Το φιλοτιμο σου φιλε.

Το φιλοτιμο σου φιλε, στον τοιχο το πεταξανε, το βιος της
φαμελιας σου κατασπαραξανε.
Το ψωμι που στο τραπεζι, για τα παιδια σου εστρωνες, αρπαγες
το αρπαξανε, το μeλλον των παιδιων σου δεν λογαριασανε.
Κοτερα και βιλες, στις δικες σου ελπιδες, εκεινοι επενδυσανε,
και στην δικη σου τσεπι φιλε, σαλιο δεν αφησανε.
Φιλε ξερω πως λατρευεις, τον τοπο σου, την γη σου, μαζεψε την
φαμελια σου και την Ελληνικη ψυχη σου, ενα μοναχα σκεψου,
τωρα ειναι η εποχη σου.
Πιασε το μετεριζι, και μεσα οχυρο σου, η γη ειναι δικη σου,
δικη σου και των παιδιων σου.
Δωστους να καταλαβουν, πρεπει να το χωνεψουν, στην γη των
ανδρειωμενων δεν θα ξανα φυτρωσουν.
Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων.