Ενας Αετος Περιφανος

Ενας Αετος περιφανος, ενας Αετος λεβεντης,
Απο την περηφανια του κι απο την λεβεντια του,
δεν παει στα κατωμερα να καλοξεχειμαση.

Μον' μενει απανω στα βουνα, ψηλα στα κορφοβουνια.
Μα εριξε χιονια στα βουνα, και κρουσταλα στους καμπους,
εμαργωσαν τα νυχια του, κι επεσαν τα φτερα του.

Κι αγναντια βγηκε και εκατσε σ' ενα ψηλο λιθαρι,
και με τον ηλιο μαλωσε και με τον ηλιο λεει.

Ηλιε, για δεν βαρεις κι εδω, σ'αυτην την αποσκιουρα,
να λιωσουνε τα κρουσταλα, να λιωσουνε τα χιονια,
να γινει μια ανοιξη καλη, να γινει καλοκαιρι,
να zεσταθουν τα νυχια μου, να γιανουν τα φτερα μου,
να'ρθουνε τ'αλλα τα πουλια και τ' αλλα μου τ'αδερφια.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ

Ενας Αετος Περιφανος

Καλο ταξιδι Ιωσηφ , στης λησμονιας τα μερη

Βλεπω τα βραχια μοναχα το καστρο δακρυσμενο,
και το Μορια αναγυρα βαρια συννεφιασμενο.

Αναστεναζουν τα χωρια, οι πετρες σε ζητανε,
τι εγινε και εφυγες οι φιλοι σου ρωτανε.

Πολλα ταξιδια εκανες παντα γυρνουσες πισω
μα τουτο ειναι ταξιδι μακρυνο στης λησμονιας το δρομο.

Αναστεναζουν οι κορφες, κλαιει η Αγια λεουσα,
εμεινε ο τοπος ορφανος και μυρολο ι λεει.
Καλο ταξιδι Ιωσηφ, στης λησμονιας τα μερη.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων 11-12-2003

Τα Αλογα δεν αλωνισαν

Τουτα τα Αλωνια χορταριασαν, το δραπανι θεμωνιες δεν εφτιαξε,
τα Αλογα δεν αλωνισαν τα δεματια.

Φθηνοποριασε ο τρυγητος εχαθει, τα φιλερια και οι ασπρουδες
στα ονειρα μας.

Το φθηνοπορο μοναχο, χωρις ζευγα και αλετρια, τα φυλλα
κητρινοχρυσα σιγοπευτουν, στο φυσημα του αερα.

Τα κοπαδια δεν εφυγαν για τα χειμαδια, τα στρουγοληθια τα
αγκαλιαζει η μοναξια.

Τα μονοπατια χορταριασμενα, τα ξωβρυσια, αναζητουν το σουρουπο,
για να ζυγωση, ο Κοτσιφας χωνετε στους διπλανους θαμνους,
σφυριζοντας τον ερχομο της νυκτας.

Και η φλογερα, πολλα τα χρονια, η μελωδια της ακομα στα αυτια μου,
πολλα τα κοπαδια, που ροβολαγαν στα πλαγια.
κουδουνια φωνες η μερα τελειωσε, η νυκτα αγκαλιαζει την πλασι.

Στης νυκτας την αγκαλια χωμενη η ζωη φτιαχνει ζωη, ο υπνος
ξεκουραζει το σωμα, και δυναμωνει το πνευμα.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Το αυγο του κουκου

Ενας λαος μια κοινωνια ενα εθνος.
Καθε Επαγγελμα ενα δεντρο μια φωλια ενα σπιτικο,
μια ασφαλειση ενα ταμειο.
Ταμειο για συνταξη για Υγεια για το μελλον των παιδιων.

Εκει οι κουκοι του κρατους /ο κουκος ειναι το πουλι που
γεννα το αυγο του σε ξενες φωλιες και τα αλλα πουλια τα ιζουν
τα παιδια του κουκου/
Οι κρατικοι κουκοι λοιπον γεννουν τα αυγα τους σε ξενες φωλιες.
Και ολα τα επαγγλεματα και οι επαγγελματιες δουλευουν
για να θρεψουν τα παιδια των κρατικοδιαιτων ΚΟΥΚΩΝ


Ενιπεας τελευταιος των Ζωεμπορων

ιστορικες σελιδες Μαγουλιανιτων του 1821

Απο το ιστορικο αρχειο του κ. Δημητριου Μπεττα


50 Ζακοπουλος Ευσταθιος.
Τα αυτα με τον προηγουμενο Ζακοπουλον Δημητριο.

51Ζερβοπουλος Ευσταθιος.
Υπερετησε ως στρατιωτης, κατω απο τις διαταγες του Πανου κολοκοτρωνη
/Φακ.33Υπουργ.Πολεμου,Γ.Α.Κ/Βλ και Θ Βαγενας,προσ.24
52 Ζερβος Αποστολη Δημητριος.
Πολεμησε στις μαχες Τρπολης, Βαλτετσιου Γρανας .Παλαιων Πατρων,
Δερδενακιων κατα του Ιμπραημ και αφησε την περιουσια του
τυχοντος.
Σε επιβραυση των αγωνων του απονεμηθηκε, σε αυτον, το σιδηρουν
αριστειο οπως προκυπτει απο ονομαστικη κατασταση Αριστειοφορων.
Στρατιωτης / φακ. 123/1841 και 273/1844, Αριστεια ΓΑΚ.

53.Ζουβελος Αργυριος
Οπλαρχηγος, επικεφαλης 100 περιπου στρατιωτων .Τον καπετανιο αποστειλε
ο Κολοκοτρωνης, Μαζι με τους Μαριολοπουλο Πολυχρονη και Κων/τινο
Πετροπουλο /Μαγουλιανιτες και αυτοι/ στηνΑνατολικη Ελλαδα, προς ανταμωση
των καπεταναιων Οδυσσεα και Νικητα, για 'αναγκαιοτατην υποθεσιν'
Το ετος 1839, το ατομο με τα στοιχεια Ζιουβελοπουλος Αργυριος,
χρηματισε Δημαρχιακος προεδρος του Δημου Μολοττου

Το ετος 1865 ζητησε απο την επιτροπη αγωνων και θυσιων αποζημιωση,
για τις στρατιωτικες του εκδουλευσεις.
Η επιτροπη αυτη ,Συνεδρια 39, δεν τον ενεταξε σε ορισμενη ταξη,
αλλα τον αναφερει ως καπετανιο Αξ-κο, με σωμα 100 στρατιωτων.
ο θανος Βαγενας /'Τα Μγουλιανα και οι Μαριολοπουλοι/'σ 23-24
τον αναφερει ως Αξ-κος Στ' ταξης /υπολοχαγο
Βλεπε
Φακ΄΄21/1839 και31/1840, Προικοδοτησεις, Γ.Α.Κ
Αρχειο Αγωνιστων Εθνικης Βιβλιοθηκης Φωτακος, Απομν. Κολοκοτρωνη, τΒ, σ.133

55 Ζιουβελος Αργυριος
Προκειτε περι αλλου απο τον προηγουμενο προσωπου.
Το1834 και 1841, ζητησε απο την''Εξεταστικη επι των Αριστειων Επιτροπη''
στην ποια ανεφερε οτι πολεμησε σε ολες τις μαχες, να τον ανταμειψει με αριστειο
Του απονεμηθηκε το ' σιδηρουν 'αριστειο, στις 24-2-1840.
τουτο προκυπτει απο σχετικη κατασταση Αριστειφορων, αλλα φαινεται πως
μεχριτο 1841 δεν του ειχε αποσταλει.
/βλ.φακ. 23/1839/και/88/1841, Αριστεια, και.21/1839,31/1840 και.88/1841. Προικοδοτησεις,Γ.Α.Κ

56 Ζουβενοπουλος η Ζουβελος η Ζουβλος Π Γεωργιος
Ελαβε μερος σε πολλες μαχες και τιμηθηκε με το ''σιδηρουν''αριστειο,
του αγωνα /ΦΑΚ. 88/1841/,193/1844, Αριστεια,Γ.Α.Κ/

57. Ζουβελος η Ζιουβελος η Ζιουβελοπουλος Θεοδωρος
πολεμησε σε πολλες μαχες , απ' αρχης του αγωνα. Τουτο πιστοποιουν ο
Θεοδωρος Κολοκοτρωνης και ο Κανελλος Δεληγιαννης
Αγραμματος ο ιδιος υπεβαλε το 1841 και1844 αιτησεις, δια χειρος του
Ιωαννου Πετροπουλου, στη Σρατιωτικη Γραματεια της Επικρατειας για να του
δοθη αριστειο, για τους αγωνες του
Το 1844του απονεμηθηκε το ''σιδηρουν''
/φακ. 88/1841, 193/1844 και229/1844, Αριστεια, Γ.Α.Κ

58.Ζουβελοπουλος Α Κω/τινος

Συμμετειχε σε πολλες μαχες και πολεμησε με γενναιοτητα/Πιστοποιητικο,
απο 10/1/1844/ Κανελλου Δεληγιαννη, Νικητα Σταματελοπουλου.
Το1844 ζητησε απο την Στρατιωτικη Γραμματεια της Επικρατιας
να του απονεμηθει αριστειο , σε αναγνωρισει των αγωνων του
Φακ. 272/1844, Αριστεια Γ.Α.Κ

59. Ζουβελος Π.Κων/τινος, απο τα Μαγουλιανα, κατοικος Αθηνων

Στα,Γενικα Αρχεια του Κρατους υπαρχουν τρεις αιτησεις του τις
οπειες αποστειλε διαδοχικα ,τα ετη 1832,1836 και 1842,
στη Στρατιωτικη Γραμματεια, της Επικρατειας, Συνοδευομενες με
με αποδεικτικα των αγωνων του
Γραφει οτι ελαβε μερος σε πολλες μαχες και σ' αυτες εναντιων
των αραβων
Οπως προκυπτειαπο ονομαστικη κατασταση Αγωνιστων /Φεβρουαριος 1842
της διοικησης Αττικης του απονεμηθη το ''σιδηρουν''αριστειο,
?Φακ.136/1841 169/1842, αριστεια,των Γ.Α.Κ

60 Ζουβελος η Ζουβελος η Ζουβελοπουλος Νικολος
Ισχυουν ακριβος τα ιδια ,που γραφηκαν και για τον αδελφο του
Ζουβελο Θεοδωρο/α.α.57/

61 Ζουβελοπουλος Π Σπυρος
Το 1844, ζητησε απο την Στρατ. Γραμματειατης επικρατειας να του
χορηγηθει αριστειο,σε ανταμοιβη των αγωνων του
Ελαβε μερος σε πολλες μαχες/φακ. 229/1844, Αριστεια,/Γ.Α.Κ

