και πάνε για τα ξένα 24)
Ενύχτωσε και βράδιασε
πάει και τούτη μέρα
παν τα πουλάκια στις φωλιές
κι όμορφες για ύπνο
Παίρνω και γω τον μαύρο μου
και πάω να ξενυχτίσω
Παρασκευή Κασσέρη, 5/12/97
25) ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Εσείς όπου τον είδατε
ψηλά στα κορφοβούνια
σταυραετοί και πέρδικες
ξεφτέρια χελιδόνια
ελάτε να του στήσετε
τραγούδι μοιρολόι
τον Κατσαντώνη πιάσανε
κλάψτε πουλιά μου κλάψτε
Γεωργία Δ.Ντίνα, 1/95
26) ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Ένα πουλάκι λάλησε
στου Δίπλα το ταμπούρι
μα δε λαλούσε σαν πουλί
ούτε σαν χελιδόνι
κείνο λαλούσε κι έλεγε
ανθρώπινη κουβέντα
σήκω Διπλάμ να φύγουμε
σ' άλλον τόπο να πάμε
πολύ Τουρκιά μας πλάκωσε
μαύρη σαν καλιακούδα
ο Δίπλας όταν τ' άκουσε
το μούστακό του στρίβει
παίρνει και ζώνει τ' άρματα
πιάνει την λαζαρίνα (καριοφύλι)
27)ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Ανάρια ανάρια τα 'ριχναν
οι κλέφτες τα ντουφέκια
ήταν οι δόλιοι λιγοστοί
πεντέξι οχτώ νομάτοι
κι ο καπετάνιος έλειπε
με ακόμα δυο συντρόφους
πάει να βαφτίσει ένα παιδί
να φκιάσει ένα κουμπάρο
για να 'χει ο δόλιος γύρισμα
να 'χει γλυκιά κουβέντα.
Τασούλα K. Ντίνα, 1/95
28) ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Πότε θα 'ρθεί μιαν άνοιξη
θα 'ρθει ένα καλοκαίρι
που λουλουδίζουν τα κλαριά
που λιώνουνε τα χιόνια
για να ζωστούμε τ' άρματα
και τα χρυσά τσαπράζια
να βγούμε κλέφτες βρε παιδιά
κλέφτες στα κορφοβούνια
μες στην ψηλότερη κορφή
να στήσουμε λημέρι
ν' άχουμε τ' άστρα τ' ουρανού
τ' αποβραδύς κουβέντα
κι εμάς το γλυκοχάραμα
να πρωτοχαιρετίζει
εμάς ο ήλιος την αυγή
σαν κρούει να πρωτοβλέπει
να μας ζηλεύουν οι αετοί
να μας ξυπνούν τ' αηδόνια
αράδα - αράδα τ' άρματα
στα πεύκα θα κρεμάμε
'κει θε να στήσουμε χορό
και κάθε μας τραγούδι
θα 'ναι βροντή από σύννεφο
φωτιά π' αστροπελέκι
θα μας τρομάζουν τα θεριά
θα προσκυνούν οι κάμποι
Πότε θα 'ρθει μιαν άνοιξη
Θα 'ρθει ένα καλοκαίρι
να βγούμε κλέφτες βρε παιδιά
κλέφτες στα κορφοβούνια.
Ασημένια Αλ. Ράπτη, 1/95
29) ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Βγήκε ο ήλιος κόκκινος
και το φεγγάρι μαύρο
κι ο λαμπερός αυγερινός
πάει να βασιλέψει
πες μας καημένε Αυγερινέ
κανά καλό χαμπέρι

