Γρηγορουν η καθευδουν οι φυλακες

Βασανισμενε μου λαε καλε κι αγαπημενε
παντοτε ευκολοπιστευε και παντα προδομενε
Δ Σολωμος




Καποιοι τον ειπαν κεραυνο καποιοι ηχηρη
σφαλιαρα
τον τροπο που μας φερονται οι ασπονδοι μας φιλοι
γιατι ποτε δεν θελησαν σωστα να μας μετρησουν
και εμεις ποτε δεν ειδαμε περα απ το δαχτυλο μας
Ειναι ατυχως το μαθημα που παιρνει ο λαος μας
απο εταιρους εχθρικους και φιλιους Εφιαλτες
που αλλο δεν εχουνε στον νου παρα μονο να πληξουν
το μελλον μας το εθνικο τις εθνικες μας ριζες
Ν αφησουν αδικαιωτους πολυχρονους αγωνες και
προσδοκιες λα ι κες πριν γεννηθουν να πνιξουν
αφου ειναι μεσ τους σχεδιασμους η διαγραφη του Εθνους
σαν ιστορια φρονημα σαν γλωσσα σαν πυρηνα
της λα ικης συνειδησης σαν ιχνος της πορειας
σε περασμενες εποχες σε χρονους που θαρθουνε


Τι να τους κανεις τους εχθρους σαν εχεις τετοιους
φιλους που σε λογιαζουν ευκολα και δεν σε λογαριαζουν
γραμμενο καθως σε εχουνε σε πονηρα τεφτερια
και καλπικα καμωνονται πως ταχα σε αγαπανε
οταν για μονη εγνοια τους για μονο μελημα τους
μετρανε τα συμφεροντα τα κερδη τα δικα τους
Αν βλεπουνε το εθνος σου σαν τοπικο Επαρχειο
και συ σαν δουλος βολικος δεν εχεις αλλη κριση

ισχυει το αξιωμα οσο και αν δεν το θελεις
πως οι σφαλιαρες θαρχονται η μια μετα την αλλη
Και οσοι κλαινε και οδυρονται με κορκοδειλου δακρυ
και κρινουν αλλους αδικα την ροτα τους ας ψαξουν
στραβα που αρμενιζουνε μονο ο γυαλος δεν φταιει
κι ετσι που πολιτευονται ετσι που εχουν στρωσει
δεν στεργει ο λαος να κοιμηθει το Εθνος να ξαπλωση
για να διαβη το αφεντικο τις προσταγες που δινει

Σε περιοδους σκοτεινες σ αμετρητους αιωνες
φιλοι μαντρωναν τους λαους κι υστερα τους πουλουσαν
σαν φοβισμενα προβατα σαν αγαθα μιας χρισης
σαν προ ιοντα
παμφθηνα σε αγοραιους παγκους
Τ αφεντικα ονειρευονται τρεφουν κουφιες ελπιδες
πως θα συγκατανευσουνε ολοι οι λαοι του κοσμου
να ζησουν και να πορευτουν στην νεα χιλιετια
κατω απ τον αστερισμο της δουλοπαροικιας
οταν οι λιγοι προσταζαν και οι πολλοι εκτελουσαν
δεσμιοι φοβων υπαρκτων και φοβερων βασανων
και μονο για την τολμη τους απειθεια να δειξουν
στα αρχοντοκελευσματα στην γνωμη των τυραννων

Μα οι καιροι αλλαζουνε και οι λαοι ξυπνανε
σηκωνουν το κεφαλι τους δεν δεχονται καπιστρι
οι ανοχες τους στερεψαν δεν στεργουν πια το κνουτο
το μηνυμα ειναι καθαρο γνωστοι κι οι αποδεκτες
Δεν θα γυρισει ο τροχος της ιστοριας πισω


Μελαγγευς