62 Θεοδωροπουλος Θανασης
Αγωνιστης/βλ.Θανος Βαγενας,προηγ.σ.24καιΦακ. 33 Υπουργειου Πολεμου Γ.Α.Κ

63.Θεοδωρουλος Κω/νος.
Υπολοχαγος Βασιλικης Φαλλαγγος. Ελαβε το υπ'αριθ.85 Πιστωστικο Γπαμματιο
εκ δραχμων 3.502 /Φακ. 51/1842 και103/1854 Προικοδοτησεις

64
Καβουρας Ιωαννης
Αγωνιστης /Θανος Βαγενας,προηγ.σ. 24
65.
Κακαβουλιας Θεοδωρακης.
Πολεμησε, ως απλος στρατιωτης .Το1841 ζητησε ν' ανταμειφθει με αναλογο
των εκδουλευσεων του αριστειο
66.
Καλομηρης η Καλομηροπουλος Δημητριος.
Το ονομα του αναφερεται σε πρακτικο του Δημου Μυλαοντος Φακ.9/1938,
Προικοδοτησεις,Γ.Α.Κ

67. Καλημερης Βασιλης
Αγωνιστης /Βλ.Θανος Βαγενας , σ.24 και33 Υπουργειο Πολεμου-Κατασταση
Στρατιωτων Πανου Κολοκοτρωνη /Γ.Α.Κ

68. Καλημεροπουλος Γεωργιος
Πολεμησε στην Τριπολη, Ναυπλιο, Παλια Πατρα ,κ.λ.π Οπως προκυπτει
απο πιστοποιησι των οπλαρχηγων Κανελλου Δεληγιαννη,Δημ.πλαπουτα
Ιωαννη Θ Κολοκοτρωνη , Δημητρη Χρυσανθακοπολου/. Το 1844 ζητησε, απο την στρατιωτικη Γραμματια της Επικρατειας ,να του απονεμηθει αριστειο
σε αναγνωρισει των αγωνων του.

69. Κανελλοπουλος Αθανασιος
Συμμετειχε στον υπερ της ανεξαρτησιας αγωνα.Την 30-9-1840
ζητησε ,απο τη Στρατιωτικη Γραμματεια της Επικρατειας, να του απονεμηθει,
αναλογο των στρατιωτικων του εκδουλευσεων αριστειο/Φακ.58/1840,Αριστεια Γ.Α.Κ

70.Κανελλοπουλος Βασιλειος
Υπερετησε κατω απο τις διαταγες του Γενικου Αρχηγου Θεοδ. Κολοκοτρωνη
του γιου του Γενναιου και του αδελφου του δευτερου Πανου Κολοκοτρωνη
και ελαβε μερος απ' αρχης του αγωνα , σε ολες τις κατα των
εχθρων μαχες και σ'αυτες ακομη εναντιων των Αραβων /Ιμπραημ .Τουτο
πιστοποιουν/8-6-1865 οι οπλαρχηγοι Κανελλος Δεληγιαννης Αποστολης
Μπουκουρας και Ιωαν. Παπαζαφειποπουλος. Το ετος 1841 του απονεμηθηκε
το ''σιδηρουν'' αριστειο , την 7-6-1865, απο την ''επι των Θυσιων καιΑγωνων
Επιτροπη'' παραπονειται οτι δεν ελαβε καμια αμοιβη , για τις εκδουλευσεις του, και ζητει αναλογη αποζημιωση. Η επιτροπη αυτη στην συνεδρια 80
τον καταταξε στην Ταξη του σρατιωτη Α .Μ.220/βλ.Ατομικο του Φακελο Αρχειον
Αγωνιστων,Εθνικης Βιβλιοθηκης ,και.Φακ.58/1840και !60/1842. Αριστεια,Γ.Α.Κ

71.Κανελλοπουλος Π Ιωαννης
Αγωνιστηκε στο Ανεμοδουρι,Σουλι, πολιορκιαΦρουριων Πατρων και ριου
Καστριτσι, Καυκαρια, Μονη Αγιου Ιωαννου Κ.Τ.Λ. /Πιστοποιητικο απο 15-6-1865
Λοχαγου Φαλαγγος Χρυσανθακη Χ .Κουμανιωτου/.
Οταν διαλυθηκαν τα στρατιωτικα σωματα /1828/ υπερετησε κατω απο τις διαταγες
του Αρχηγου Θανου Χρυσανθακοπουλου η Κουμανιωτη, χωρις να λαβη καμια αμοιβη
/Φακ.21/1839,Αριστεια,Γ.ΑΚ./
Η Επιτροπη Θυσιων Και Αγωνων στην οποα Απευθυνθηκε, με αιτησι του,
το 1865 για αμοιβη των εκδουλευσεων του, τον εκρινε, ως απλο στρατιωτη,
Α.Μ1091. /βλ. Ατομικο του Φακελο, Αρχειο Αγωνιστων, Εθνικης Βιβλιοθηκης

72 Κανελλοπουλος Ιωαννης
Προκειτε περι διαφορετικου απο τον προηγουμενο προσωπο
Ελαβεμερος ,απ' αρχης του Αγωνα σ' ολεσ τις μαχες και σε αυτες εναντιον των Αραβων /Ιμπραημ /.Πληγωθηκε Στο Ναυαρινο , στο βραχιονα του αριστερου χεριου
Οποτε αιχμαλωτιστηκε απο τον Ιμπραημ και εμεινε στην αιχμαλωσια τρεις
σχεδον μηνες.Μετα την απελευθεπωση του συνεχισε τη συμετοχη του
στις μαχες .Αθηνων κ.λ.π
/Πιστοποιητικο Καν. Δεληγιαννη, Δημ. Πλαπουτα, Ιωαννη Θ Κολοκοτρωνη/
Η επιτροπη Θυσιων και Αγωνων στην οποια απευθυνθηκε, το 1865, για να ζητηση
αποζημιωση,για τις στρατιωτικες του εκδουλευσεις, στη Συνεδρεια 37,
εκρινε να ταχτη στη Β' Ταξη των Υπαξιωματικων /Δεκανεα/
Α.Μ1386./βλ.Ατομικο Φακελο ,στο Αρχειο Αγωνιστων,Εθνικης Βιβλιοθηκης.

73.Κανελλοπουλος Παναγιωτης
Πηρε μερος σε διαφορες μαχες./Πιστοποιτικο Δημ. πλαπουτα, Καν. Δεληγιαννη
Δημ. Μπουκουρα / Στις 7-12-1843, ζητησε απο τη Στρ. Γραμ. της Επικρατειας
να του απονεμηθει αναλογο των στρατιωτικων του εκδουκευσεων
αριστειο /Φακ. 207/1843 και 235/1844 Αριστεια,Γ.Α.Κ/

Εγω δεν εχω δραχμη

Εφυγα κατι για να ευρω.
Περπατησα στο ακρογιαλι, κοιταζω περα τι να ειδω,
δεκα γυναικες μαζεμενες, και πανω στην αμμο ηταν
φτιαγμενο και ευρωπα ικα γραμμενο.
Εδω εγεννηθη το ευρω.

Εφυγα να μην τις ενοχλησω και πιο περα στο
ακροωτηρι ναος φτιαγμενος με κολωνες βασανισμενες
απο τους αιωνες,
και κατω στις πλακες σκορπισμενες οι δραχμες
οι ξεχασμενες.

Μια γρια στου φεγγαριου την λαμψη αναμεσα σε δυο
κολωνες τ αστερια λες και να μετρουσε και μονη της
μονολογουσε.

Ειχε μια λαμψη η μορφη της. Ειναι γλυκεια η ομρφια της
Την ρωτησα το ονομα της μου ειπε πως την
λενε Ελλαδα Ειχε η δολια μια ζαλαδα.

Την ρωτησα πως βρεθηκε εκει. Εγω δεν εχω δραχμη,
βγηκα για να σεργιανισω κανεναν να μην ενοχλησω.

Ειχε φεγγαρι λαμπερω και περπατουσα στο γυαλο
αερα καθαρο να ρουφηξω.
Γυρισα ολες τις στεριες μα αυτες δεν ειναι καθαρες.

Ζυγωνω στην ακρογιαλια εκανε λιγο παγωνια την νυκτα
μονος μες στο κρυο ειδα να ερχεται ενα πλοιο.

Το πληρωμα να χαιρετησω, και ολους τους να τους ρωτησω,
εαν ξερουνε για να μου ειπουνε,
πως λεγετε ο πολιτισμος που ζουμε.

Με μια φωνη σαν να ηταν ενας μου λεει το
πληρωμα του πλοιου στον πολιτισμο του δολαριου.

Τοτε τους ειπα ευχαριστω ,ακουω την γρια να αναφωνει,
δεν εχω η δολια δραχμη.
Τις ειπα εγω θα ψαξω να σου βρω τις δραχμες που
ειχες χρονια μονο πες μου τον αιωνα.

κλαιγοντας με αναφηλητα τοτε η γρια μου απαντα
εγω δεν ξερω τον αιωνα ,
τρεχα και ρωτησε τον Παρθενωνα


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Σημαντερακι ο βραχος που πρωτο ειδα.

Σημαντερακι ο βραχος που κοιτα το χωριο μου
απο ακρη σε ακρη
Αυτον τον βραχο πρωτον το βλεπει ο ηλιος,
και και τον καληνυκτιζει οταν γερνει κατα την δυση

Απο μπροστα του περασει γενιες και γενιες χωριανων,
ειδε γιορτες πανηγυρια γαμους κα υμους.

Αυτος ο βραχος πηρε πολλα παιδια στην αγκαλια του
που επαιζαν κρυφτο, και αλλα σκαρφαλωναν επανω του
για να μαθουν τα μυστικα του.

Απο αυτον τον βραχο κελα ιδουσαν αχαραγο οι περδικες,
απο μπροστα του περνουσαν τα κοριτσια του
χωριου με τα βαρελια στον ωμο για την βρυσι του
πλατανου.

Τουτος ο βραχος δεσποζει στο πιο ομορφο μερος του χωριου,
και μοιαζεισαν αετος ετοιμος να ανοιξη τα φτερα του
να αγκαλιασει το χωριο.

Σαν τον αντικρυσεις μιλας μαζι του,
προσπαθεις να διαβασης τα μυστηκα του, τον πλαστη του,
αλλα ο βραχος παντα τα εχει καλα κρυμενα.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Στον αγνωστο Μ

Στις σωστες κοινωνιες υπαρχουν σωστoi επιστημονες σωστες
κυβερνησεις παιδeiα ειληκρeiνiα και επαγκελματικη καταξιωση.
Και πανω απο ολα ΑΡΕΤΗ.
Οταν λειπει η αρετη αρχιζει η ραδιουργεια και ζουμε
σε μια κοινωνια ραδιουργων και απατεωνων.