Το Λεπενιώ το βάρεσαν
και μεις παιδιά τι κάνουμε
να πάμε να μην πάμε
Θόδωρος Αλ. Ράπτης, 1/95
30) ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Θρήνος μεγάλος έγινε
μέσα στο Μεσολόγγι
τον Μάρκο παν στην εκκλησιά
τον Μάρκο παν στον τάφο
ξήντα παπάδες παν μπροστά
και δέκα Δεσποτάδες
κι από κοντά Μάρκομ Σιουλιώτισες
Βαγγέλης X. Στεργιάκος, 30/1/94
31)
Για φάει για πιες ρούσα ξανθή
και πίσω μην θυμάσαι
πως ν' αρνηθώ τα αδέρφια μου
και το γλυκό μου κόσμο
θυμάμαι τον πατέρα μου
και λιώνω σαν τ' αλάτι
τ' αλάτι λιώνει σε νερό
και γω σε ξένο τόπο
θυμάμαι την μανούλα μου
και λιώνω σα νεράκι
Σπύρος Στεργιάκος, 10/94
32)
Σήκουσ' απάνου Γιάννο μου
και μην βαργιό κοιμάσαι
βρέχει ουρανός και βρέχεσαι
χιονίζει θα κρυώσεις
θα σου βραχούνε τ' άρματα
και τα χρυσά κουμπιά σου
και τ' ασημένιος Γιάννουμ το σπαθί
33)
Κάτω στο βάλτο γεια σου Γιάννο μου
κάτω στο βάλτο το πηγάδι
το 'ριχναν οι Αρβανίτες
κι έδιωχναν τους Μωραΐτες
που σε Στέργιο παλικάρι
έλα ρίξε το λιθάρι
να 'σε πρώτο παλικάρι
και του Γιάννου του κακοφάνει
μια ψιλή φωνή του βγάνει.
Γιάννης Π.Καριώτης, 30/1/94
34)
Χορεύουν τα κλεφτόπουλα
γλεντάνε τα καημένα
κι ένα μικρό κλεφτόπουλο
δεν τρώει δεν τραγουδάει
μον τ' άρματά του συγίραγε
και το σπαθί τροχάει.
Ειρήνη Θ. Παγώνη, 4/1/94
35)
Ανέβα Μήτρομ σε βουνό
και στήσε καραούλι
πάρε το μάτι του αετού
και τ' αλαφιού τα πόδια
κι αγνάντεψε τριγύρω μας
κι όλο γυροβολιά μας
να μην περάσει η Tουρκιά
και πάει και πάρει σκλάβους.
Κων/νος Χ. Καργιώτης, 4/1/94
36) ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Τα παλικάρια τα καλά
κάθονται τρων και πίνουν
εκεί που τρώγαν κι έπιναν
και ψιλοτραγουδούσαν
τους ήρθαν κάτι γράμματα
να παν να προσκυνήσουν
ένας στον άλλον έλεγε
ένας στον άλλον λέει
τώρα παιδιά τι κάνουμε
να πάμε να μην πάμε
γυρίζει ο Νότης και τους κραίν
εγώ δεν πάω στα Γιάννενα
Πασά δεν προσκυνάω
κι ας με σουφλίσουν σαν αρνί.
Ευάγγελος Κ. Ντίνας, 1/95
37)
Πως σου 'ρθε πως σου γίνηκε
καημένε Σταματάκη
κι σε 'χουν πιάσει ζωντανό
στο έρημο λημέρι
τον μούστο τι τον ήθελες
τον έσειρνες κοντά σου
τον είχα ο δόλιος σύντροφο
τον είχα καραούλι
κι αυτός με αποκοίμησε.
Γιαγιά Βασιλική Τσαούση, 12/3/98 38)
Τρία καλά είναι στο ντουνιά
και στον απάνω κόσμο
η νιότη και η λεβεντιά
και το καλό κορίτσι
τα 'κούτε εσείς ανύπαντρες
κι εσείς καλοί λεβέντες
λεφτά να μην ζηλέψετε
και βιο μην λυπηθείτε
έτσι τα ζήλεψα κι εγώ
και πήρα γέρο άντρα.
39)
Τι να σου κάνω Χάιδω μου
τι να σου κάνω γιε μου
εγώ ο μαύρος γέρασα
κι εσύ θέλεις παιχνίδια
θέλεις στην κούνια βάλε με
θέλεις στην σαρμανίτσα
και με τα πόδια Χάιδωμ κούνα με
και με τα χέρια σ' γνέσε
και με το στόμασ΄το γλυκό
πες μου γλυκά τραγούδια.
Στέργιος Σ. Χλιάρας, 30/1/9
41)
Βουνά μου Συρακιώτικα
βουνά τ' Ασπροποτάμου
τους κλέφτες τι τους κάματε
τους Σαρακατσαναίους
στα χειμαδιά τους στείλαμε
να παν να ξεχειμάσουν
42)
Αντώνη μου τι σκέφτεσαι
τ' είσαι συλλογισμένος
παιδιά μου μην με βιάζεται
θα σας το μολογίσω
εψές μου 'ρθάν δυο γράμματα
από τον γέρο Δήμο
κ' απόξω γράφ τ' απόγραμμα
και μέσα λέει το γράμμα
ο Βελιγγέκας το σκυλί
τ' αγαρηνό ζαγάρι
πήρε γυναίκες και παιδιά
Γ. Καριώτη, 28/1/99
43)
Πήρε ο Μάρτης δώδεκα
κι Απρίλης δέκα πέντε
βγήκαν οι Βλάχοι στα βουνά
κι ούλα τα τσελιγγάτα
του Παναγιώτ' τα πρόβατα
δε φάνηκ' να έρθουν
μείναν στους κάμπους μοναχά
δίχως τα κουδούνια
πήγε κι Παναϊώτινα
με το παιδί στα χέρια
νύχτα πήρε το άλογο
νύχτα το καλιγώνει
και νύχτα καβαλίκεψε
στα πρόβατα να πάει
από μακριά τούς ρώτησε
και τους καλημερίζει
παιδιά μου τι σας λείπετε
τι είστε λερωμένα
ο Παναγιώτης λείπεται
εδώ και δέκα μέρες.
44)
Συχνορωτιούνται τα βουνά
και βαριαναστενάζουν
Κύργιε μ' το τι να γίνηκαν
οι Σαρακατσαναίοι
τούτη τη μαύρη ¶νοιξη
δεν φάνηκαν να έρθουν
νούδε συγκέρια φάνηκαν
νούδε τσιατούρες γίναν
νούδε τα λάγια πρόβατα
οι αμέτρητες χιλιάδες
που 'βαζαν όλες οι πλαγιές
απ' τα λαμπράτς κουδούνια
Τασούλα Mαλιαχώβα, 24/6/98
45)
Ένας γέρος γέροντας
402 χρόνων γέροντας
φάρο καβαλίκεψε
τα βουνά 'λο γύριζε
σεις βουνά ψηλά βουνά
δεν με ξανανιώνετε
εμένα και τον φάρο μου
φάρος ξανανιώνετε
γέρος νιος δεν γίνεται.
Θανάσης Τέζας, 22/6/98,
Στέργιος Ι. Τέζας, 24/12/01
46)
Να 'ταν ο Μάης χεινόπωρος
Αντρέα Αντρέα
κι' ο θεριστής χειμώνας
να κρουσταλιάσει η θάλασσα
μη πλεύσουν τα καράβια
να μη περάσει η κλεφτουριά
και πάει και πάρει σκλάβους
Αντρέας πούθε πέρασε
και πάει και πήρε σκλάβους.
Χρήστος Γ. Καλτσάς, 10/12/98
47)
Καλότυχα είναι τα βουνά
καλότυχοι είναι οι κάμποι
το καλοκαίρι πράσινα
και το χειμώνα χιόνι
δεν καρτερούνε θάνατο
Χάρο δεν περιμένουν
μον' καρτερούν την ¶νοιξη
το' μορφο καλοκαίρι
ν' ανθίσει ο γάβρος κι η οξιά
να ισκιώσουν τα λημέρια
να βγουν οι Βλάχοι στα βουνά
να βγουν οι Βλαχοπούλες
να βγουν τα λάγια πρόβατα.
Ιωάννα Γ. Καλτσά, 10/12/98
48)
Όλες οι μάνες των παιδιών
τα ευχιώνται να προκόψουν
και μένα η μανούλα μου
βαριά με καταργιέται
κλέφτης να πας παιδάκι μου
κλέφτης να καταντήσεις
στ' αγριοβούνια ν' αγρυπνάς
να πολεμάς γιόκαμ με τα στοιχειά.
Στέλιος Στ. Καριώτης, 21/12/98
49)
Βαστάτε Τούρκοι τ' άλογα
λίγο να ξανασάνω
να χαιρετίσω τα βουνά
και τις κοντοραχούλες
ν' αφήσω διάτα στα παιδιά
σ' όλα τα παλικάρια
παιδιά μου μην κοντέψετε
πίσω να μην γυρίστε
όσο είναι ο Δίπλας ζωντανός
Ιωάννης Στ. Καριώτης, 21/12/98 50)
Σ' όλον τον κόσμο ξαστεριά
σ' όλον τον κόσμο ήλιος
και στο Βραχώρι το πικρό
μαύρος καπνός κι αντάρα
καπεταναίοι το καίγαν.
Ο Τσόγκας κι ο Αλεξάκης
μια Μπεγιοπούλα φώναξε
από ψηλό σαράγι
τι κάνετε μπρέ χριστιανοί
δεν είστε βαπτισμένοι!
Εμείς αντάμα ζήσαμε
τρανέψαμε αντάμα
γιατί τώρα μας καίγετε
μας χύνεται το αίμα!
Τέτοια παράπονα πικρά
τις φλόγες δεν τις σβήνουν
τα γυναικόπαιδα πέσανε
στων ανταρτών τα χέρια.
Mαρία Xρ. Nάκα, 18/1/99
51)
Εδώ στην πάνω γειτονιά
την παραπάνω ρούγα
μια λυγερή καθότανε
στ' αντρού της την αγκάλη
όλο τ' αντρού της έλεγε
όλο τ' αντρού της λέει
βαργιά κοιμάσαι Κώστα μου
βαρύν ύπνο μου κάνεις
η συντροφιά σου έφυγε.
Ελευθερία Ι. Καργιώτη, 4/2/99 52)
Σιγά Λιακούμ' μην βιάζεσαι
κάτσε να πάμε αντάμα
γιατ' έχουν χιόνια τα βουνά
κλείσαν τα μονοπάτια
θα πέσεις Λιάκουμ' σε γκρεμό.
Κατερίνα Ι.Καργιώτη, 4/2/99
53)
Σε τούτη την τάβλα τη χρυσή
με τα χρυσά ποτήρια
κέρνα μας κόρη κέρνα μας
γλυκό κρασί να πιούμε
κέρνα τον πρώτο με μαστραπά
τον δεύτερο με κόφα
και στο δικό μου το γυαλί
βάλε φαρμάκι μέσα.
γιαγιά Βασιλική Τσαούση, Νιγρίτα, 18/6/94 54) Γκουρμπανησιο
Παιδιά μ' καλώς τον ήβραμαν
αυτόν τον νοικοκύρη
με τα πολλά του τα φαγιά
Με τα γλυκά του λόγια
Παιδιά μ' να τον αξιώσουμε
Θεός να τον προκόψει.
όσα λουλούδια έχει η άνοιξη
και φύλλα από τα δέντρα
τόσα καλά στο σπίτι του
Θεός να του τα δώσει
γιαγιά Βασιλική Τσαούση, Νιγρίτα, 7/97
55)
Μανά μου τα κλεφτόπουλα
τρώνε και τραγουδάνε
πίνουν και γλεντάνε
και ένα μικρό κλεφτόπουλο
δεν τρώει δεν τραγουδάει
δεν πίνει δεν γλεντάει
μον' τ' άρματά του κοίταζε
του ντουφεκιού του λέει
πόσες φορές με γλίτωσες
απ' των εχθρών τα χέρια
κι απ' των Tούρκων τα μαχαίρια
ντουφέκι μου περήφανο
σπαθί μου παινεμένο.
Κώστας Αριστ. Χλιάρας, 8/2/2000
56)
Κωστά μ' τα χιόνια λιώσανε
και τα πουλιά το λένε
κι εσύ Κωστά μ' στη φυλακή
στα σίδερα δεμένος.
Κώστας Αριστ. Χλιάρας, 8/2/2000
57) ΣΥΡΤΟΣ
Πέρα θε μικρή μου Παναγιούλα
πέρα θέλω να περάσω
το χορό σας να κοιτάξω
πως χορέ μικρή μου Παναγιούλα
πως χορεύει μια μικρούλα
που την λένε Παναγιούλα
πούχει τα μαλλιά μετάξι
και πλεγμένα με την τάξη.
Χρυσούλα Αθ. Μπαμπαλή, 28/1/2000 58) ΣΥΡΤΟΣ
¶σπρη βαμβακιά η Παναγιώτα μου
άσπρη βαμβακιά είχα στην πόρτα μου
μου την πήρανε την Παναγιώτα μου
μου την πήρανε και μου την κλέψανε
σ' άλλη γειτονιά την επαντρέψανε
μου την πήρανε τα λουλούδια της
μου 'μεναν και μένα τα τραγούδια της.
Ιωάννα Γ. Καλτσά, 28/1/2000
59) ΤΣΑΜΙΚΟΣ
Τρία καλά είναι στον ντουνιά
και στον απάνω κόσμο
η νιότης και η λεβεντιά
και το καλό κορίτσι
τ' ακούτε εσείς ανύπαντροι
και σεις καλοί λεβέντες
λεφτά να μην ζηλέψετε
λίρες μην λιμπιστείτε
Καλτσάς Γ. Βασίλης, 28/1/2000
60) ΤΣΑΜΙΚΟΣ
Ένας λεβέντης χόρευε
σε μαρμαρένιο αλώνι
κι η κόρη που τον αγαπά
κι η κόρη που τον θέλει
και με το μάτι έγνεφε
και με τα' αχείλι του λέει
που 'σουνα χθες λεβέντη μου
κι αντιπροχθές το βράδυ
χτες ήμουν στην μάνα μου
προχτές στην αδερφή μου
κι απόψε στο σπιτάκι σου
θα 'ρθώ στην αγκαλιά σου
Χρήστος Γ. Καλτσάς, 28/1/2000
61) ΚΛΕΦΤΙΚΟ
Το λεν οι κούκοι στα βουνά
κι οι πέρδικες στα πλάγια
το λεν και τα βλαχόπουλα
το λεν στο μουχαμπέτι
πήγα και γω να τους ιδώ
να τους καλοκαρδίσω
κι αυτοί μου λεν να τραγουδώ
μου λεν να πω τραγούδια
εγώ παιδιά μου δεν μπορώ
τραγούδια εγώ δεν ξέρω
σήμερα για τους φίλους μου
για τους καλούς γειτόνους
θα πω τραγούδι θλιβερό
μέσα απ' την καρδιά μου
για να τ' ακούσουν τα βουνά
να κλαιν κι αυτά με μένα.
Μιλτιάδης Ι. Χριστοφυλάκης, 21/1/2000 62)
Στον Κίσαβο στον πλάτανο
και στις κρυοβρυσούλες
πιάσαν τον Γρίβα ζωντανό
και τον τουρκοπαιδεύουν
προσκύνα Γρίβα μ' τον Πασά
προσκύνα τον Βεζύρη
Γρίβας δεν είναι νιόνυφη
κορίτσι συβασμένο
να προσκυνήσει τον Πασά
τον κακομαθημένο
ψιλή φωνούλα απόρησε
ψιλή κι αμπιστεμένη
που είστε παιδιά του Κοκαλιά
παιδιά του γέρο Γρίβα
για πάρτε ζώστε τ' άρματα
και την Τουρκιά φαλάγγι
κι εγώ θα πάρω τον Πασά
σαν το τραγί απ' τα γένια.
Μιλτιάδης Ι. Χριστοφυλάκης, 21/1/2000
63)
Λάμπει ο ήλιος στα βουνά
λάμπει και στα λαγκάδια
έτσι λάμπει και η κλεφτουριά
οι Κολοκοτρωναίοι
πού 'χουν τα ασήμια τα πολλά
τις ασημένιες πάλες
όπου δεν καταδέχονταν
την γης να την πατήσουν
καβάλα παν στην εκκλησιά
καβάλα προσκυνάνε
καβάλα παίρνουν αντίδωρο
απτού παπά το χέρι.
Κώστας Αριστ. Χλιάρας, 23/11/2000
64)
Κορίτσια από τα Γιάννενα
γριά Τζαβέλενα
νυφάδες απ' το Σούλι
το Σούλι θα χαρατσωθεί
χαράτσι θα πληρώσει
Τζαβέλενα σαν τ' άκουσε
πολύ της κακοφάνει
παίρνει και ζώνει τ' άρματα.
Μαρία K. Ντόγα, 23/11/00
65)
Κλείσαν οι στράτες του Μοριά
κλείσαν και τα Δερβένια
κλαίνε τα χάνια για άλογα
και τα τζαμιά για Τούρκους
κλαίει και μια χανούμισσα
κλαίει για τον υγιό της
το γιο της τον σκοτώσανε.
Παναγιώτα Δήμου Καραχρήστου, 23/11/2000 66)
Όλα τα κάστρα χαίρονται
και όλα καμαρώνουν
το κάστρο του Μεσολογγιού
αυτό δεν καμαρώνει
Kάστρο μ' γιατί δεν χαίρεσαι
γιατί δεν καμαρώνεις
μου σκότωσαν τον αρχηγό
τον καπετάν Θανάση
το τι καλό έχω να χαρώ
και τι να καμαρώσω.
Κώστας Ι. Τσιαριγκλής, 23/11/2000
67)
Οι κλέφτες μπερμπιρίζονταν
και στο γυαλί τηργιώνται
για δες μαλλιά που έχουνε
και τσιγκελά μουστάκια
δεν πρέπουν για τα Γιάννενα
να τάνε σκλαβωμένα
Κώστας Ι.Τσιαριγκλής, 23/11/2000 68)
Ανάθεμα που έριξε
τα μάγια στο πηγάδι
και μάγεψε τον άνδρα μου
και θε να με χωρίσει
αν με χωρίσεις άντρα μου
εσύ θα μετανιώσεις
θα φτιάξω το σπιτάκι μου
αντίκρυ στο δικό σου
στις δύο στις τρεις θα λούζομαι
στις τέσσερες θα αλλάζω
κι απάν' στις δεκατέσσερες
άλλον άντρα θα πάρω.
Bασίλης Γ. Kαλτσάς, 27/11/00
69)
Θέλω να ανέβω στ' ¶γραφα
κι απάνω στα κατσάβραχα
για δυο ματάκια π' αγαπώ
να τα ξεχάσω δεν μπορώ
με δέρνει η νύχτα κι αυγή
με δέρνει και μια χαραυγή.
Xρήστος Γ. Kαλτσάς, 27/11/00 70)
Ο ήλιος βασιλεύει
κι η μέρα σώνεται
κι ο νους μου απ΄την αγάπη
δεν σημαζώνεται.

Έβγα να σε δω
να παρηγορηθώ

Το φεγγάρι κάνει κύκλο
στης αγάπης μου τον κήπο
το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης αγάπης μου την πόρτα

Σγουρέ βασιλικέ μου
και μαντζουράνα μου
εσύ θα με χωρίσεις
από την μάννα μου.

Το φεγγάρι κάνει κύκλο
στης αγάπης μου τον κήπο
το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης αγάπης μου την πόρτα

Βασιλικός θα γίνω
στα παραθύρια σου
για να γλυκοφιλήσω
τα μαύρα φρύδια σου

Έβγα να σε δω
να παρηγορηθώ
Iωάννα Γ. Kαλτσά, 27/11/00
71)
Γλυκοχαράζουν τα βουνά
κι αγάπη μου κοιμάται
σιγά παιδιά μ' διαβαίνετε
μην μου την εξυπνάτε
κι εγώ θα πάω στην πόρτα της
γλυκά να τραγουδήσω
ξύπνα περδικομμάτα μου
κι ήρθα στην γειτονιά σου
χρυσά πλεξούδια σου 'φερα
να πλέξεις τα μαλλιά σου.
Ιωάννα Αθ. Μπάμπαλη, 7/12/00
72)
Τι καπετάνιος είσαι εσύ
δε ρίχνεις δυο ντουφέκια
να μαζωχτεί τ' ασκέρι σου
κι όλος ο ταιφάς σου
να δει το ποιος σου λείπεται
από τον ταιφά σου
μου λείπει ένα κλεφτόπουλο
ο Kωσταντής λεβέντης.
Xρυσούλα Aθ.Μπάμπαλη, 7/12/00
73)
Να' μουν πουλί ν' ανέβαινα
να πήγαινα ψηλά να αγνάντευα
κατακαμπή στο κάμπο
το δόλιο Μεσολόγγι
πως πολεμάν οι Έλληνες
Ελλάδα και Τουρκία.
Χριστοφυλάκης Ι. Μιλτιάδης, 7/12/2000 74)
Βελούχι μου περήφανο
κι οξιά ζωγραφισμένη
λειώσε τα χιόνια γρήγορα
να χορταργιάσει ο τόπος
να βγουν οι Βλάχοι στα βουνά
να βγουν και οι Βλαχοπούλες
να βγουν και τα Βλαχόπουλα
με τα στραβά τα φέσια
να βγουν τα λάγια πρόβατα
με τα λαμπρά κουδούνια
να βγουν τ' αρνάκια παίζοντας
μπροστά από τις μάνες.
Παναγιώτης I.Χριστοφυλάκης, 7/12/2000
75)
Μανά μου τα κλεφτόπουλα
τρώνε και τραγουδάνε
πίνουν και γλεντάνε
κι ένα μικρό κλεφτόπουλο
δεν τρώει δεν τραγουδάει
δεν πίνει δεν γλεντάει
μον' τ' άρματά του κοίταγε
του ντουφεκιού του λέει
πόσες φορές με γλίτωσες
απ' των εχθρών τα χέρια
κι απ' των Τούρκων τα μαχαίρια
μα τώρα με παράτησες
σαν καλαμιά στον κάμπο
και δεν ξέρω τι να κάμω.
Χρυσή Π. Βεδούρα, 12/12/2000 76)
Στου κυρή γαμπρού την πόρτα
τι δασιά είναι τα κυπαρίσια
τι δασιά είναι τα κυπαρίσια
καμαρέψτε τα μια ψύχα
του κυρή γαμπρού η μάνα
τι πολύ είναι αρματωμένη
τι πολύ είναι αρματωμένη
και στην πόρτα μπαίν' και βγαίνει
με τον ήλιο παραγγέλει
Ήλιε μου κι άσπρο φεγγάρι
έστειλα ένα νιο κλωνάρι
έστειλα ένα νιο κλωνάρι
καρτερώ ένα ζευγάρι.
Kατερίνα Mπόνια, 17/2/01
77)
Λουλουδάκι θα' λα γίνω
που να πάω να φυτρώσω
πάω σε μια κρυόβρυση
να 'χει νερό να με ποτίζει
και δροσιά να με δροσίζει.
Στέργιος Ι.Τέζας, 24/12/01 78)
Το πως αποκοιμήθηκα
τρεις χρόνους σ' ένα γρέκι
κιόντα ξυπνώ ο έρημος
ναι πρόβατα ναι γίδια
παίρνω νερό και νίβομαι
μαντήλι και σφουγγιώμαι
και παίρνω δίπλα τα βουνά
δίπλα τα κορφοβούνια.
Χρήστος Ζ.Ζάρας, 24/12/01
79)
Τρεις σταυραετοί καθότανε
σ' ένα μαύρο λιθάρι
και λέγανε τον πόνο τους
και το παράπονό τους
ο ένας κλαίει πως γέρασε
και ο άλλος πως μεθούσε
και ο τρίτος ο μικρότερος
παρηγοριά δεν έχει
Κώστας Γ. Καργιώτης, 29/12/01
Αντώνης Δ. Στεργιάκος 80)
Τρικαλινή μου πέρδικα βουνίσια μου τριγώνα
Σ' όλο τον κόσμο ήμερη σε μένα στέκεις άγρια
Ρίξε την αγρισύνη σου κι έλα κοντά μου κάτσε.

