Το ονειρο στα ηλιοκαμενα βραχια.

Ο Ηλιος ελαμπε. ηταν ηλιολουστη ημερα, φως λαμπερο,
που εκανε τα βραχια του αργυποκαστρου να θαμπωνουν τα ματια, και την σκεψη να ταξειδευη στο απυρο , για να συναντηση
το θειο.

Τι μερα και τουτη, οιΘεοι ειχαν αγκαλιασει το Αργυροκαστρο.
Ημουν ξαπλωμενος λιγο ποιο κατω απο το σειραχο, στην ριζα του βραχου.
Τιναχτηκα απο την παρουσια μιας λαμπρης, πανεμορφης γυναικειας
μορφης στο σειραχο.
Γυναικα ηληκιωμενη, με ασπρα μαλλια, εμοιαζαν με το χρωμα που ειχαν τα
βραχια. Γαλανοματα ψηλη, σπαθατη, πατουσε στον βραχο και η μορφης της
δευτερος Ηλιος στο στερεωμα.

Κρατουσε στο χερι της χαρτονομισμα των χιλιων δραχμων,και με ρωτησε εαν εχω ψιλα.
Την κοιταξα προσπαθωντας να βρω ψιλα, την ρωτησα απο πιο μερος
της Ελλαδας ειναι, μου απαντησε απο την Ελλαδα, την ρωτησα ξανα
απο πιο μερος, και μου απαντα, εγω ειμαι η Ελλαδα.
Η μορφη της χαθηκε στο γαλανο του ουρανου, χαθηκε το φως της,
μεσα στο φως του τοπιου.