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Το τελευταιο βολι

Ο Θοδωρακης καθεται, στο καστρο και κοιταει,
κατα την Αλωνισταινα τονκαμπο της Βυτινας.

Βλεπει λεφουσια να ερχονται και τα σπαρτα να καινε.
Στο πετροβουνι φτασανε το μονοπατι πιασαν,
τουτα τα μερη αγνωστα ο Ιμπραημ τα βλεπει.

Μροστα βουνο περηφανο με καστρο στολισμενο,
και ενας αετος Ελευθερωτης στο βραχο καθισμενος.
Ο ηλιος εβασιλεψε και στις κορφες σκοταδι,
στο βραχο τουτον αναλαμπες της λευτεριας το χαδι.

Τ ασκερι ολο προχωρα και στο χωριο ζυγωνει,
Αγαρινοι πατησανε το συραχο στ αλωνια.

Μα το χωριο ειναι ερημο παιδια γυναικες γεροι
στην Αρβιτσα τραβηξανε , στους βραχους στα Λαγκαδια.

Πολλα τα βολια πεφτουνε στην ραχι των Δεβαιων.
Φωτια βαζει ο Ιμπραημ και το χωριο το καιει.
Πικρο μαντατο του ερχετε απο το Ναυαρινο,
πως τα καραβια του εχασε και πρεπει να γυριση.
Και ο Θοδωρακης αγριεψε κανεναν τους δεν θα αφησει.

Απο τις σταχτες το χωριο παλι το ξαναχτισαν,
το ονομασαν Αντροκαστρο ,
Μαγουλιανα το λενε, βολι πια δεν επεσε
τουρκος δεν ξανα φανει



Ενιππεας τελευταιος των ζωεπμορων

12.12.2004

Οι δρομοι τουτοι δεν χωρουν αλλα εικονοστασια

Αργα ηρθαν στον υπνο μου και πρσταγες μου δινουν
για να σελωσω το αλογοστην Κορινθο να παω
Τι ειναι κορες ομορφες μαννες μαυροντυμενες

Το σελωσα το στολισα, πεταλα μαυρα βαζω,
παιρνω τον πηχυ να μετρω, τεφτερια για να γραφω.
Και τον φονια επερασα, την Στυμφαλια λιμνη.
Και ροβολα στην Κορινθο κοντα στην δυστυχια.

Εφτασα διπλα στην βοη , σιγα στην μαχη μπαινω,
σιγοκρατω το αλογο, και αρχιζω να μετραω.
Μετρω δεξια, μετρω ζερβα, και αγαλια αγαλια παω.
Εφτασα στο Ξυλοκαστρο τα ματια μου βουρκωνουν,
βγαζω απο τον δρομο το αλογο λογαριασμο να κανω.

Πολλοι σταυροικαι τα κερια, μα λιγοστο το λαδι,
γιατι νωρις εσωθηκε σε νιες και παληκαρια.

Αγαλια αγαλια προχωρω, και αγαλια αγαλια παω.
Μετρω σταυρους αμετρητους, πολλα τα εικονοστασια.
Στο δρομο τους σταυρωνουνε, στου δρομου την μαυριλα,
και μονο που το σκεφτεσε σε πιανη ανατριχιλα.

Μα ο φονιας στα γιορτηνα ντυμενος, παει σε χορους παει σε
γιορτες και στα κοινα δουλευβει,
και με αξιοπρεπεια τους Ελληνες κορο ιδευει

Για σηκω επανω Ηρακλη και με το ροπαλο σου,
χτυπα το κεφαλι του φονια, κομματια χιλια καντο,
αλλα κορμια να μην χαθουν στη ασφαλτο επανω.


Ενιππεας τελευτιος των ζωεμπορων 28.8.2005

Γρμμενο στα λιοστασια του νοτου

Τρια πουλια περασανε πανεμορφα Γερακια

Τρια πουλια περασανε πανεμορφα Γερακια το ενα στο καστρο
καθησε στα ξεθορα τα βραχια
Το αλλο σιγο χαμηλωσε στα Καμινακια πιανει το τριτο
το μικροτερο πιανει στην κουκουβαγια Βγαζουν λαλιες λυπητερες
και μυρολο ι αρχιζουν
Δεν κλαιν για αυτους που μισεψαν και πηγαν σε αλλα μερη
γιατι εχει ο δρομος γυρισμο
Κλαινε για αυτος που χαθηκαν και μες στο χωμα μπηκαν
αυτοι δεν εχουν γυρισμο
Βγαζουν κραυγες λυπητερες και το ονομα τους κραζουν

Παπαθανασοπουλος Χαραλαμπος του Γεωργιου ετων 25
Γοντικας Χαραλαμπος του Χρηστου ετων 25
Καλοσακας κωστας του Νικολαου ετων 40
Καλοσακας Ελευτεριος του Χαρολαμπου
Κανελλοπουλος Ιωαννης του Αθανασιου ετων 14
Αποστολος Καριωρης του Ηλια ετων12
Πα ισιος Τακης του Παυλου ετων12
Καλοσακας Γεωργιος του Θεοδωρου
Κανελλοπουλος Ιωσηφ του Αθανασιου
Κωνσταντινος Γιαβης του Χρηστου
Γιαβης του Διονυσιος του Χρηστου
Κανελλοπουλος Αθανασιος του Δημητριου
Κοσιαβελος Αθανασιος του Αποστολη
Θεοδωρος Δημοπουλος του Βασηλειου
Δημοπουλος Κωστας του Βασηλειου
Ζουβελος Κωστας του Παναγου
Πανοργιας ΅Σιμος ....
Γοντικας Νικολαος.....ετων18 Τον Σκοτωσαν οι Γερμανοι
Γοντικας Ιωαννης Του Αθανασιου
Γοντικας Αντρεας του Αθανασιου

Το προσκλητιριο τελειωσε . Αρχισε το 1925 και τελειωσε στο τελος
του 2οο7 . Τα Γερακια εκλαψαν και τα φτερα απλωσαν
ψηλα στο καστρο ανταμωσαν . στους ουρανους χαθηκαν



Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Ο Μισεμος εμαρανε

Δεν ειναι τα χρονια ουτε ο βοριας
ουτε τα καλοκαιρια
Ο μισεμος εμαρανε της λεμονιας τα ανθη
και μες τον χρονο εχαθη το αλαγυρνομας
ονειρο

Στα ξεφωτα του χαλασμου και της ανατριχιλας
την των ματιων σου ο χωρισμος με προσταξε
και παλι στα μονοπατια σου ναρθω

Να ερθω να βρω τον πονο μου να νοιωσω
το αρωμα του

Το ονειρο που ζησαμε στα μακρυνα τα
χρονια μες την ανεμοθυελα στις παγωνιας
την παγωνια ητανε ναρκωμενο

Και στην κορφη κατακορφα τον ουρανο
αντυκριζω

Γιατι ποτε τα ματια σου δεν ξεχασα τον νου μου
βασανιζω

Περηφανα Γηρατεια

ΜΑΤ το Θεο τους εβλεπα τους
Γερους να κτυπανε αλλους να ριχνουν
κατα γης και αλλους να κλωτσανε

Ειχαν οι Γεροι μαζευτει
φαρμακα να ζητησουν η συνταξη τους
ειναι μικρη δεν φτανει για να ζησουν

Ειχαν ασπιδες πλαστικες και κρανη
στο κεφαλι τα ροπαλα στα χερια τους
και οχαρος οποιον παρει

Αυτα ειναι Ελληνοπουλα λεβεντες γινωμενοι
Ποιος την λεβεντια τους αλλαξε
και τι υπερασπιζουν

Τα γηρατεια τους συνχωρουν τα ματια τους
δακρυζουν Γενιτσαρους ποιος τους
εκανε μοιαζει να το γνωριζουν

Μα τουτη γη τους καρτερει τα
βηματα βαραινουν στα νιατα δινουν
μια ευχη τους γερους μην
πικραινουν


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

9 7 2003

Γρηγορουν η καθευδουν οι φυλακες

Βασανισμενε μου λαε καλε κι αγαπημενε
παντοτε ευκολοπιστευε και παντα προδομενε
Δ Σολωμος




Καποιοι τον ειπαν κεραυνο καποιοι ηχηρη
σφαλιαρα
τον τροπο που μας φερονται οι ασπονδοι μας φιλοι
γιατι ποτε δεν θελησαν σωστα να μας μετρησουν
και εμεις ποτε δεν ειδαμε περα απ το δαχτυλο μας
Ειναι ατυχως το μαθημα που παιρνει ο λαος μας
απο εταιρους εχθρικους και φιλιους Εφιαλτες
που αλλο δεν εχουνε στον νου παρα μονο να πληξουν
το μελλον μας το εθνικο τις εθνικες μας ριζες
Ν αφησουν αδικαιωτους πολυχρονους αγωνες και
προσδοκιες λα ι κες πριν γεννηθουν να πνιξουν
αφου ειναι μεσ τους σχεδιασμους η διαγραφη του Εθνους
σαν ιστορια φρονημα σαν γλωσσα σαν πυρηνα
της λα ικης συνειδησης σαν ιχνος της πορειας
σε περασμενες εποχες σε χρονους που θαρθουνε


Τι να τους κανεις τους εχθρους σαν εχεις τετοιους
φιλους που σε λογιαζουν ευκολα και δεν σε λογαριαζουν
γραμμενο καθως σε εχουνε σε πονηρα τεφτερια
και καλπικα καμωνονται πως ταχα σε αγαπανε
οταν για μονη εγνοια τους για μονο μελημα τους
μετρανε τα συμφεροντα τα κερδη τα δικα τους
Αν βλεπουνε το εθνος σου σαν τοπικο Επαρχειο
και συ σαν δουλος βολικος δεν εχεις αλλη κριση

ισχυει το αξιωμα οσο και αν δεν το θελεις
πως οι σφαλιαρες θαρχονται η μια μετα την αλλη
Και οσοι κλαινε και οδυρονται με κορκοδειλου δακρυ
και κρινουν αλλους αδικα την ροτα τους ας ψαξουν
στραβα που αρμενιζουνε μονο ο γυαλος δεν φταιει
κι ετσι που πολιτευονται ετσι που εχουν στρωσει
δεν στεργει ο λαος να κοιμηθει το Εθνος να ξαπλωση
για να διαβη το αφεντικο τις προσταγες που δινει

