Σκοτεινιασμενοι αιωνες και καιροι

Ποτε δεν πηγαμε μπροστα, δεν ξερουμε τι φταιει.
Σκοτεινιασμενοι αιωνες και καιροι, μαυριζουν την ζωη μας.
Στον χαλασμο του χαλασμου,χαλασματα στην γη μας
Τι να ειναι τουτο το κακο, τουτη η κατασροφη μας.

Ποιος φταιει και τι εγινε που χαθηκε ο ηλιος, στους βραχους στα φαραγγια μας,
στις λιμνες τα ποταμια.
Οι ελιες καρπους δεν εβγαλαν, και οι λεμονιες μας ανθη.

Και ο κισσος δεν προφτασε , τα δεντρα να αγκαλιαση.

Στην γη μας την ηλιολουστη πεταξαν καλιακουδες, κορακια φτιαξανε
φωλιες, στα βραχια μας φωλιασαν.

Κατω απο τα καμπαναρια, τα βογγιτα ακουω, οι πλακες ανασηκωνοντε,
τα μαρμαρα στεναζουν.
Φωναζουν κλαινε αγκομαχουν , τα εγγονια τους προσταζουν, διωξετε τα
καμπαναρια, να ξαναυγη ο Ηλιος.
Να αναστηθουνε οι ναοι, και ο πολιτισμος μας.
Να ανθισουν παλι οι λεμονιες, οι ελιες να βγαλουν λαδι.

Και ο Ηλιος ο Ελληνικος το φως της οικουμενης την γη να βαλη σε τροχια,
την πλαση στην σοφια.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.