Νάσο δεν είχες πρόβατα Νάσδο δεν είχες γίδια
Νάσο δεν είχες κι άλογο καβάλα να πηγαίνεις
Και ζήλεψες την κλεφτουριά το έρημο ντουφέκι.
81)
Κλείσαν οι στράτες του Μωριά
Κλείσαν και τα Δερβένια
Κλαίνε τα Χάνια για άλογα
Και τα τζαμιά για αγάδες
Κλαίει και μια χανούμισα
Κλαίει για τον γυιό της.
82)
Όταν ήμουν στον καιρό μου κάτι μούρθε στο μυαλό μου
Μια μηλιά να πάω να κλέψω στην αυλή μου να φυτέψω
Την Δευτέρα πάω την κλέβω και την τρλιτη την φυτεύω
Την Τετάρτη βγάζει φύλλα και την πέμτη δίνει μήλα
Τα μαζεύω τα μετράω στην αγάπη μου τα πάω.
Κωνσταντίνος Αριστ. Χλιάρας, 23/11/02
83)

Κλέφτης Χασιώτης ροβολάει
Από τα καραούλια
Στα καραούλια νύχτωσε
Στα Χάσια ξημερώνει
Πάει στου Θούμα το μαντρί
Του Θούμα τα καλύβια
Καλημερά σου Θούμενα
Καλώς τα παληκάρια
Περάστε επάνω βρέ παιδιά
Να φάτε και να πιείτε
Δεν ήρθαμε για φάει για πιεί
Ουδέ γλυκιά κουβέντα
Μας έστειλε ο Μπουλούπασας
Μένα κομμάτι γράμμα
Δεν ην κανάς γραμματικός
Να ξέρτει να διαβάζει
Είναι το τσελιγκόπουλο
Που ξέρει να διαβάζει.
Αναστασία Ν. Στεργιάκου, 7/1/03 84)
Βρε χρυσό μου περιβόλι
Τ' είναι τ' άνθια πούχεις μέσα
Πράσινα χρυσά ντα φύλλα
Κι αργυρένια τα κλωνάρια
Κόρη κάθεται στον ίσκιο
Κι αργιοπλέκ χρυσό γαϊτάνι
Κι ένας νιος την ερωτάει
Τι το κάνεις το γαϊτάνι
Τι το κάνεις το γαϊτάνι
Θα το κάνω τσαμαντάνι
Μαρία Νάκα, 31/1/03
85) Για τη γυναικα του Μποτσαρη
Όλες οι καπετάνισες
Καβούλι τ' όχουν κάνει
Μόνο η Ελένη Μπότσαρη
Καβούλι δεν το κάνει
Παίρνει και ζώνει τ' άρματα
Τα φλωροκαπνισμένα
Στην βρύση πήγε για νερό
Να πιεί και να γιομίσει
Τρεις τούρκοι την καρτέρησαν
Ρίχνει και τους σκοτώνει.
Γιαννίδης Αλέξ. Ιωάννης, 20/7/03

Μπορουμε, δεν πρεπει να χαθουμε

Μπορουμε, δεν πρεπει να χαθουμε, μπροστα στις καταιγιδες των καιρων.
Ελληνες της γης ενωθητε.

Εχουμε για κληρονομια μας εναν απο τους καλητερους πολιτισμους που εχει
φτιαξει ο ανθρωπος σε αυτον τον πλανητη.

Ενας παναρχαιος πολιτισμος, ο πολιτισμος των Ελληνων περιμενη απο
εμας, τους Ελληνες ολης της γης, να τον διαφηλαξομε, να τον συνεχεισουμε
να μην τον προδοσουμε.

Ο πολιτισμος μας να ειναι η σκεψις μας, να ειναι η θρησκεια μας,
Ας Περπατησουμε στα αγια χωματαμα μας, και με το αθανατο νερο του
τοπου μας, ας καθαρισουμε το σωμα και την ψυχη μας.
Ας αφησουμε στα παιδια μας, την φυλη μας την ιστορια μας, σμιλευμενη απaνω στα μαρμαρα, να την βλεπουν, τα παιδια μας που ειναι η συνεχεια της φυλης μας

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Το Φεγγαρι αλογο χωρις καβαλαρι

Το ειχα βαλει σκοπο, πισω να γυρισω.
Ηθελα να σε φιλησω να σε αποχαιρετησω. Του χωρισμου ο δρομος,
στου χαλασμου τα πλατη, ηταν φτιαγμενος.
Μονοπατια χωρις διαβατες,
κλεισμενες οι στρατες,
και το φεγγαρι, αλογο χωρις καβαλαρι, τις νυχτες γυριζει,
και χλημητριζει.
Μα ο χρονος πισω πια δεν γυριζει.
Το ονειρο εχαθει, και η ευχη σου απο την Ψυχη σου,
δεν βγηκε για μενα, την πηρες μαζι σου.

Στα ονειρα μου σπανια σε βρησκω συγνωμη να σου ζητησω,
τα χρονια δεν μπορω να γυρισω πισω.

Πιστευω καποτε να σε συναντησω.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Ιξος

Ο Ιξος φυτρωνη εκει που κοτσιλαη η τσιχλα.

Στην κορφη του ελατου, εναι πολυ πρασινο και παχυφυλλο,φυτο ειναι
αηθαλη.

Ειναι πολυ θρευτηκη τροφη, για τα γιδοπροβατα, και το γαλα τους,
ειναι καθαρη και πολυ υγειυνη τροφη για τον ανθρωπο, και ιδιος για
τα μικρα παιδια .

Στο Μαιναλο το χειμωνα οι κτηνοτροφοι, και εκεινοι που ειχαν
μαρτυνια ανεβαιναν απο κορφη σε κορφη στα ελατα για να μεζεψουν
την περιζητητη τροφη για τα ζωντανα τους.

Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Ρε Παππα απο το Βυζηκι

Τεμ τεμ τερηρεμ ρε παππα απο το Βυζηκι θα στο κλεψω το κοριτσι.

Τεμ τεμ Τερηρεμ, το κοριτσι θελει χαδια στο λαιμο μαργαριταρια.

Αν τα θελει εγω τα δεινω το κοριτσι δεν το αφηνω.

Ελα παμε Δυονησουλα για νερο στην κρυα βρυσουλα.

Ελα ελα που σου λεω μην με τυρρανας και κλαιω.

Το τραγουδι της θειας μου Λεμονιας.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Το αλογο το γρηγορο

Τιποτες ---μορε Κοσμα---δεν εζηλεψα--αχ Κοσμα μου Κοσμα μου παληκαρι--
στον κοσμο τον απανω, μονο το αλογο το γρηγορο, και το καλο ζευγαρι. / ανδρογυνο/.

Και την γυναικα την καλη που καρτερει τον αντρα.

Τον Συνεβγανει το πρω ι τον καρτερει το βραδυ. Κοσμα μου παληκαρι.


Το τραγουδι της Μαννας μου Θεοδωρας


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Εκλογικη εκστρατεια

Ο Ομπαμα Εκανε την προεκλογικη του Εκστρατεια, απανω στο ευ αγωνιζεστε
των αρχαιων Ελληνων.
Μερικοι νεοελληνες κανουν προεκλογικη τους εκστρατεια απανω στο ευ ξεφτηλιζεστε.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Βιαστηκαμε και προσπερασαμε το χρονο

Πρεπει να παω στον σιδερα το αλετρι να ατσαλωσω.
Πρεπει να φτιαξω λεμαριες, την σπαθη, το σταβαρι.

Το υνι να στεριωσω στα φτερα, να οργωσω το χωραφι.
Να βρω δερματινο λουρι να βαλω στην φουκεντρα.
Να βρω ζευγαρι απο αλογα, πεταλα να τους βαλω.
Σπορους να ψαξω για να βρω.

Στα πατρικα χωραφια μου να παω να προσκυνησω.

Να ζευγαρωσω τα αλογα για να καλιεργησω.
Τα μονοπατια για να βρω που πανε στα χωραφια, γιατι
και αυτα λογγοσανε πρεπει να τα καθαρισω.

Πρεπει το τροπο για να βρω, και να υπολογισω τα χρονια
που εχασαμε να τα γυρισω πισω.


Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων.

Ακουω τον Γερο Θοδωρη

Η Λευτερια θελει ψυχη, και ο τοπος ανδρειωμενους.
Απο Του Ψηλοριτη τις κορφες την Κρητη αγναντευω,
και μισοπελαγα κοιτω της Κυπρου τα λιμανια.

Βλεπω την Κυπρο να ειναι μιση, μιση σακατεμενη.
Δεν την εκτυπησε αστραπη, μητε σεισμος μεγαλος.

Της προδοσιας το καρφι, της εσκισε τις σαρκες.
Κοιτω λιγο βοριοτερα του Αιγαιου τα διαμαντια, βλεπω
της Μανης τα βουνα, τα δαση του Μαιναλου.

Ακουω τον Γερο Θοδωρη, τους Ελληνες να κραζη.
Παιδια προδοτες και αρπαγες, ριχτε τους στην Καιαδα,
το βιο σας μην αρπαζουνε για να σωθη η Ελλαδα.



Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Νεκροταφειο Εθνικης μας Συμφορας

Θα παρακαλουσα τους απανταχου Ελληνες της γης να προσφερουν χρηματα,
για να φτιαξουμε ενα νεκροταφειο , σε ενα μερος της Ελλαδος,
για τους Ελληνες νεκρους, απο τα τροχαια. Τους νεκρους της ασφαλτου.

Και να το ονομασουμε Νεκροταφειο της Εθνικης μας συμφορας.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Ο βραχος του Δια στην σκαλα στα Μαγουλιανα

Οι καμπανες σειρηνες γινανε

Τον σταυρον στας χειρας κρατησαντες και συντρηψαντα
το κρατος του εχθρου.

Τα τειχοι επεσαν, οι μαρμαροκολωνες, κατα γης μαρτυρουν το
περασμα των βαρβαρων.

Οι Ναοι μας βεβηλωθηκαν, το κρατος των Ελληνων κατακερματιστηκε.
Οι Ελληνες εχασαν τα φτερα τους.

Απλωθηκε σκοταδι.

Αιωνες τωρα γραφουν στην γλωσσα μας, τις ψαλμωδιες.

Την γλωσσα των θεων μας την εκαναν μελωδιες, και υπνοτιζουν
την σκεψη των Ελληνων.

Οι καμπανες σειρηνες γεινανε, στο μυαλο και την σκεψη της φυλης μας.

Χασαμε τον βηματισμο μας .

Και οι ουρανοι απο ψηλα και ο Ηλιος αγναντευουν.

Και οι θεοι μας καρτερουν, τα αρχαια μας φωναζουν.

Ο Εχθρος εντος των τειχων.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Ελληνες γρηγορητε

Η Κ. υπουργος εξωτερικων της Αμερικης μας λεει να μην πηγαινουμε,
2500 χρονια πισω.
Η Μακεδονια ανηκei στους Ελληνες.
Η προποντιδα ανηκei στους Ελληνες. Η Ελληνικη γλωσσα ανηκei
στους Ελληνες και στους Φιλελληνες.
Τα ιερα και τα οσια ειναι λεξεις Ελληνικες.
Οι Ελληνες εγραψαν, γραφουν, και θα γραφουν ιστορια.

Αφησαν σκεψη ορθη, λογικη, εφευρεση,επιστημη.
Πιστεψαν στην μαθηση, την γραφη, και στο βιβλιο.

Αλλοι πιστευουν στον σκοταδισμο, και προσπαθουν να φερουν τον σκοταδισμο.
Ο εχων ωτα ακουει ακουετω.

Ελληνες γρηγορητε πρεπει τα παιδια μας να γνωριζουν τις ριζες τους.

Οι καιροι ειναι πονηροι.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Αυτοι που ποτε δεν εφυγαν

Ειμασθε Ελληνες αλλα ποσο Ελληνες ειμασθε.

Οι προγονοι μας,και ο πολιτισμος που μας αφησαν, ειναι τα
φωτεινα μονοπατια της ανθρωποτητος.

Λεω στον εαυτον μου και σε ολους τους Ελληνες, πρεπει να
οργανοθουμε να διδαξουμε στα παιδια μας τις παρακαταθηκες,
και τις διαθηκες των αρχαιων προγονων μας.

Περπατοντας στα μνημεια που μας αφησαν αισθανομε τα βηματα τους.

Απο τα χερια εκεινων /των προγονων μας/ εγιναν τα αρχαια ελληνικα
μνημεια.
Και απο αυτους ερχονται και τα δικα μας χερια.


Και απο την σκεψη τους η δικια μας σκεψη.

Εχομε ενα υπεροχο περελθον, ας αφησουμε, ενα λαμπρο,
μελλον για τα παιδια μας, και για τα εγγονια μας.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Το αστερι της Βεργινας προστατευει τους Ελληνες

Ελληνες δεν Ειμαστε νεκροι, για να μας μοιρολογουν οι φιλοι,
και να χαιροντε οι βαρβαροι.

Το Μολων Λαβε το ειπαν Ελληνες.

Πολλοι θα ηθελαν να εχουν το μεγαλειο της ψυχης μας.

Οι Ελληνες ειχαν και εχουν ψυχη και μεγαλουργησαν ανα τους
αιωνες.
Ευχομαι το αστερι της Βεργινας να οδηγη τον ανα τον κοσμο ελληνισμο.

Η Μακεδονια ανηκει στους Ελληνες.

Τους χλωμους και τους κλεφτοροφιανους της ιστοριας,
Αφηστετους να ζουν στον κοσμο τους.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

ΒΥΤΙΝΑΙΙΚΑ: "ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ" ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΔΟΞΑ

ΒΥΤΙΝΑΙΙΚΑ: "ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ" ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΔΟΞΑ

Πρεπει να ανοιξω τα φτερα

Στης λεμονιας το ανθισμα, στης ανοιξις το φυλλο,
και στης ελιας το σταχυασμα χρυσος αετος πετουσε.


Πετουσε και λογαριαζε και στο μυαλο του βαζει,
η λεμονια εχει ανθους, και η ελια το λαδι.

Στεκοταν εδω, πετουσε εκει, και ολο συλογιετε, πρεπει να
ανοιξω τα φτερα να παω στα κορφοβουνια.

Να παω να καθησω σε γκρεμους, στα βραχια να φωλιασω,
να βρω την πετροπερδικα και εκει φωλια να φτιαξω.

Στην λεμονια ανακαθησε κτυπησε τις φτερουγιες, στα συννεφα ανεβηκε,
φτανει ψηλα και βλεπει,
χιονισμενες τις κορφες, και στις πλαγιες λουλουδια.

Βλεπει τις στρουγγιες

ανοιχτες, στις λαγκαδιες κοπαδια.
Βλεπει σπαρμενους τους αγρους, και περδικες στα πλαγια.
Βλεπει τα αμπελια μπουμπουκια να πετουν, να βγαζουνε βλασταρια.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Τα καστρα των Ελληνων ειναι απορθητα

Τα καστρα δεν πεφτουν, ειναι ελληνικα, και ελληνικα θα μεινουν.
Ο Εσωτερικος και εξωτερικος εχθρος της Ελλαδος, σε λιγο θα τραπη σε φυγη.

Τα καστρα του Ελληνισμου, ειναι σε ολα τα Πανεπηστημια του κοσμου,
γραμμενα στο βαθος της σκεψις της παγκοσμιας λογικης.

Τα καστρα της Ελλαδος ειναι και καστρα της παγκοσμιας,
ελευθερης σκεψις.

Και τα καστρα αυτα ειναι, Κυπρος, Κρητη,Πελλοπονησος, Μακεδονια,
Θρακη, Σουλι,Ιθακη, Σαλαμινα,Θερμοπυλες,Αρκαδια, Ηλεια , Ολυμπεια,
Ηπειρο, Το Καστρο των Θεων των Ελληνων, Ο Ολυμπος, τα Κυθηρα,
Ο πολιτισμος του Αιγαιου, Αττικη, Αθηνα.