Σε περιοδους σκοτεινες σ αμετρητους αιωνες
φιλοι μαντρωναν τους λαους κι υστερα τους πουλουσαν
σαν φοβισμενα προβατα σαν αγαθα μιας χρισης
σαν προ ιοντα
παμφθηνα σε αγοραιους παγκους
Τ αφεντικα ονειρευονται τρεφουν κουφιες ελπιδες
πως θα συγκατανευσουνε ολοι οι λαοι του κοσμου
να ζησουν και να πορευτουν στην νεα χιλιετια
κατω απ τον αστερισμο της δουλοπαροικιας
οταν οι λιγοι προσταζαν και οι πολλοι εκτελουσαν
δεσμιοι φοβων υπαρκτων και φοβερων βασανων
και μονο για την τολμη τους απειθεια να δειξουν
στα αρχοντοκελευσματα στην γνωμη των τυραννων

Μα οι καιροι αλλαζουνε και οι λαοι ξυπνανε
σηκωνουν το κεφαλι τους δεν δεχονται καπιστρι
οι ανοχες τους στερεψαν δεν στεργουν πια το κνουτο
το μηνυμα ειναι καθαρο γνωστοι κι οι αποδεκτες
Δεν θα γυρισει ο τροχος της ιστοριας πισω


Μελαγγευς

ΠΟΡΕΙΑ

Ειμαι φτωχος ταξιδευτης κι οδοιπορω
μοναχος
Χωρις βαρια αρματωσια και περισση
πραματεια
Ποτε δεν εσταματησα στην ερημο στον
καμπο
Που τον τρυγαει ο κουρνιαχτος και τονε
καιει ο λιβας
Στα θεογεννητα βουνα γυρεψα της
ψυχης μου

Το ανοθευτο ξεδιψασμα στο ανεβασμα του ηλιου

Να λουσω θελησα τον νου για ναβρω την
πυξιδα

και να στοχαζομαι στα συνορα του ονειρου


Μελαγγευς

Διαβατης

Εγω διαβατης μοναχος ψαχνω τα μονοπατια
ψαχνω να βρω τ αχναρια τουςνα βρω τον μισεμο τους

Τα μονοπατια κλεισανε οι δρομοι χορτιαριασαν
οι περδικες φτερουγισαν και τα σπαρτα
χαθηκαν
Και τα κουδουνια κρεμονται στου τουρισμου
τα ραφια

Εγω μοναχος περπατω και στους θεους μου ταζω
πως θε να βρω τον κορακα που τρωει τα
σωτηκα σου και θα του σπασω τα φτερα για
να βρης την υγεια σου
Να βγη ο ηλιος για αλλη μια και τα σπαρτα
να ανθισουν
Και με λαλιες οι περδικες μας καλοσωριζουν


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

ΑΓΡΟΔΙΟΣ

Ας παει να λεη ο Αρχιλοxος
Οι ασπιδες ειναι οι ψυχες μας
Εκεινος δεν εδυνατο να προβλεψη τους σκοτεινους
αιωνες στον δρομο της ευθυνης
Επανω στην παχνη του καιρου
Στων προγονων το πνευμα το αθανατο

Ριψασπις εγω δεν θα γινω
Αγροδιος

Το μωρο και ο αριθμος

Γεννηθηκες σε τουτον πλανητη και χρωστας
χρωστας γιατι γεννηθηκες χρωστας
γιατι αναπνεεις τον αερα μας

Μικρε ηρθες αδιαβαστος δεν κατεχεις απω
κομπιουτερ Πριν ερθεις επρεπε να μαθης
πως περνουν οι ανθρωποι στον πλανητη
γη

Το τι πληρωνουν το τι δινει τουτη
ζωη
Και οταν φυγουμε ποσα πρεπει να χρωσταμε
για να βρουν τα χρεοι μας τα αλλα μωρα
που θα ερθουν στον πλανητη μας

Μικρε η ζωη εδω ειναι ενας αριθμος που
σου τον δινουν οταν ερθεις και σου τον
παρουν οταν φυγεις

Θα σε φωναζουν με τον αριθμο σου
θα πληρωνης με τον αριθμο σου θα
χρωστας
με τον αριθμο σου και οταν χαθεις
θα χαθη και ο αριθμος σου


Ενιππεας τελεφταιος των ζωεμπορων

Στο Αγιο πελαγος

Οταν βραδιαζει στο Αγιο πελαγος και
ο εσπερινος τελειωσει χωρις παπα
και ψαλτη μονο με της θαλασσας
και του ουρανου τα φιληματα


Οταν ο αρχαγγελος της μερας φυγει
το ασημενιο φεγγαρι κολυμπα στον
ωκεανο τοτε εγω θα αρχισω να
μετρω τους κτυπους της καρδια σου
ξανθια μου θαλασσα γαλανοματουσα




Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Εσυ κεντας στον αργαλειο

Εσυ κεντας στον αργαλειο
καραβια αρματωμενα που στην
Κηρυνεια εφθαναν μαρμαρα
φορτωμενα

Κεντας την θαλασσα πλατια
της Κυπρου τα λιμανια και την
σα ιτα σου πετας και τραγουδας
ανταμα

Καραβια να μην φυγετε στην Κυπρο
κρατηθητε γιατι ο πενταδακτυλος
απω τουρκια κρατειται

Αγαρινοι και βαρβαροι μετα
την προδοσια της
Αφροδιτης το νησι εκοψαν με την βια

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Παγωνια

Μα εχει τοση παγωνια μα εχει τοσο
κρυο να σε φιλησω δυο φορες και
να σου πω αντιο

Το ξεροβορι της ζωης πιανει και δυναμωνει
γινανε ασπρα τα μαλλια μας προλαβε
το χιονι

Μετρο τον χρονο αναποδα τα χρονια
φερνω πισω νεος να γινω για αλλη
μια να σε καλωσορισω
Να σου χα ιδεψω τα μαλλια γλυκα να σε
φιλησω μες στις πνοης σου την πνοη
δυο φορες να ζησω

Μα να τα φτιαξω δεν μπορω γιατι
με πιανει ζαλη και σαν παιδακι
χανομαι μες την δικη σου
αγκαλη



Ενιππεας τελευταιος των ζεμπορων

Στα τοξα του ηλιου

Στα τοξα του ηλιου της σκεψης τα βελη θα
βαλω και στο αρμα του το δραπανι της αληθειας
και θα τραβηξω για το παιδιο της μαχης


Πολλοι οι εχθροι και τα οπλα τους τελεια
ασπιδα τους το ψεμα και εκατομυρια
οι μισθοφοροι παρατεταγμενοι στο πεδιο
της μαχης

Δεν εχω στρατηγους και επιτελειο ουτε
χρηματοδοτες μα ξεκινω
μπορει να νικηθω να χαθω μα κατι θα μεινη
θα μεινη η Αληθεια


Ενιππεας τελευταιος των ζοεμπορων

Ονειρα

Τοπος χωρις πρασινο Καφε πετρινο τοπιο
μεγαλη δρομοι κατηφορικοι μεγαλος ο φωτησμος τους
πετρες στρωμενες κατηφορικα τεραστιων διαστασεων κανοντας
τεραστιο διαδρομο αναμεσα σε δυο ποταμια στις οχθες
των ποταμων ομορφα δαση τοπιο πενεμορφο


Ονειρο δευτερο

Ομορφα σπιτια πετρινα φτιαγμενα με σκαλιστα αγγοναρια
ομορφες βεραντες γαργαρα νερα κτυπουν τα σπιτια
Κοσμος καθησμενοςστις βεραντες παρακολουθει το τρεξιμο του
νερο

Ορκος των Αθηναιων εφηβων

Οταν οι Αθηναιοι Εισηρχοντο εις την εφοιβικην εληκιαν
προσηρχοντο εις τον επι της Ακροπολεως ναον της Αγραυλου και ενωπιον
των αρχοντων εδιδον τον επομενον ορκον

Δεν θα καταισχυνω τα ιερα οπλα της πατριδος ουδε θα εγκαταλειψω τον
παραστατην μουεν ωρα κινδυνου Θα υπερασπιζω τα ιερα και τα οσια και
μονος και μετα πολλων και θα παραδωσω την πατριδα εις τους
μεταγενεστερους ουχι μικροτεραν αλλα μαγαλυτεραν κατα δυναμιν και κατα
δοξαν
Θα υπακουω προθυμως παντοτε εις τους συνετως κρινοντες και θα πειθωμαι
εις τους υπαρχοντας νομους και εις εκεινους τους οποιους θα θεσπιση
ο λαος
Δεν θα επιτρεψω την καταλυσιν των νομων ουδε την προς αυτους απειθειαν
αλλα θα υπερασπιζω αυτους και μονος και μετα παντων και θα τιμω τα
πατρια ιερα
Οι Θεοι ας ειναι μαρτυρες των οσων ορκιζομαι



Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Μαναχος ημουν μοναχος μονος στην μοναξια μου

Σε εδα χθες στον υπνο μου
τι ηρθες να με φιλησης να μου
ξηγησης το ονειρο και λιγο να
καθησης

Σαν Αετος τιναχτηκα κτυποντας τις φτερουγιες
και απαλα σου χα ιδεψα της χρυσαφιες πλεξουδες

Ελαμψε ο τοπος γυρω μου
με επνιξε το αρωμα σου με χα ιδεψε η
ανασα σου η γαλανη ματια σου

Μα ξυπνησα και κοιταξα μεσα στην
καμαρα μου ημουν μονος
μοναχος μονος στην μοναξια μου


Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Μαναχος ημουν μοναχος μονος στην μοναξια μου

Λυπαμαι Ελλαδα το βιος σου

Λυπαμαι γιατι το βιος τον κοπο
και το μοχθος του Ελληνικου λαου αρπαγες
τον αρπαξαν κα τον σκορπησαν στα τεσσερα
σειμια του οριζοντα Δεν υπαρχουν επενδητες
για την Ελλαδα υπαρχουν μονο αρπαγες



ενιππεας τελευταιος των ζοεμπορων

Εδω το καλος της φυλης

Σε πανηγυρια τωρα δεν πας ξανα για
να πουλησης γιατι τα χρονια φυγανε
και στην πανηγυριστρα παζαρια πια δεν
γινονται


Μονος πηγα και καθησα στον βραχο
για να βλεπω φερνω στον νου μου τα
παλια μα ζωντανα δεν βλεπω


Εδω γινοτανε βουη στο τελος Σεμτεμβρη
εδω τρεχανε τα αλογα γινονταν χα ιρια
μελισσολο ι εμοιαζε τουτη η γιορτη που
ανταμωναν ολοι

