Τρια πουλια περασανε πανεμορφα Γερακια

Τρια πουλια περασανε πανεμορφα Γερακια το ενα στο καστρο
καθησε στα ξεθορα τα βραχια
Το αλλο σιγο χαμηλωσε στα Καμινακια πιανει το τριτο
το μικροτερο πιανει στην κουκουβαγια Βγαζουν λαλιες λυπητερες
και μυρολο ι αρχιζουν
Δεν κλαιν για αυτους που μισεψαν και πηγαν σε αλλα μερη
γιατι εχει ο δρομος γυρισμο
Κλαινε για αυτος που χαθηκαν και μες στο χωμα μπηκαν
αυτοι δεν εχουν γυρισμο
Βγαζουν κραυγες λυπητερες και το ονομα τους κραζουν

Παπαθανασοπουλος Χαραλαμπος του Γεωργιου ετων 25
Γοντικας Χαραλαμπος του Χρηστου ετων 25
Καλοσακας κωστας του Νικολαου ετων 40
Καλοσακας Ελευτεριος του Χαρολαμπου
Κανελλοπουλος Ιωαννης του Αθανασιου ετων 14
Αποστολος Καριωρης του Ηλια ετων12
Πα ισιος Τακης του Παυλου ετων12
Καλοσακας Γεωργιος του Θεοδωρου
Κανελλοπουλος Ιωσηφ του Αθανασιου
Κωνσταντινος Γιαβης του Χρηστου
Γιαβης του Διονυσιος του Χρηστου
Κανελλοπουλος Αθανασιος του Δημητριου
Κοσιαβελος Αθανασιος του Αποστολη
Θεοδωρος Δημοπουλος του Βασηλειου
Δημοπουλος Κωστας του Βασηλειου
Ζουβελος Κωστας του Παναγου
Πανοργιας ΅Σιμος ....
Γοντικας Νικολαος.....ετων18 Τον Σκοτωσαν οι Γερμανοι
Γοντικας Ιωαννης Του Αθανασιου
Γοντικας Αντρεας του Αθανασιου

Το προσκλητιριο τελειωσε . Αρχισε το 1925 και τελειωσε στο τελος
του 2οο7 . Τα Γερακια εκλαψαν και τα φτερα απλωσαν
ψηλα στο καστρο ανταμωσαν . στους ουρανους χαθηκαν



Ενιππεας τελευταιος των Ζωεμπορων

Ο Μισεμος εμαρανε

Δεν ειναι τα χρονια ουτε ο βοριας
ουτε τα καλοκαιρια
Ο μισεμος εμαρανε της λεμονιας τα ανθη
και μες τον χρονο εχαθη το αλαγυρνομας
ονειρο

Στα ξεφωτα του χαλασμου και της ανατριχιλας
την των ματιων σου ο χωρισμος με προσταξε
και παλι στα μονοπατια σου ναρθω

Να ερθω να βρω τον πονο μου να νοιωσω
το αρωμα του

Το ονειρο που ζησαμε στα μακρυνα τα
χρονια μες την ανεμοθυελα στις παγωνιας
την παγωνια ητανε ναρκωμενο

Και στην κορφη κατακορφα τον ουρανο
αντυκριζω

Γιατι ποτε τα ματια σου δεν ξεχασα τον νου μου
βασανιζω

Περηφανα Γηρατεια

ΜΑΤ το Θεο τους εβλεπα τους
Γερους να κτυπανε αλλους να ριχνουν
κατα γης και αλλους να κλωτσανε

Ειχαν οι Γεροι μαζευτει
φαρμακα να ζητησουν η συνταξη τους
ειναι μικρη δεν φτανει για να ζησουν

Ειχαν ασπιδες πλαστικες και κρανη
στο κεφαλι τα ροπαλα στα χερια τους
και οχαρος οποιον παρει

Αυτα ειναι Ελληνοπουλα λεβεντες γινωμενοι
Ποιος την λεβεντια τους αλλαξε
και τι υπερασπιζουν

Τα γηρατεια τους συνχωρουν τα ματια τους
δακρυζουν Γενιτσαρους ποιος τους
εκανε μοιαζει να το γνωριζουν

Μα τουτη γη τους καρτερει τα
βηματα βαραινουν στα νιατα δινουν
μια ευχη τους γερους μην
πικραινουν


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

9 7 2003

Γρηγορουν η καθευδουν οι φυλακες

Βασανισμενε μου λαε καλε κι αγαπημενε
παντοτε ευκολοπιστευε και παντα προδομενε
Δ Σολωμος




Καποιοι τον ειπαν κεραυνο καποιοι ηχηρη
σφαλιαρα
τον τροπο που μας φερονται οι ασπονδοι μας φιλοι
γιατι ποτε δεν θελησαν σωστα να μας μετρησουν
και εμεις ποτε δεν ειδαμε περα απ το δαχτυλο μας
Ειναι ατυχως το μαθημα που παιρνει ο λαος μας
απο εταιρους εχθρικους και φιλιους Εφιαλτες
που αλλο δεν εχουνε στον νου παρα μονο να πληξουν
το μελλον μας το εθνικο τις εθνικες μας ριζες
Ν αφησουν αδικαιωτους πολυχρονους αγωνες και
προσδοκιες λα ι κες πριν γεννηθουν να πνιξουν
αφου ειναι μεσ τους σχεδιασμους η διαγραφη του Εθνους
σαν ιστορια φρονημα σαν γλωσσα σαν πυρηνα
της λα ικης συνειδησης σαν ιχνος της πορειας
σε περασμενες εποχες σε χρονους που θαρθουνε