Οι εκατονταδες πολις ανα την υφηλιο, που εχουν το ονομα της Αθηνας,
Της Αρκαδιας, Τα εκατομυρια των Αρχαιων Ελληνικων μνημειων,
που ειναι διασπαρτα σε ολες τις γειτονειες του πλανητη.

Ο Ελληνικος Πολiτισμος ειναι, οι αρτηριες, και τα νευρα της παγκοσμιας,
σκεψις, και καρδιας.

Φευγουν Οι εχθροι του Ελληνισμου στο αγνωστο, βγηκαν απο το σκοταδι,
και το σκοταδι θα τους φαει.

Ελληνες αμυνεσθε για την Πατριδα, Την ιστορια, τον πολiτισμο σας.

Δισεκατομυρια κοσμου ειναι στο πλευρο σας.

Ενωθειτε.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Ηρθαν Αλιωτικοι καιροι

Ψαχνω να βρω τι σκεφτεσε, ο νου σου που γυριζει.

Ηρθαν αλιωτικοι καιροι, βοριαδες ξεροβορια,
εχουν οι καιροι γυρισματα, ας ξεσπασε η μπορα.

Τα ματια σου τα γαλανα τα βλεπω βουρκωμενα,
ειναι τα χρονια δισεκτα, και ο χρονος προδομενος.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Το Γενος φερνει της γενιες

Βαρια σιωπη στα μαρμαρα, τα ματια βουρκωμενα.
Μακεδονια ξακουστη, δακρυζουμε για σενα.

Δεν ειναι δακρυα, φοβου η δειλιας, ειναι δακρυα που φερνει
στους Ελληνες η προδοσια.

Μας λεν τι σχεση εχει το παρελθον, αλλα τα χρονια τωρα.
Και εγω ρωτα τους βλοσηρους και τους εθνοπροδοτες,
απο παλια πολυ παλια, ερχεται η συνεχεια.
Το Γενος φερνει τις γενιες, και οι γενιες το τωρα.

Οποιος παει να μας κοψη απο την γενια, κοβει τα βηματα μας.
Σβηνει την ιστορια μας χανεται η γεννια μας.
Μην σας τρομαζουν οι βαρβαροι, τον δρομο που πατατε, περπατησαν,
και εζησαν, της Γης οι στρατηλατες.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Αμερικανοι Αρχαιολογοι

Πολλα, μα πολλα χρονια πισω, μεγαλοι και αξιολογοι
Αμερικανοι αρχαιολογοι εκαναν και κανουν ανασκαφες στην Ελλαδα,
εψαχναν, ευρησκαν, και μελετουσαν τον πολητισμο των Ελληνων.

Θα τους παρακαλουσα, να ενημερωσουν την κυβερνηση της Αμερικης,
οτι βρηκαν μονο Γραφες και ιδεες Ελληνων.

Βρηκαν τον Περικλη, Τον Θεμηστοκλη, και τον Μεγα Ελληνα Σρατηλατη,
Μεγα Αλεξαντρο, σε ελληνικη γραφη μονο.

θα τους παρακαλουσα εαν εχουν βρη σε αλλη γλωσσα γραφη,η τον πολητισμο των
Ελληνων, να μας τα παρουσιασουν.
Γιατι οι πλαστογραφοι,μπροστα στο τελειο της σκεψης,τους πιανει πανικος.

Πιστευω ομως οι υπεροχοι αυτοι Αμερικανοι Αρχαιολογοι,
υποφερουν και αποστρεφοντε την πλαστογραφια οσο και
οι Ελληνες.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Τα χερια μου της Γης μου αστροπελεκια

Ξαπλωμενος σε δασους ξεφωτο,μεσανυκτα δεν βρησκω πετρα
για μαξιλαρι, για να αγναντεψω το φεγγαρι.

Τα χερια μου που ητανε της Γης μου αστροπελεκια,
χαραμιστηκαν σε αγνωστης γης, τα καλντηριμια, και τα στεκια.

Η καρδια μου κτυπουσε για σενα Ελλαδα,
Στα μαρμαρα,στην θαλασσα, στο φως, και στην λιακαδα.

Μια φουγα με πηρε με πεταξε εξω, τον καυμο σου δεν ξεχνω,
μα θα αντεξω.

Στα αποσκια του σκοτους καποιος Ελληνας παντα μενει.
Ελλαδα θα ζησης, οσο και αν σε εχουν προδωμενη.



Ενiππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Την ιστορια την εγραψαν Ελληνες

Σε λιγα χρονια ο εσωτερικος εχθρος των ελληνων,
θα απαγορευη στους Ελληνες να βγαζουν φωτογραφιες στον
Παρθενωνα.

Οι Ελληνες ειναι πιασμενοι στα δiχτυα της αραχνης.




Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Αληθεινες ιστοριες

1960 Γενναρης μηνας, Σαββατοβραδο ειχε ερθει κινηματογραφος στο χωριο.
Ολο το χωριο στο καφενειο εβλεπαμε την ταινια.
Κατα της εννιαμιση ανοιγη η πορτα του καφενειου, μπαινει ο προεδρος
του χωριου και λεει, οτι στο διπλανο χωριο το Βαλτεσηνικο,
κυνδινευε η γυναικα του γιατρου απο αιμοραγια.
Τα αυτοκηνητα που ερχονταν απο το Βαλτεσηνικο ειχαν κολησει.

Το χωριο ειχε ενα ταξι φορντ 1951.
Ξεκηνισαμε καμια τριανταρια ατομα, κοβοντας κοπο.
Οταν φτασαμε στα απανω αλωνια σε υψωμετρο 2200μ ,το χιονι
ηταν κορδελιασμενο, η ωρα ειχε φτασει τρεις ξημερωματα.
Ολοι Εφυγαν εκτος απο το Θαναση τον οδηγο και μενα.
Το πολυ χιονι ειχε κοπη το αυτοκηνητο, περασαμε το διασελο

Το Χιονι ειναι δυσκολη δουλεια.
Περασαμε στην αλλη μερια του βουνου, κατηφορος, σιγα σιγα,
στο Σανατορειο. /Πανεμορφο κτηριο Εγκαταλελημενο/
Τα ελατα βαρυ φορτωμενα με χιονια, φεγγαρι ησυχια μια χαραυγη
ντυμενη στα ασπρα, ενα μαγεμενο τοπιο ενας τοπος αλλοιωτηκος.

Φτασαμε στην στροφη του καπελιανη, κατηφορος, ξαναφαναμε στο Βαλτεσηνικο.
Σε λιγα μετρα σηναντησαμε τους Βαλτεσηνιωτες, τα δυο αυτοκινητα
ειχαν φυγη απο τον δρομο.
Εγω και ο Θανασης μειναμε και το ταξι προχωρισε για να παραλευη
την ασθενη.
Οταν γυρισε το ταξι δεν ειχε χωρο για τον Θαναση και μενα.
Πιαστηκαμε πισω στο ταξι πατωντας στον προφυλακτηρα,
και με τα νυχια κρατιομαστε στο πανω ανοιγμα της πορτας.
θυμαμε την ομορφη χιονισμενη εκεινη νυχτα.
Η γυναικα σωθηκε.
Ποτε ομως κανενας δεν ειπε ενα ευχαριστω.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων




\

Αληθεινες ιστοριες

Μαγουλιανα 1960 χειμωνας βαρυς, το χωριο ειναι κτησμενο σε
υψομετρο 1365 μετρα υψωμετρο, το δευτερο κατοικημενο μερος της Ελλαδας.

Τελος Γενναρη, χειμωνας βαρυς , χιονι επεφτε συνεχεια για δεκα πεντε
μερες.
Τα παντα ειχαν κλεισει, τοχιονι ειχε περασει τα δυομησει μετρα.
Καταστασις ακτακτου αναγκης.
Αεροπλανα αρχισαν να ριχνουν ζωοτροφες,/αερ.ντακοτα/για την κτηνοτροφια.
Αρχισαν να πετουν τσουβαλια με αραποσητι και βαμβακοπιτα.

Τα πετουσαν απο τα απανω αλωνια και επεφταν στην μεσι το χωριο.
Ο κυνδινος για το χωριο δεν ηταν τα τροφημα,
γιατι ολο το χωριο εκανε κουμαντο απο το καλοκαιρι.

Ο κυνδινος ηταν οι στεγιες των σπιτιων.

Οταν καταλαβαμε οτι στα σπιτια κηνδυνεβουν να πεσουν οι στεγιες μεσα,
ολο το χωριο ανεβηκε στις στεγιες.

Δυο και τρεις απο καθε σπιτι, εσρωχνε το χιονι απο τα κραμιδια.
Φωνες τραγουδια κρασια τσικνα, κοτοπουλα με χιλοπιτες.

