Τα Αλογα δεν αλωνισαν

Τουτα τα Αλωνια χορταριασαν, το δραπανι θεμωνιες δεν εφτιαξε,
τα Αλογα δεν αλωνισαν τα δεματια.

Φθηνοποριασε ο τρυγητος εχαθει, τα φιλερια και οι ασπρουδες
στα ονειρα μας.

Το φθηνοπορο μοναχο, χωρις ζευγα και αλετρια, τα φυλλα
κητρινοχρυσα σιγοπευτουν, στο φυσημα του αερα.

Τα κοπαδια δεν εφυγαν για τα χειμαδια, τα στρουγοληθια τα
αγκαλιαζει η μοναξια.

Τα μονοπατια χορταριασμενα, τα ξωβρυσια, αναζητουν το σουρουπο,
για να ζυγωση, ο Κοτσιφας χωνετε στους διπλανους θαμνους,
σφυριζοντας τον ερχομο της νυκτας.

Και η φλογερα, πολλα τα χρονια, η μελωδια της ακομα στα αυτια μου,
πολλα τα κοπαδια, που ροβολαγαν στα πλαγια.
κουδουνια φωνες η μερα τελειωσε, η νυκτα αγκαλιαζει την πλασι.

Στης νυκτας την αγκαλια χωμενη η ζωη φτιαχνει ζωη, ο υπνος
ξεκουραζει το σωμα, και δυναμωνει το πνευμα.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων