Στο καπηλιο μεσανυχτα και τυφλα στο
μεθυσι κουνας τα χερια σαν κουπια
αλλοκοτη η νυχτα
Χαραματα μες στα στενα μεθυστακα γυριζεις
ζητας παγκακι να σταθης μηπως
και ξεμεθυσεις
Να ξεμεθουσες μια φορα ξανα
για να μεθυσης τα ομορφα τα
ματια της μηπως και λησμονησεις
Τι φλογα που εχει το κρασι που
το μυαλο θολωνει μα η καρδια αντιστεκεται
γιατι την θελει ακομη
Λουσιος
No comments:
Post a Comment