Ενα χωριο αλιωτηκο ο κοσμος επανω στα κεραμιδια εκανε πανηγυρι.
Αυτο γινοταν για δεκα μερες.
Αλλα ηταν οι ανυμποροι και οι ηλικιωμενοι.
Ειμασθε τρεις νεοι πετουσαμε απο σκεπι σε σκεπι δεν αφησαμε
κανενα σε σπιτι να παθη ζημια.
Εφαγαμε αρκετα κοτοπουλα και ριξαμε στις τσεπες μας καλο
χαρτζηλικη.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Αληθεινες ιστοριες

Αγια Παρασκευη Πανηγυρι στα Λαγκαδια, δεκαετεια 1910.
Πανηγυρι μεγαλο, πολλα κεφαλοχωρια ολογυρα.
Ολα τα χωρια εφερναν την πραματια για πουλημα,
ζωα υφαντα προσκυνητες,μπαραγκες,οργανα.
Οι αγροτες εφερναν αχλαδια, σταφυλια συκα αλλα εποχιακα φρουτα.
Οπως μας ελεγε ο Μπαρπα Γιωργης, απο την εκκλησια ως την
πανηγυριστρα ηταν και ειναι ενα φαρδι μονοπατι.
Εκει δεξια και αριστερα ειχαν τοποθετησει την πραματια τους
οι αγροτες.

Οι Λαγκαδινοι χιλιαδες τοτε, στο πανηγυρι, καθε Λαγκαδινος και
μια μαγκουρα στο χερι.
Ο εισαχρονος τοτε μπαρμπα Γιωργης ανεβασμενος απανω στην μαντρα,
εβλεπε την κινηση του πανηγυριου.
Εκεινο που του εκανε εντυπωσι, ηταν οτι οι Λαγκαδινοι
ο ενας μετα τον αλλον επερνε και απο ενα αχλαδι και ελεγε
για δοκιμη.
Και για δοκιμη ετρωγαν τα αχλαδια χωρις να πληρωνουν.

Ο Μπαρμπα Γιωργης πηδαει απο την μαντρα πιανει το χερι
ενος που επερνε το αχλαδι για το δοκιμαση.
Τι κανετε του λεει τα φαγατε τα αχλαδια των φτωχων.
Τοτε εκεινος πηγε να τον κτυπηση.

Ο μπαρμα Γιωργης τον ξαπλωσε κατω.
Αλα ελα που οσοι Λαγκαδινοι ηταν τρωγυρο, τοσες μαγκουριες επεφταν
στο κεφαλι του.
Κατωρθωσε να ξεφυγη, ειχε μια φοραδα γρηγορη, και κοιταξε
πισω του στις παρπανιτσες. Λιγο πριν τα Μαγουλιανα.
Περασε το καλοκαιρι,φθινοποριασε, ο μπαρμπα Γιωργης ητανε στο
πετροβουνι, και βλεπει καραβανι απο Λαγκαδινους να γυριζουν
απο μαστορια, στα Λαγκαδια.
Πιανει την στροφη του μονοπατιου, και ενας ενας λαγκαδινος,
που παρουσιαζοταν του εδεινε μια μογκουρια, και ελεγε πως
τον λενε.
Εφυγε οταν οι Λαγκαδινοι εφτασαν στα Λαγκαδια,πηγαν στον
Δημαρχο τους και του επαν τι επαθαν.
Και ετοιμαστηκαν να κανουν επιθεσι στα Μαγουλιανα.
Τα βρηκαν ομως οιδυο δημαρχοι και δεν εγινε ο πολεμος.

Δημαρχος τοτε στα Μαγουλιανα ηταν Ο Αγγελης Ο Γοντικας

Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Αληθεινες ιστοριες

Ηταν την δεκαετεια του 1930,ο μπαρμα Γιωργης νεος τοτε,
εκανε τυροκομοιο,
Πηγε στο χωριο Λιναρια της ολυμπιας το φθινωπορο μαζι με το
Μητσο Ζ. μηλησαν στους τσπανηδες, συμφωνησαν στην τιμη για
το γαλα,τους εδωσαν καπαρο και την ανοιξι θα τους πηγαιναν το γαλα.

Περασε ο χειμωνας ηρθε η ανοιξι, πηγαν στην Λιναρια εστησαν
τα καζανια και περειμεναν να τους πανε οι τσοπανηδες το γαλα.
Αλα κανενας τους δεν φανηκε

Ανεβηκαν στο χωριο εβαλαν ενα αρνι στην σουβλα και σιγοπειναν.
Βραδυασε οι χωρικοι μαζευτηκαν στο χωριο, και οι τσοπανιδες.
Τους καλοδεχτηκαν τους κερασανε και σιγα σιγα τους εβαλαν στο καφενειο.
Τοτε ο μαρμπα Γιωργης κλεινη την πορτα, μεσα ηταν και ο παππας.
Τραβαει το μπιστολι και λεει στον παππα, παππα εγω θα σκοτωνω και
εσυ θα θαυτης,
Και γυριζοντας στους τσοπανηδες, τους ειπε, οτι συμφωνησαμε σας
τα εδωσα, γιατι δεν φερατε το γαλα.
Γιατι ειχε παει αλλος εμπορος και τους ειχε δωσει πιο πολλα.
Τελικα ο μπρμπα Γιωργης, εκανε το τυροκομοιο και εμεινε φιλος
με τους τσοπανηδες


Και δυο ηταν υπεροχοι Μαγουλιανιτες .

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Στου Θεου τα δακτυλα

Και εσυ καντυλι βρισκεσε στο βραχο αναμενο,
μες στο θεου τα δακτυλα σε εχουν κρεμασμενο


Το λαδι σου λιγοστεψε, η φλογα σιγοσβηνει,
και εγω μακρυα σου νυκτωσα,
βλεπω δεν θα προλαβω,την ασημενια κουπα σου, η φλογα σου
πριν σβησει.
Παρθενο λαδι, απο την ελια λιγο μεσα να ριξω.

Θελω μες τα μεσανυκτα στην αχαρη μαυριλα,
θελω χωριο μου ορεινο, στο βραχο κρεμασμενο,
παντοτε το καντηλι σου, να βρισκετε αναμενο.

Θελω να φεγγεις απο μακρυα, σε ανατολη και δυση,
οπου υπαρχει χωριανος, την λαμψη σου να βλεπη.
Γονατιστος να προσκυνα, πισω σαν θα γυριση


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Βαρια η βροχη σαν επεφτε.

Βαρια η βροχη σαν επεφτε, και ο βοριας φυσουσε,
ψηλα βρισκομουν στην κορφη , τ' αγιαζι με κτυπουσε.

Κοιτουσα γυρω, ολογυρα, τι καταχνια τι ομιχλη,
την γη εχει πιασει ο ουρανος θελει να την πινηξη.

Με συννεφια την τηληξε, με αερα την κτυπουσε,
την θαλασσα εφουσκωνε, σκληρα την τιμωρουσε.

Την εκτυπουσε αλυπητα τον ηλιο εχει κρυψει,
γιατι τους νομους βιαζε, που εφτιαξε
η φυση


Ενιππεας τελεφταιος των Ζωεμπορων.

Ποτε δεν ξανα φτιαξαμε

Ποτε δεν ξαναφτιαξαμε στην γη μας Παρθενωνες,
τι παντα μας κυβερνησαν λιγοι και απαταιωνες.


Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Απο τοτε

Απο τοτε που ο Ελληνικος λαος επαψε να
χρησιμοποιει τις εφημεριδες, ως χαρτι υγειας,
μερικες εφημεριδες, σηκωσαν κεφαλι.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Τα Βοσκοτοπια αδεια

Τα Καταραχια μοναχα, τα βοσκοτοπια αδεια,
αδεια σαν ολα τα βουνα, ριμαδεια τα χωρια μας.

Και συ γραφιας και κομιστης, λιγο γραμματισμενος,
Στην εξουσια υποτελης, σαν Ελληνας χαμενος.Τουτα τα -
μαντρια ριμαξανε, οι κτηνοτροφοι φυγαν.

Δεν εχουνε τσοπανιδες τα προβατα να αρμεξουν.

Οι τσοπανιδες χαθηκανε σε αλοκωτα σοκακια,
Σε μονοματια πονηρα στης ρουφιανιας της στρατες.

Με λιγο χρημα και ψευτια σας κλεισανε τα ματια.

Νειατα εαν αγαπατε αυτοι την γη στην γη σας
να γυριστε.

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Αφιερωμενο στους ηρωικα πεσωντες στα διδυμα

Εξηντα τα μερονυχτα που καιει το καμινι,
εδω τ' ασταλι ελειωσε, και οι ουρανοι λυγισαν,
και οι περηφανοι αητοι της Δυσης τα καμαρια,
πισωπλατα κτυπηθηκαν.

Μα αυτο δεν ηταν πρωινο εντεκα του Σεπτεμβρη,
ηταν φωτια στον ουρανο, και ηφαιστειο στην πολη,
γυαλι ατσαλι και κορμια ενα γινηκαν ολα....

Βαρυ το χερι του φονια.
Δεν χαθηκαν δυο και τρεις, μα ουτε εκατο και χιλιοι,
ηταν μια πολη ολοκληρη, νεοι σαν τα βλασταρια.

