Thursday, November 02, 2006

Εσυ Μωρια μου αλαργηνε

Και εσυ Μωρια μου αλαργηνε Μωρια μου παινεμενε
γιατι μου φερθηκες σκληρος που εγω σε λαχταρουσα
που γυριζα τις στρατες σου και ολα τα πανηγυρια εγνωρισα
τον κοσμο σου και ολα τα αρχοντικα σου

Βρεθηκα στα Καλαβρυτα βρεθηκα και στην Μανη στην
Κορινθο την ροζακια τσιμπολογουσα ρογες και στου Αναπλιου
ανεβαινα τα πετρινα σκαλοπατια

Στην Καλαματα στο στρατο πηγα να υπερετησω και στην
Ηλεια την ζεστη γυ ναικα να γνωρισω

Σε σενανε τρομπολιτσα λεβεντογεννα Μαννα θα ηθελα
να γυρισω και στου χωριου μου τον πλατανο
κοντα να ξεψυχησω



Για την γη μας τουτη δεν πρεπει να υπαρχουν σιωπες

Η φωνη τ αγερα σερνει τα βηματα μου μες τις κορφες
τι ο κοσμος ολος πια για μενα εχει γινει μορφες
Τι τα ουρανια κοιταζω και την γη μας ετουτη προσταζω
να μην γενναει σκιες
περπαταω μοναχος και τα ποδια μου ματωνουν απο τις πληγες

Ο δρομος μακραινει και η γη μας μικραινει μπορες θα ρθουν
και συμφορες
η γη μας ετουτη δεν εχει αλλες επιλογες

Η φωνη τ αγερα μες το μυαλο μου στριφογυριζει και λεει
την γη μας βιαζουν και κομματιαζουν την αρμονια
και με μανια πληγες ανοιγουν το μελλον της κλεινουν

Γι αυτο σου λεω περπαταω και κλαιω ψηλα στις κορφες
για την γη μας ετουτη δεν πρεπει να υπαρχουν αλλες
σιωπες






Ενιππεας τελεφταιος των ζωεμπορων

No comments: