Ο Ανεμος αναλαφρα το σωμασου χα ιδευη και η σκεψη μου
που βρισκεσε για σε βρη γυρευη
Σαν ανεμος εχαθηκες σαν την δροσια του Μαη
Μα τωρα πια χειμωνιασε λουλουδια δεν υπαρχουν
τα χιονια ολα τα ασπρισαν και εχει ξεροβορι βαζω
τον νου να θυμηθη μα ο νους μου βρησκει ζορι
Μα ποσο περασε ο καιρος πως περασαν τα χρονια
θυμαμε που μου ελεγες δικια μου θ εισε αιωνια
μα οταν φυγω σου το λε και θελω να το ξερης
αναλαφρα που θα πετω θα σε εχω στην καρδια μου
για να μην φυγης πια ποτε για παντα να εισε δικια μου
Λουσιος
Τελευταιος των Ζωεμπορων
No comments:
Post a Comment