Δεν εχει ο εχθρος ιδανικα και η Λευτερια παζαρια.

Τα δυο ποταμια εβλεπαν τα ομορφα σας ματια,
και το αγαλμα της λευτεριας βρισκοτανε κοντα σας.
Μα ποιοι σας εζηλεψαν και ορφανεψαν την πολη.

Τα χρυσαφενια φυλλα σου πολη που σε στολιζουν,
αυτα μιλανε στον εχθρο του λεν και του θυμιζουν.
Εδω θεριωνει η Λευτερια της γης το πεπρωμενο,
σε ολα της γης τα περατα θα το' βρετε
γραμμενο.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.

Ο Δρομος για την παναγια απο εδω παει

Ο Δρομος για την παναγια απο εδω παει

!968 Μικρη Μαγουλιανιτησα γυρισε απο την Αθηνα,
ελειπε δυο χρονια, και μας ρωτουσε μπροστα στην ταβερνα
του Ιωσηφ.
Σας Παρακαλω μου λετε απο εδω παει ο δρομος για την
Παναγια.



Ενιπεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Μαγουλιανων Τοπονημεια

Ανατοληκα Δυτηκα Βορια Νοτια



Σημαντερακι Κουκουβαγια Καστρο Παρπανητσες
Κορφες Α Θανασης Κουφητη
Κοτσιαμανος Κλησουρα Κανακολακα Πετρησιο
Σπηλια Χαυταλευρα Στρουγγοι Κορφες Καμαρι
Παλιολαζι Κορφοξυλεια Φασονερι Παρτωλια
Βρυσουλι Σανατορειο Ζερβου Εγκλενεος
Καμηνακια Κοκκηνοβραχος Βαλτος Α Γιαννης
Γαυρος Βιγγλα Σκαλα Κατσηποδας
Μακαριου Μελησση Ρεμα Κουβαρντους Δρυμωνας
Α Μαμμας Βραχος Κολοκοτρωνη Κακαβος
Βουναρε ικα Νηχωρι Α Ελεουσα Καμπεας
Σρατελιτσα Μερμηγκιαρη Ελησκα
Καφου Σπηλια Βοηδοκιουλι Μποτσικα
Κιβωτιες Παπακωστα Κουτσουρο Αητοφωλια
Ζαρζη Φτελεο Ελα Νικολητσα
Σελα Καμινια Κουφολογγος Μουριες
Φτερες Πηλαληστρα Μπαρτζελη
Κεχρηνια Παλιορουγκα Βαρελα
Σπαρτεας Κοπρινος Καρκαλα
Αλητζερινου Νικολητσα Δεση
Κουτσουρα Στερα Τζοχεηκος Μαχαλας
Πανω Αλωνια
Α Νικολας
Κατω Αλωνια
Στραποκαημενο
Μουριες
Πετροβουνι
Ενιππεας Τελευταιος των Ζωεμπορων

Ελλαδα

Στα γαλανα τα ματια σου οι αρετες του κοσμου,
και στο βαθυ, σκοταδι, οι αρχοντες του τρομου.

Σε σκοτεινες χαραδρες φτιαχνουν προγραμματα,
τον κοσμο ολον πηραν τα κλαματα.

Στα γαλανα σου ματια οι βαρκες της ειρηνης,
και σε βαθιες χαραδρες, παιδια της Παλαιστηνης.

Τους κυκλους του πλανητη τοξα κυκλωνουνε,
βελη φαρμακωμενα την γη πληγωνουνε

Με βρωμικο κονταρι πισωπλατα κτυπανε, για την
ζωη τ' Ανθρωπου δεν νοιαζοντε, δεν ρωτανε.

Τα γαλανα σου ματια ελπιδες δινουνε.
τρεμουν τις αρετες σου και τις ιδεες σου,
βαθεια εις
στους αιωνες κανεις το χρεος σου.

παντα το φως νικαει και η λαμψη ερχεται,
για μια ανασα η πλαση παντα προσευχετε.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Να φτησω στους ταφους σας

Σ' Εσας που την Σαλαμινα βεβηλωσατε.

Σ' Εσας που την Αρχαια Ολυμπια παραδοσατε στις φλογες.

Σ' Εσας που την παλια Αθηνα λεηλατησατε.

Σ' Εσας που τα κοκαλα των προγονων μας διασκορπισατε.

Σ Εσας που τα Μνημεια των προγονων μας με μισος κατακρεουργησατε.

Σαν Ελληνας Θ' ερθω καποτε να φτησω στους ταφους σας

Ω Φυλη ελληνων

Φυλη μου, που εχεις πετερα σου, το φιλοτιμο,
και αδελφο σου το φθονο.

Φυλη που εχεις για Μαννα σου την αγαπη,
και για αδελφη σου την Διχονεια.

Φυλη μου που σε αγαπης χρονια μεγαλουργησες,
και στης ραδιουργιας τις στιγμες,
γκρεμοτσακιστηκες.

Φυλη μου που εστρωσες την Ανθρωποτητα
με μαρμαρα σκαλισμενα,
και φωτισες την σκεψη της με σοφια.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Ο Εχθρος αορατος

Τα παιδια εφυγαν , εδω τα νειατα
χαραμιζονται.

Οι νεοι μας τραπηκαν σε φυγη, κανεις δεν σε υπολογισε
αγαπημενη πατρωα Γη.

Παρεδωσαν τα οπλα, τα νειατα εφυγαν στα περατα
της Γης.

Και εμειναν πισω τα Γεροντια, γεννιες ξεριζωμενες,
απο τα Αγια χωματα μας.
Ο Εχρος ειναι αορατος


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Τα παραπηγματα της γης

Ο Ηλιος τουτο το εσπερας, δεν λεει να παει
να κοιμηθει,
και εσυ βοσκε με την φλογερα γλυκολαλεις σαν
ν' ναι αυγη.

Ο Ηλιος τουτη το εσπερας δεν το κουναει σπιθαμη,
και μεις μια βαρδια ολη μερα, στα παραπηγματα
της γης.

Πουλια γυρνανε και κουρνιανε, μα ο Ηλιος δεν
λεει να χαθη.
Ψαχνει να βρη πως θα γκρεμιση, τα παραπηγματα
της γης


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Κλεισε ,τα ματια σου Ερμη

Κλεισε τα ματια σου Ερμη ,και γυρω σου μην
βλεπεις,
Αδραξε το κηρυκειο δεσε τα σανδαλα σου, και φτερωτος
πετα μακρυα----

Και πηγαινε στην μαννα σου, στον αξιο σμιλευτη σου,
αναγγειλε, τριμεγιστε, τα φοβερα μαντατα,
πες τους πως δεν προλαβαμε την γης σας , να γνοιαστουμε ,
της χαθηκε η ικμαδα, και μαυρησε ,
ρημαχτηκε η ιερη Ολυμπια.
Κατεκαψε ο λαμπαδος το λοφο σου τον Κρονιο,
μαυρισανε τα μαρμαρα , την εκαψε την γη σου,
η αθλια μας η γεννια, που η αιδως της λειπει,
εχεις δουλεια ψυχοπομπε γ΄'αυτο ανασκουμπω σου.

Στον ελαιωνα αφησαμε ψυχουλες λαβωμενες, για μερες αταφες, εκει,
περνα και μαζεψετες.

Μην περιμενεις απο μας τον δρομο σου να μαθης.
Μια μασκα βαλε, οι καπνοι, να μην σε αναστομωσουν.
Και παραφυλα για να βρης μεσα στα σταχτοκαπνια ενα ουρανιο
ξεφωτο, μια πορτα, μια σχιμαδα, και πετα φυγε----μακρυα.

Παρε τον ΔΙΟΝΥΣΟ μαζι, τον γιοκα της Σεμελης, που σταφυλακια
ζουμερα γυρευει να απολαυση.

Παρτον εσωθει ο τρυγος μας στερεψαν τα βαγενια----
Κλεισε τα αυτια να μην ακους αυτα που δεν σου πρεπουν.

Δεν ειναι οι ζητωκραυγιες στις νικες του Ευαγορα,
μητ' ο Ηρακλης στον Μυρωνα τον κοτινο προσφερει.

Ειναι θρηνωδικες κραυγες, εκκλησεις για βοηθεια,
που μονοπατι του ουρανου δεν βρηκε για να φταση.
Φωνες ταλαιπωρων θνητων βασανοκτυπημενων,
που για το βιος, το βιο τους σπαραχτηκα θρηνουνε.

Πετα το συντομοτερο κ' ακουσεμε φυγε----

Και εαν σε χρονους εκατο υπαρχουν τα παιδια μας,
και εαν με τιμη περηφανη το χωμα σου πατουνε,
τοτ' ελα παλι,
Γυρνα εδω στην γη σου αναπαψου.


Παρμενω απο το χαμομηλακι.