Τραγουδια τραπεζιτικα πιπιζα και φλογερα
η γουρνοπουλα η ψητη σαν επεφτε η ημερα
η μυρωδια η τσικνα της σκεπαζαν τον αερα

Απο νωρις αρχιζανε οι τραμπες τα ζωχα ιρια
και του Μωρια η λεβεντια ηταν στα
πανηγυρια
Οι συμφωνιες εκλειναν χωρις χαρτι και πεννα
ο λογος τους συμβολαιο Ανθρωποι με αξια
Εδω το καλλος της φυλης της
γνωσης της σοφιας

Γλυκεια Θεα του Απριλη

Στις ομορφες μας τις στιγμες
σε πελαγα αρμενιζω μου κανονιζεις
τα πανια και στα βαθεια γυριζω

Ειναι το κορμι σου θαλασσα που σιγο
παιχνιδιζει και εγω δελφινι που βουτω
στην θεια σου γαληνη

Και οσο το κυμα με τραβα μες την γλυκεια
αγκαλια σου δωσε θεε μου να μην
βγω ποτε απο τα φιλια σου

Οταν τελειωσει το φιλι και παψει
το κολυμπι γλυκα ακουμπω στα στηθεια
σου γλυκεια θεα του Απριλη


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Στον αγνωστο Μ

Ενα παιδι με οπλα Καποιος που τοποθετουσε
βομπες σε καλαθια σκοπηδιων
Θρησκειες που σκοτωνουν Κοματα υπερανω της πατριδας
ΤΡαπεζες που ποδοπατουν τους πελατες τους
Γιατροι φακελακια Καταπατητες φωτιες Προσωπικα δεδομενα
Ιστορια γλωσσα ηθη εθημα πολιτισμος στηβαγμενα στα αζητητα
Το διαμαντι του κοσμου ρειγμενο μεσα στο βουρκο

Ελλαδα το βιος σου


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Τα χρονια εναι δισεκτα

Οταν οι σειρηνες κτυπησουν
συναγερμο να εισαι ετοιμος


Μην αναπαυεσαι σε ψευτηκες
υποσχεσεις τα χρονια ειναι
δισεκτα

Οταν κτυπησει συναγερμος μην
αργισεις να εισαι ετοιμος γιατι
ο εχθρος ειναι υπουλος

Στην σκεψη σου βαλε την εφευρεση
και την αμυνα και οταν κτυπησει
συναγερμος να βρεθης στα χαρακωματα


Ενιππεας ο τελευταιος των ζωεμπορων

Στην απεραντοσυνη της σιγαλιας

Στην απεραντοσυνη της σιγαλιας
η φωνη σου μελωδια και το χαδι σου
θαλασσινο χαδι στου βραχου την ριζα

Τα μαλλια σου μελτεμια στο πελαγος
και η μορφη σου αποκαλυψη της λαμψης
ο θυμος σου πεισματαρης σαν τον βορρια


Μαζι τις συμπληγαδες περασαμε το χρυσομαλο
δερμα της ζωης επηραμε και τωρα καθησμενοι
στις χιονισμενες κορυφες του
Ολυμπου κοιταμε το ηλιοβασιλεμα


Τα ταξιδια τα χασαμε μα κερδισαμε
της ζωης το σκοπο και καθισμενοι
στο τελος της ανηφορας μου δινεις
θαρρος για να φτασουμε στην κορφη


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Της γης οι ληστροφοροι

Σαν την γοργορνα λουζεσαι χιλιαδες
χρονια τωρα στης μεσογειου τα νερα
Κυπρος πανωρια χωρα

Το δακτυλιδι το ακριβο της Μεσογειου
εισαι
Τα ασπρα σου τα μαρμαρα το
χωμα σου στολιζουν της Μεσογειου
αρχοντησα τι δακρυ σε ποτιζουν

Την ομορφια σου ζηλεψαν της γης
οι ληστροφοροι και στο σημαδι σε
εβαλαν Κυπρο πανωρια κορη


Φυλες βαρβαρες Κυπρο μας βιασαν
το κορμι σου το αλικο το αιμα σου
το κυμα κοκκινιζει και στα καραβια που
περνουν τους λεει και τους θυμιζει

Εκεινοι που εφωλιασαν στης Δυσης τα
παλατια πιο βαρβαροι απο τους
βαρβαρους σου εβγαλαν τα ματια


Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Στης Αρκαδιας τα βουνα αετοι αναστηθηκαν

Εσεις παιδια της Αρκαδιας λεβεντες
του Μαιναλου για παρτε το πισαχναρο
γυριστε παλι πισω
Ας παν να δουν τα ματια σας
τα ομορφα χωρια σας

Στην λεβεντια σας η Αρκαδια αναζητα ο
τοπος της να ανθιση
Η Μαννα φυσι καρτερι να σας καλωσοριση
Μην σας πλανευη η ξενητεια
Τα ψευτηκα τα λογια στης Αρκαδιας τα βουνα
αετοι αναστηθηκαν

Στους βραχους ειχαν τισ φωλιες
καιστην καρδια την τολμη
Γι αυτο για την Αρκαδια μας
τραβανε ολοι οι δρομοι


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Στης Αρκαδιας τα βουνα αετοι αναστηθηκαν

Εσεις παιδια της Αρκαδιας λεβεντες
του Μαιναλου για παρτε το πισαχναρω
γυριστε παλι πισω
Ας παν να δουν τα ματια σας τα
ομορφα χωρια σας

Την λεβεντια σας η Αρκαδια αναζητα
ο τοπος μας να ανθιση η Μαννα φυσι καρτερι
να σας καλοσωριση

Μην σας μαγευει η ξενητεια τα ψευτηκα
τα λογια
Στης Αρκαδιας τα βουνα αετοι αναστηθηκαν
στους βραχους εχαν τις φωλιες
και στην καρδια την τολμη

Γι αυτο στην Αρκαδια μας βγαζουν
ολοι οι δρομοι

Αλωναρης

Αλωναρης ο μπαρμπα Βασιλης τελειωσε
το αλωνισε μαζεψε το αλωνισμα γυρω απω το
στηχερο Και πηρε την εφημεριδα και αρχισε να
διαβαζη
Σηκωθηκε αερακι η γηναικα του κυρια Ζαφηρια
περνωντας δυκριανι αρχισε να ληχνα το αχερο για
να ξεχωριση απω τον καρπο
Ο μπαρμπα Βασιλης συνεχιζει να διαβαζη η θεια Ζαφηρια
του φωναζει σηκω να λυχνισουμε γιατι φυσαει
τοτε ο μπαρμπα Βασιλης της λεει
Ζαφηρια ας μαθαινες εσυ γραμματα να διαβαζης
εσυ την εφημεριδα και εγω να λυχναω και σηνεχισε
να διαβαζη τα νεα


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Αλλοκοτη η νυχτα

Στο καπηλιο μεσανυχτα και τυφλα στο
μεθυσι κουνας τα χερια σαν κουπια
αλλοκοτη η νυχτα

Χαραματα μες στα στενα μεθυστακα γυριζεις
ζητας παγκακι να σταθης μηπως
και ξεμεθυσεις

Να ξεμεθουσες μια φορα ξανα
για να μεθυσης τα ομορφα τα
ματια της μηπως και λησμονησεις

Τι φλογα που εχει το κρασι που
το μυαλο θολωνει μα η καρδια αντιστεκεται
γιατι την θελει ακομη



Λουσιος

Ολες της γης της ομορφιες

Στο περιβολι του Θεου ποτε εγω δεν
μπηκα Καρπους θεου δεν εφαγα μα
κολασμενος βγηκα

Στο περιβολι της ζωης περπατησα και μπηκα
πολλους καρπους δοκιμασα στην αγκαλια σου
βρηκα του Οδυσσεα τους λοτους
και του γιαρμα την γλυκα

Οταν σημανει εσπερινος και γλυκο
σουρουπωσι στην αγκαλια σου κουρνιαχτο
μεσανυχτα το αηδονι μου καλαηδαει τρυφερα
αργη να ξημερωση

Ολες της γης τις ομορφιες στην
αγκαλια σου ξενιασια
Και μεθυσμενο υπνο απο του φιλιου σου
το κρασι ονειρα μεθυσμενα

Ξαναφιλω τους κορφους σου και
χερια αγκαλιασμενα μες του κορμιου σου
τις δροσιες τριανταφυλλο του απριλη
οσο θα ζω θε να φιλω γλυκα
τα δυο σου χειλη

Ελπιζω

Οσο ο ηλιος ακολουθει την τροχια του
ελπιζω οσο ο αερας φυσσα ελπιζω

Οσο ο χρονος περνα ελπιζω
γιατι βλεπω τους νεους

Οσο τα συννεφα τρεχουν ελπιζω


Μα δεν ελπιζω στις σαλπιγγες του
πολεμου και στα φτεροτα τερατα
που αυλακωνουν τους αιθερες




ΛΟΥΣΙΟΣ

Η Πετροπερδικα

Καημενη πετροπερικα τωρα τι καμαρωνης
ψηλα στο αγιωργη τους γκρεμους
στου καστρου τα λιθαρια

Βλεπεις τα δεντρα μοναχα τα πλαγια
ρημαγμενα τα βοσκοτοπια ορφανα οι
στρουγκες ξεχασμενες τα στρουγκολιθια
καταγης στο χρονο μαυρισμενα

Κοιτας τα αμπελια χαθηκαν τα παρτολια
ρημαγμενα γυρνας στον κακαβο βουβος
βουβο το πετροβουνι και ο αη Μαμας ειναι
βαρια βαρια συννεφιασμενος
Χαθηκαν τα κοπαδια του μησεψαν τα παιδια του
εφυγαν τα κοριτσια εχαθηκε η γενια του

Και περπατας καμαρωτη και μοναχη γυριζεις
στην στρατελιτσα για νεροκαι για μαγιου
τριφυλι

Στου στρουγκους του καλοκαιριου σιγοκουνας
τα χειλη και τραγουδας νυχτωματα αγνατια
στο χωριο σου
για να σε ακουη ο πλατανος και τρεμη ο κορμος του
Και αγαλια αγαλια περπατας πετας στα απανω
αλωνια βλεπεις τις πλακες μοναχες
χαθηκανε οι θεμωνιες χαθηκαν τα δρυμονια

Γλυκα λαλεις μες στις πλαγιες φωλια στο φασονερι
το αγαρινο το χερι που την βρυση
εχαλασε δροσια της φαμελια σου την
βρυση σου την ξακουστη που ελουζες
τα παιδια σου τηςΑγιας Ελεουσας
το νερο και χαθηκε η λακια σου


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Γλυκο στο χωμα ειναι το φιλι μας

Γλυκο στο χωμα ειναι το φιλι μας
πολλοι οι ξενοι μες την αυλη μας
σε σας το λεω και την φυλη μας αυτη η
χωρα ειναι δικη μας

Ολον τον κοσμο τον αγαπαμε αιωνες τωρα
τον κερναμε την γνωση μας την λογικη μας
αυτη ηχωρα ειναι δικη μας ανηκει
μονο εις την φυλη μας

Ολες οι πετρες εναι ματωμενες και οι
θαλασσες μας ειναι ανδριωμενες
καπεταναιους και ναυμαχειες δικες μας
ειναι οι παραλιες

Ελατε να φατε ελατε να πιειτε ποτε
σας ομως να μην σκεφτητε στην γη μας
τουτη να κρατηθειτε γιατι η φυλη μας
κεραυνους σκορπαει αυτην την χωρα
κανενας αλλος δεν κυβερναει

Αυτη η χωρα εναι δικη μας ανηκει
μονο εις την φυλη μας

Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Σε αναζητω στα βαθυ του χρονου

Στα γιοματαρια της γης ξενυχταω δοκιμαζοντας
τα κρασια της και μεθυσμενος
ακουμπαω την μνημη μου στα παγωμενα σου
χειλη

Για μενα προσευχη δεν υπαρχει ουτε νηστεια
οι Θεοι με απαρνηθηκαν και εγω
απαρνηθηκα την Ιθακη

Στα βελουδενια σου ματια εχω αφηση την φωτογραφια μου
και στην μνημη σου το αρωμα της νιοτης μου

Σε αναζητω στα βαθυ του χρονου γλυκεια μου

πατριδα Παω για υπνο

Καληνυχτα

Ενιππεας Τελευταιος των ζωεμπορων

Φυσηξε αερας και τα νιατα μας χαθηκαν

Στην ερημο τα χειλη διψασμενα
τα χερια λυμενα σαν σχοινια
ακομα καρτερω εσενα μες την
βαθεια μου ερημια


Στην ερημο τα ματια βουρκωμενα
ταματα κανω στους Θεους ναρθω
κοντα σου να σε σμιξω τα αγαπημενα
μερη να φιλησω και αγαλματα ταζω
στους Θεους

Στην ερημο τα χρονια ριμαγμενα
ξενητεμενα νιατα αλαργινα ψαχνουν
να βρουν ελληνικα λιμανια σαν ξεχασμενα
καραβανια στην ερημο χαθηκαν για καλα

Φυσηξε αερας και τα νιατα μας χαθηκαν
απο τις ριζες ξεκοπηκαν και σπαρθηκαν
σε τοπους μακρυνους στις ερημιες της
γης τουτης βρεθηκαν μακρυα
απο τους δωδεκα θεους


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

Καθεται Αητος περιλυπος

Σε αυτους τους βραχους τους γκρεμους
ψηλα μες τις χαραδρες καθεται Αετος
περιληπος Αετος τε γερασμενος

μ
μπροστα ειναι γκρεμος πισω του βλεπει
βραχια κοιτα ψηλα τον ουρανο φτερα δεν εχει
αλλο να τον διαβη σαν σηφουνας

Αρια τσιμπα τα νυχια του ματωνουν τα
φτερα του μοιριωλογειτε απο τους γρεμους
εστερεψε η λαλια του

Με μια ματια αγερωχη το τελος ατενιζει στελνει
φιλια στους ουρανους αλλα δεν φτερουγιζει


Σκυβει τσιμπα τα νυχια του κουφωσε το κορμι του
του λυγισε η κορμοστασια και γερνει
προς το χωμα σε λιγο φευγει απο την ζωη
μα ειναι Αετος ακομα


Ενιππεας Τελευταιος των ζωεμπορων

Στην λεξη διχονοια

Αδελφια στην λεξη διχονεια τετρακοσια

ταχρονια η Ελλαδα εχαθει

Παλατια και Δοξα εδωσαν τα τοξα και οπλισαν
αγαρινων τα χερια που γιναν μαχαιρια και
σχισαν της σαρκες του Εθνους

Στην λεξη διχονοια σε δισεκτα μαυρα χρονια
το γενος εβρεθει Παιδια μαζευτηκαν γενιτσαροι
γινηκαν και κτυπουσαν με λυσσα της φυλης τους
τα αδελφια μανναδες ξαδελφια

Σαν περασε η κριση και η φυλη αναστηθει
στην δοξα της παλι λεβεντες ανδρειωμενοι
που ηταν βγαλμενοι με μιας και σαν ενας

Και εμαθε η πλαση πως οι Ελληνες βγαζουν
σαν ειναι ενωμενοι ηρωες και λεβεντες με
ψυχη γρανιτενια οπως οι ηρωες του εικοσι
ενα

Λουσιος

Eσυ αγερι που εφυγες για της Ηλειας β τα μερη

Εσυ αγερι που εφυγες για της Ηλειας τα μερη
θα βρεις καμενα τα βουνα βαρειες πληγες στα πλαγια
θα βρεις την Ολυμπια μας ντυμενη μες τα μαυρα


Εσυ πατριωτη που πονας και κλαις στην καπνα επανω
εγω στο λεω στο ορκιζομαι θα πιασω τον ροφιανο

Αγερι παρτο μυνημα απο της καρδιας τα μερη
απο σπαθι ελληνικο θε να κοπη του αγαρινου
το χερι

Σε εσενα Πατερα μοναχε που καει η φαμελια σου
σφυξε το πονο στην καρδια δεν πρεπει να
λυγισης τι το κεφαλι του φονια πρεπει να το αντικρυσεις

Σε σε Μωρια αλαργηνε Μωρια μου πονεμενε που την τουρκια
εξεκανες με το σπαθι στο χερι στεισε καρτερι
στον φονια τι πρεπει να τον πιασης και εκει ψηλα
μες την Καρυταινα πρεπει να τον κρεμεσης

Οσα σκυλια γαυγισαν τους Ελληνες
ολα λυσσα τα επιασε

Η εικονα της χωραςμας

Η Χωρα μας ειναι η χωρα που εχει γεννηθει ο
πολιτισμος των πολιτισμων

Και οχι οι χωρα εκεινων που προσπαθουν να αρπαξουν
την εξουσια με αθεμυτα μεσα αλλαζωντας την γλωσσα
τα ηθη και τα εθυμα του λαου μας
και να την παραδωσουν στα σχεδια των εχθρων του εθνους

ΟΕλληνας δεν εχει αναγκη απο αρρωστα μυαλα αρχομανων και

ανθελληνων ειναι ωρα περισυλογης και μυαλα ελληνικα

να κυβερνουν την χωρα

τελευταιος των ζωεμπορων

Οι Ελληνες δεν μενουνε στο νοικι

Της γης μας οι βαθυπλουτοικαι της Ελλαδας υποπτοι
δεν ζηταμε τα χρηματα σας
αυτα με γεια σας με χαρα σας

Η Γη στην Ελλαδας μας ανοικει οι Ελληνες δεν
μενουνε στο νοικι
Στην γη μας μην βανετε χερι γιατι υπαρχει και μαχαιρι

Την φυλη μας δεν πουλαμε και την γη μας προσκυναμε
ξερουμε το κονταρι να πεταμε μας το δηδαξαν οι προγονοι μας
και εκει ειναι η δυναμη μας

Ειναι σκεψη των Ελληνων και με υπομονη προσμενουν

για την γη τους την χαμενη παλι Ελληνικη να γεινη

Μαρμαρα παλι στην γη τους να σκαλιζουν και στον
κοσμο να θυμιζουν πως απω την γη των Ελληνων
ολα αρχιζουν


Λουσιος

Δεν με φοβιζει ο καιρος

Δε ειμαι νεος να σε ερωτευτω νεος να σε
αγαπησω ακομα μια φορα κοντα σου για να ζησω

Να ζησω χρονια ομορφα μεσα στην αγκαλια σου
να σου χαιδευω τα μαλλια να παιρνω τα φιλια σου


Μια κουπα γεματη με κρασι την πινω στην υγεια σου
στο νου μου εχω τα παλια την ομορφη ματια σου

Δεν με φοβιζει ο καιρος τα χρονια δεν φοβαμε
μια χαρι θελω απο τον θεο μια χαρι θελω μονο
στον αλλο κοσμο που θα πα θελω να σε ανταμωνο

Το χιλιομοδι καηκε

Δεν ηταν του Δια οι αστραπες
δεν μεθυσε η Νεμεα .
Το Χιλιομοδι το ομορφο μεσα στην φωτια
το ρειξαν.

Να ηταν το χερι του φονια το χερι του προδοτη ,
και οι ελιες της Αθηνας μες στην πυρα βρεθηκαν.

Μα οΗρακλης σαν να αγριεψε το ροπαλο του

αρπαζει, τουτος ο τοπος χανεται τουτος ο τοπος
χαθη, φωτιες μας βαλανε φωτιες και θελουν
να μας καψουν.

Σηκω το ροπαλο Ηρακλη και χτυπα στο κεφαλι,
τουτος ο τοπος καιγετε, τι τουτη η χωρα
χαθει .


Τελευταιος των ζωεμπορων.

Ο χριστος και ο κορακας

ο μπαρμας ο Θανασης μεθυσμενος αργα την νυχτα χτυπα την
πορτα του σπιτιου μας ανοιγουμε ο μπαρμπας μεθυσμενος
ζητα κρασι να πη

Η θεια Ελενη που ηταν στο σπιτι του λεει αχρονιαγε εισε
μεθυσμενος ακομα να πης θελης

Ο μπαρμπας μου την ρωτα Ελενη εαν ερθει στο σπιτι σου
ο χριστος και ο κορακας ποιον θα βγαλης εξω
τον χριστο η τον κορακα η θεια Ελενη του απανταει
το κορακα
Ε της απαντα ο μπαρμπα Θανασης κορακας και περηδρομος
να σε πιαση

Γιατι του ειπε να μην πινη αλλο κρασι


τελεφταιος των ζωεμπορων

Βαρια σιωπη

Βλεπω το καστρο μαναχο βαρια συννεφιασμενο στα βραχια
δακρυα να κυλουν ο αετος δεν φτερουγιζει μερες Μαγιου
και οι περδικα στο καστρο δεν γυριζει

Ειναι Μωριας μας ορφανος και τα βουνα θλιμενα
σε ολους τους δρομους μοναξια και στα χωρια βαρια
σιωπη με σπιτια αμπαρωμενα

Δυο γερους βρησκω μοναχους και τους ρωτω που ειναι
οι αλλοι ηταν ακομα αλλοι τρεις στα σπιτια τους κλησμενοι
ψαχνω τα βρω τι εγινε και λογγοσαν οι δρομοι

Βγηκα στο καστρο στην κορφη και τους Θεους ρωταω
μα βρηκα το νομο της σιωπης και της ερημοσυνης
πηρα το δρομο και εφυγα με ενοχιες γεματος
εισαν τα χρονια δισεκτα τοτε καιεγω ειχα φυγη

O Διαμαντης και το λεοφοφορειο

Ηταν το 1951 που παιζαμε στην αυλη του σπιτιου ολα τα
πρωτο ξαδελφα καμια δεκαρια παιδια μολις ειχε αρχισει το σχολειο
Ηταν μετα τον πολεμο μαζι μας ηταν και ο Διαμαντης απο την
Ποδογορα της θειας Αγγελως ειχε ερθει να παη στο σχολειο στα
Μαγουλιανα γιατι στην Ποδογορα δεν ειχε σχολειο μετα τον πολεμο

Ηταν κατα της πεντε το απογευμα το παιχνιδι ειχε αναψει για τα
καλα οταν φανηκε να ερχεται στα κατω αλωνια το λεωφορειο
ολα τα παιδια παιζαμε ξενιαστα οταν εφτασε το λεωφορειο
κατω απο την αυλη του σπιτιου που περνουσε ο δρομος

Οταν ο Διαμαντης ειδε το λεω φορειο εβγαλε μια κραυγη τρομου
μπηκε τρεχοντας μεσα στο κατωι και χοθηκε κατω απο το παχνι
Για πολυ ωρα προσπαθουσαμε ολα τα παιδια να τον συνεφερουμε
και να τον βγαλουμε κατω απο το παχνι

Εφταχρονος ο Διαμαντης τοτε δεν ειχε δη ποτε του αυτοκινητο γιατι
στο χωριο του δεν ειχε συγκοινωνια και δεν ηξερε τι ηταν
αυτο το θεριο που προχωρουσε μονο του
Τωρα τα χρονια περασαν οΔιαμαντης στο λημενικο σωμα
παιδι της θαλασσας και εγω πολυ μακρια
Ποτε δεν τον σηναντησα απο τοτε να τον ρωτησω εαν το θυμαται

Λουσιος

Σηναντησι δυο γεροντων

Ο Μπαρμπα Φωτης Εννενηντα Εφτα χρονων και ο Μπαρμπα Λιας
εννενηντα πεντε σηναντηθηκαν στο δρομο
τι κανεις Φωτη τον ρωτα ο μπαρμπα Λιας Γεραματα Λιακο του απαντα
ο μπαρμπα Φωτης
Οχι δεν ειναι γεραματα του απαντ α ο μπαρμπα Λιας αδυναμια ειναι

εννενηντα χρονων γιαγια στο δικαστηριο

Η θεια Αγγελω εφταχνε την σκεπη του σπιτιου της χωρις αδεια
και ο προεδρος την πηγε στο δηκαστηριο στην Βυτηνα το 1984 η1985
δεν θυμαμε καλα το χρονο
ΗΘεια Αγγελω στο εδωλειο κατη γορουμενη λιγο βαρυκοη
την ρωτα ο προεδρος ποσο χρονων εισε 92 απαντα που γεννηθηκες
στα Μαγουλιανα απαντα και εμε 92 χρονια στο ιδιο σπιτι
τι εκανες και σε εφεραν στο δικαστηριο
Αλλαξα την σκεπη του σπιτιου χωρις αδεια φυγε της απαντα
ο προεδρος να πας στο σπιτι σου και να ζησης ειρηνηκα
το υπολοιπο της ζωης σου
Και κοιτοντας τον προεδρο του χωριου λεει μην ξαναφερης τετοιους
ανθρωπους στο δικαστηριο θα σε κλεισω φυλακη

Λουσιος

Ψαχνω να βρω τον κορακα

Ψαχνω να βρω τον κορακα που τρωει τα
σωτηκασου για να του σπασω τα φτερα
για να βρης την υγεια σου

ΛΟΥΣΙΟΣ

Στα Καλντιριμια καθεσε με τον δαυλο αναμενο

Εγω μοναχος περπατω στις γης τα βηλαετια και συ
μαναχη θες να βρης του κοσμου τασεκλετια

Στα καλντιριμια στεκεσε με τον δαυλο αναμενω
καισε βιβλια με σκουρια τα γραμματα διαβαζεις
τουτος ο κοσμος αλλαξε και βαρια αναστεναζεις

Πανω στους βραχους μοναχη σαν ορνιο γερασμενο
τα αστρα διαβαζεις για να βρης της γης το
πεπρωμενο

Φυσα βοριας και καιγεσαι νοτιας σε τσουλουφριζει
η ανατολη ειναι βαρβαρη και τους Θεους σου
βριζει

Η δυση ολο κταχνια αιωνες μουχλιασμενη και συ μοναχη
και μικρη πανω σε αυτα τα βραχια θελεις
να βαλης σε σειρα του κοσμου τα κοματια

Λουσιος

Εiχαν φτιαξει τηγανιτες

Εiχαν φτιαχει τηγανιτες μερικοι μαγουλιανιτες
το πρωι με την δροσουλα στης πλατειας
την πεζουλα
Εiχαν λαδι ειχαν μελι ειχαν απω τα χωραφια τους αλευρι
πινανε και τα κρασια τους απω τα αμπελια τα δικα τους
και ευφρενετο η καρδιατους
Εσαν ολοι τους πρωινη πριν ακομα να χαραξη

κρυο λιγο τσουχτερο εκανε τετοιον καιρο ηταν
μεσα του Απριλη που τα πινανε οι φιλοι


Ο Πλατανος πους εκοιτουσε και ο δολιος λιγο απορουσε
τουτοι οι Μαγουλιανιτες χρονια φτιαχνουν τηγανιτες
μα κανεις δεν μου λεει να μου δωση μια με
μελί αλλα μενα δεν με μελη


τελευταιος των Ζ ωεμπορων

Μεσα στα σταχυα του σιταριου

Μεσα στα σταχυα του σιταριου σιγοφησα τ αγερι
τα σταχυα σκυβουνε στην γη και της φιλουν
το χερι

Του θεριστη πλησιασε η εποχη εχει φταση σταχυα χρυσα μες τους αγρους
χρυσο χαλι εχουν φτιαξει

ειναι ευλογια του Θεου για να τραφη η πλασι
Κοιτα δρεπανια κοφτερα στον ηλιο πως γυαλιζουν
οι κοπελιες θεριζουνε στου θεριστη την ζεστη τα προσωπατους
κρυψανε ηλιος να μην τα βλεπη


Οστιτζικας σιγολαλη τα προβατα σταλιζουν
και οι θεμωνιες τ αλωνια μας αρχιζουν και στολιζουν

Τ αλογα φουρλες φερνουνε ολημερης στ αλωνια
στα σπιτια ολοι ετοιμασαν επληναν τα κασονια

Σε σε Θεε που φροντησες σοδια καλη να δωσης
σ ευχαριστουμε απω καρδιας για την
φροντηδα που εχεις

ο τελευταιος των ζωεμπορων

O Θανασης μεθυσμενος

Δεκαοκταχρονο πεδι ο Θανασης παη στο σπιτι του μεθυσμενος

και φωναζει στην Μαννα του Μαννα Μαννα δεν μπορω τι επαθες
αχρονιαγο φωναζει ηΜαννα του δεν μπορω σραματησε η καρδια μου
Φοβησμενη η Μαννα του Θαναση φωναζει στον αντρα της σηκω Χαραλαμπε
δεν μπορει το παιδι τι επαθε βρε την ρωτα ο αντρα στης σταματησε η
καρδια του απαντα η θεια Μαριγω
Και σου μηλαει βρε της απαντα ο μπαρμπα Χαραλαμπος

Ο Θανασης μεθυσμενος

Δεκαοκταχρονο πεδι ο Θανασης παη στο σπιτι του μεθυσμενος
και φωναζει στην Μαννα του Μαννα Μαννα δεν μπορω τι επαθες
αχρονιαγο φωναζει ηΜαννα του δεν μπορω σραματησε η καρδια μου
Φοβησμενη η Μαννα του Θαναση φωναζει στον αντρα της σηκω Χαραλαμπε
δεν μπορει το παιδι τι επαθε βρε την ρωτα ο αντρα στης σταματησε η
καρδια του απαντα η θεια Μαριγω
Και σου μηλαει βρε της απαντα ο μπαρμπα Χαραλαμπος

Αυτα που ειπωθηκαν στον αερα

1
το ασυλο ειναι για τους κατατρεγμενους και ξεριζωμενους
και οχι για τους πατριδοκαπηλους και τους αρπαγες

2
Την ευθυνη για οτι κακο συμβη στα παιδια την εχει η πολιτεια
και οι σωστη νομοι γιατι το παιδι ειναι παιδι οταν ο νομος ειναι
αμηληκτος δεν υπαρχει κοινωνια αρρωστη

3
Την δυναμη του πνευματος κανενας δεν μπορει να νικηση παρα
μονο να συνεργασθη μαζι του

4Σημερα αλλοι αποφασιζουν για τον ανθρωπο γιατι πολλοι απω τους
νομους ειναι αδικοι για τον ανθρωπο

5
Ο Μεγας αλεξαντρος ειναι Ελληνας και τουτο το γνωριζουν πολυ
καλα οι Ευρωπαιοι στις Βρυξελλες και ας στησουν το αγαλμα του
σρατηλατη στις βρυξελλες γιατι η Ευρωπη εχει γεννηθη στην
στην Ελλαδα

6
Βρισκομε σε αυτοι την χωρα 40 περιπου χρονια οπως και αλλοι
ομογενεις ποτε δεν νοιωσαμε φοβο σε τοτον τον τοπο
Μετα απω 40 χρονια καποιοι προσπαθουν να μας φερουν
το φοβο και τον προβληματισμο ως Αμερικανοι πολιτες και ως
Ελληνες να μην φοβομασθε και να υπερετουμε τις πανανθρωπινες
αξιες
7
Εδω η Αμερικανικη κυβερνηση φτιαχνη συνεχεια τα σχολια
τσιαρτερς που διδασκουν την ελληνικη γλωσσα και ιστορια ξοδευβοντας
ετησιως εκατομυρια δολλαρια
Γιατι η Αμερικη χρειαζετε την ελληνικη γλωσσα γιατι ειναι γλωσσα
νοηματικη και η γλωσσα του μελλοντος
Μηπως οι Ελληνες εχασαν την νοημοσυνη τους



ΛΟΥΣΙΟΣ

Magouliana Greece

Magouliana Greece

Το σανατοριο της Μαννας

Τ ο Σανατοριο ανηκει σε αυτους που δουλεψαν στην Αμερικη Ελληνοαμερικανοι
Ελληνες Τις Αιγυπτου και στους κληρονομους των Μαγουλιανιτων που εδωσαν
τα κτηματα τους για τον ιερο σκοπο να γινη το Σανατοριο για να σωθουν
οι ασθενης ηρωες ελευρωτες της πατρογονηκης μας γης απο τους Αγαρινους
κατακτητες
Τωρα σκοπος δεν υπαρχη για να λειτουργη το Σανατοριο και μετα
απο ολη αυτην την λεηλασια και καταστροφη οι κληρονομοι αυτον των των
ελληνων σκευτονται παλι Ελληνικα Γιατι αυτος ο τοπος ειναι καιδικος μας

Σ Α Ε

Α ργα ο ηλιος εγερνε

Αργα ο ηλιος εγερνε κατα τα απανω αλωνια
και οι κοπελιες τις προικες τους μαζεψενε που ειχαν
στα μπαλκονια

Ηταν απλαδες κεντητες απλαδες σαλαπλαδες ειχαν
φλοκατες κοκκινες κουβερτες μεταξενιες στον
αργαλειο τα κενταγαν το χτενι τους χτυπουσαν
και την Μαγουλιανιτησα εσιγοτραγουδουσαν


Τωρα ο ηλιος χαθηκε αρχισε και νυχτωνη οι κοπελιες μας
φυγανε στο αδιανο μπαλκονι μηναν οι γλαστρες
μοναχες μονες χωρις λουλουδια οι δρομοι ειναι
αδιανοι χωριο χωρις τραγουδια


Λουσιος

τελευταιος των ζωεμπορων

Χωριο που ειναι τα χωραφια σου

Χωριο που ειναι τα χωραφια σου χωριο που ειναιι τα
σπαρτα σου που ειναι οι κτηνοτροφοι σου που ειναι τα παιδια σου
Στα καμινακια ασρπισανε τα βραχια και γερασαν
το παλιολαζι αφωνο χωρις της περδηκας λαλιες
και κοππαδιων κουδουνια

Στο γαυβρο η βρυσι στερεψε και το βαρκο εχαθη
το αηδωνι παη για νερο να πη και να γλεντηση
μα οι ντοπιοι γιναν βαρβαροι και χαλασαν την βρυσι


Η τσεχρηνια γονατηστη το καστρο προσκηναει
ολα τριγυρω χαθηκαν και σε λυγμους ξεσπαη
Τα αμπελια μας εχαθηκαν στερεψαν τα κρασια τους
Ο χρονος τα εκουρσεψε καταστρεψε τα αμπελια
χαθηκαν τα νοικοκηρια χαθηκαν τα βαγενια

Ο Ανεμος

Ο Ανεμος αναλαφρα το σωμασου χα ιδευη και η σκεψη μου
που βρισκεσε για σε βρη γυρευη
Σαν ανεμος εχαθηκες σαν την δροσια του Μαη
Μα τωρα πια χειμωνιασε λουλουδια δεν υπαρχουν
τα χιονια ολα τα ασπρισαν και εχει ξεροβορι βαζω
τον νου να θυμηθη μα ο νους μου βρησκει ζορι

Μα ποσο περασε ο καιρος πως περασαν τα χρονια
θυμαμε που μου ελεγες δικια μου θ εισε αιωνια
μα οταν φυγω σου το λε και θελω να το ξερης
αναλαφρα που θα πετω θα σε εχω στην καρδια μου
για να μην φυγης πια ποτε για παντα να εισε δικια μου

Λουσιος

Τελευταιος των Ζωεμπορων

Ο Ανεμος

Ο Ανεμος αναλαφρα το σωμασου χα ιδευη και η σκεψη μου
που βρισκεσε για σε βρη γυρευη
Σαν ανεμος εχαθηκες σαν την δροσια του Μαη
Μα τωρα πια χειμωνιασε λουλουδια δεν υπαρχουν
τα χιονια ολα τα ασπρισαν και εχει ξεροβορι βαζω
τον νου να θυμηθη μα ο νους μου βρησκει ζορι

Μα ποσο περασε ο καιρος πως περασαν τα χρονια
θυμαμε που μου ελεγες δικια μου θ εισε αιωνια
μα οταν φυγω σου το λε και θελω να το ξερης
αναλαφρα που θα πετω θα σε εχω στην καρδια μου
για να μην φυγης πια ποτε για παντα να εισε δικια μου

Λουσιος

Τελευταιος των Ζωεμπορων

Το Σανατοριο της ντροπης

Μουρλοι εφτιαχναν και γνωστικοι Λεηλατουσαν
στα Μαγουλιανα χωριο που βρησκετε στην καρδια της Πελλοπονησου και σε
υψωμετρο 1365 στην τοποθεσια Κορφωξυλεια ειναι χτησμενο το Σανατοριο
της Μαννας
Με χρηματα απο ερανους που εγιναν στην Αμερικη στους Ελληνες τηςΑμερικης
που δουλευναν σκληρα και απο τους ελληνες της Αιγυπτου
και εγινε το Σανατοριο της ΜΑΝΝΑΣ το 1920 για τους στρατιωτες που
γυρισαν απο την μικρα Ασια και γυρισαν με φυματιωση
Λητουργεισε μεχρι το 1940
Οταν ηρθαν οι Γερμανοι εκλεισε το Σανατοριο και μεχρη σημερα
το λεηλατουν αλλα το κτηριο ακομα αντιστεκετε
κλαιη το τοπιο διαμαρτυρονται οι επισκεφτες και η ντροπη ντροπη
δεν εχει

Ο Τελεφταιος των Ζωεμπορων

Ξεχασμενα που μηλανε

Περνοντας το πετροβουνι η σκεψις γυριζει πολλα χρονια πισω
τοτε που γυριζαμε ποδαρατο απο την βυτηνα για το σαββατοκυριακο
αφηνοντας το Γυμνασιο ενα΅τσουρμο παιδια για το χωριο
Θυμαμε τοτε φευγοντας απο την Βυτηνα κατηφοριζοντας στην κατω
βυτηνα και πριν φτασουμε στο γεφυρι της Μουζγας θελοντας να
κοψουμε δρομο αποφασισαμε να περασουμε μεσα απο το παταμι του
Μυλαωντα Ηταν χειμωνας Φλεβαρης θαρρω το ποταμι κατεβασμενο
απω τον χειμωνα ειμαστε τρεις εγω ο Λαμπης δεν θυμαμε τον τριτο
που περασε πρωτα με ενα σαλτο στο στενοπο περασμα δευτερος δοκημασε ο Λαμπης
αλλα οταν εδωσε το σαλτο το ποδι του που πατησε στον απεναντο βραχο
γλυστρησε και χαθηκε μεσα στην κακαβοθρα του ποταμιου
Μετα απο λιγο πεταχτηκε εξω φωναζοντας παιδακια μου βγηκε ομως παλι
πισω μουσχεμα και ενα ματσο ζωες του παιδιου που τις πηγαιναμε
στο σχολειο του χωριου
Γυρισαμε πισω περασαμε απο το γεφυρι κρυο πολυ ο Λαμπης μουσχεμα

επρεπε να αναψουμε φωτια για να στεγνωση στο τελος της ανηφορας
ηταν ενα εχωκκλησι εγω ετρεξα στο ξωκκλησι για φωτια ηταν ενα
καντηλι αναμενο βρηκα ενα κερι το αναψα βγαινοντας εξω φυσαγε ο αερας
και εσβαινε το κερι ματαιει η προσπαθια
Τοτε εφυγα για ενα αλλο εξωκκλησι τον αγιο Νικολα στα Μαγουλιανα
Εφυγα τρεχοντας για να αναψω φωτια
Πριν φτασω στον αγιο Νικολα συναντησα τον μπαρμπα Χρηστο τον Γιαβη
που κλαδευε το αμπελι του
Χαιρετησα τον μπαρμπα Χρηστο και τον ρωτησα εαν εχει φωτια
μου απανταη διαβολε την τι θελεις την φωτια καπνιζεις
Οχι μπαρμα χρηστο ερχετε ο Λαμπης και του εξηγησα τι εγινε
Μου εδωσε τον αναπτηρα του αναψα φωτια με κληματα
ειρθαν ο Λαμπης με τον αλλον στεγνωξε ζαισταθηκε και φυγαμε για
το χωριο Νομιζαμε πως ολα τελειωσαν ομως οχι γιατι τα φυλλα της ζωης
παιδιου εχαν βραχει και ηταν τσαλακωμενα φτανοντας ο Λαμπης στο
σπιτι του εβαλε καρβουνα στο σιδερο που σιδερωνουν τα ρουχα
και σιδερωσε τα φυλλα της ζωης για να τα δωση στο σχολειο

Στο σημαθητη μου και φιλο μου


Χαραλαμπο Καρρα

Τελιωσε ο ανηφορος στου πητα βγηκαμε στο κανακου την λακα
σιγα σιγα κουβεντιαζοντας περασαμε την σκαλα φτασαμε στον

περηφανο βραχο που το χωριο μας του εδωσε το ονομα του ελευθεροτη της
φυλης Και φτασαμε σε ενα μνημα που καποιοι το εσκαψαν και μεσα
εθαψαν την αρχοντησα τηνξακουστη και ιστορικη και πολυτραγουδησμενη
βρυσι τηςΑγιαςΕλεουσας

μεσα απο το μνημα βογγα το λιγοστο νερακι γιατι εχει χαση το φως του
και δεν βλεπει τα πουλια τα ελατα τους διαβατες τους πιστηκους
θυματε τον ιστορικο Παυσανια ΤΗΝ ΜΑΓΟΥΛΙΑΝΗΤΙΣΑ ΠΟΥ ΠΙΑΣΤΗΚΕ
ΣΚΛΑΒΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ και εδωσε τις πετρινες πλατες της για να πατηση τοποδιτης
η αρχοντοπουλα των να ανεβη στο αλογο και να χαθη στο μονοπατι
της λευτεριας
Εδω τα καλοκαιρια τα πρωινα εφταναν οιαπανταχου της γης Μαγουλιανιτες
επηναν της Αγιαλεουσας το νερο τρωγοντας ψωμι τυρι και σκορδο

εβραζαν και καμια προβατινα
Σωπασε νεκρη αρχοντησα και θα ερθη οκαιρος να σταματησης τα βογγιτα

να βγης ξανα απο τον ληθαργο και να ποτησης με το αθανατο νερο σου
τους νεους και να αναστηθης δροσηδοντας ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΡΟΥΣ

Ο Τελευτεος των ζωεμπορων