Τι να τους κανεις τους εχθρους σαν εχεις τετοιους
φιλους που σε λογιαζουν ευκολα και δεν σε λογαριαζουν
γραμμενο καθως σε εχουνε σε πονηρα τεφτερια
και καλπικα καμωνονται πως ταχα σε αγαπανε
οταν για μονη εγνοια τους για μονο μελημα τους
μετρανε τα συμφεροντα τα κερδη τα δικα τους
Αν βλεπουνε το εθνος σου σαν τοπικο Επαρχειο
και συ σαν δουλος βολικος δεν εχεις αλλη κριση

ισχυει το αξιωμα οσο και αν δεν το θελεις
πως οι σφαλιαρες θαρχονται η μια μετα την αλλη
Και οσοι κλαινε και οδυρονται με κορκοδειλου δακρυ
και κρινουν αλλους αδικα την ροτα τους ας ψαξουν
στραβα που αρμενιζουνε μονο ο γυαλος δεν φταιει
κι ετσι που πολιτευονται ετσι που εχουν στρωσει
δεν στεργει ο λαος να κοιμηθει το Εθνος να ξαπλωση
για να διαβη το αφεντικο τις προσταγες που δινει

Σε περιοδους σκοτεινες σ αμετρητους αιωνες
φιλοι μαντρωναν τους λαους κι υστερα τους πουλουσαν
σαν φοβισμενα προβατα σαν αγαθα μιας χρισης
σαν προ ιοντα
παμφθηνα σε αγοραιους παγκους
Τ αφεντικα ονειρευονται τρεφουν κουφιες ελπιδες
πως θα συγκατανευσουνε ολοι οι λαοι του κοσμου
να ζησουν και να πορευτουν στην νεα χιλιετια
κατω απ τον αστερισμο της δουλοπαροικιας
οταν οι λιγοι προσταζαν και οι πολλοι εκτελουσαν
δεσμιοι φοβων υπαρκτων και φοβερων βασανων
και μονο για την τολμη τους απειθεια να δειξουν
στα αρχοντοκελευσματα στην γνωμη των τυραννων

Μα οι καιροι αλλαζουνε και οι λαοι ξυπνανε
σηκωνουν το κεφαλι τους δεν δεχονται καπιστρι
οι ανοχες τους στερεψαν δεν στεργουν πια το κνουτο
το μηνυμα ειναι καθαρο γνωστοι κι οι αποδεκτες
Δεν θα γυρισει ο τροχος της ιστοριας πισω


Μελαγγευς

ΠΟΡΕΙΑ

Ειμαι φτωχος ταξιδευτης κι οδοιπορω
μοναχος
Χωρις βαρια αρματωσια και περισση
πραματεια
Ποτε δεν εσταματησα στην ερημο στον
καμπο
Που τον τρυγαει ο κουρνιαχτος και τονε
καιει ο λιβας
Στα θεογεννητα βουνα γυρεψα της
ψυχης μου

Το ανοθευτο ξεδιψασμα στο ανεβασμα του ηλιου

Να λουσω θελησα τον νου για ναβρω την
πυξιδα

και να στοχαζομαι στα συνορα του ονειρου


Μελαγγευς

Διαβατης

Εγω διαβατης μοναχος ψαχνω τα μονοπατια
ψαχνω να βρω τ αχναρια τουςνα βρω τον μισεμο τους

Τα μονοπατια κλεισανε οι δρομοι χορτιαριασαν
οι περδικες φτερουγισαν και τα σπαρτα
χαθηκαν
Και τα κουδουνια κρεμονται στου τουρισμου
τα ραφια

Εγω μοναχος περπατω και στους θεους μου ταζω
πως θε να βρω τον κορακα που τρωει τα
σωτηκα σου και θα του σπασω τα φτερα για
να βρης την υγεια σου
Να βγη ο ηλιος για αλλη μια και τα σπαρτα
να ανθισουν
Και με λαλιες οι περδικες μας καλοσωριζουν


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων

ΑΓΡΟΔΙΟΣ

Ας παει να λεη ο Αρχιλοxος
Οι ασπιδες ειναι οι ψυχες μας
Εκεινος δεν εδυνατο να προβλεψη τους σκοτεινους
αιωνες στον δρομο της ευθυνης
Επανω στην παχνη του καιρου
Στων προγονων το πνευμα το αθανατο

Ριψασπις εγω δεν θα γινω
Αγροδιος

Το μωρο και ο αριθμος

Γεννηθηκες σε τουτον πλανητη και χρωστας
χρωστας γιατι γεννηθηκες χρωστας
γιατι αναπνεεις τον αερα μας

Μικρε ηρθες αδιαβαστος δεν κατεχεις απω
κομπιουτερ Πριν ερθεις επρεπε να μαθης
πως περνουν οι ανθρωποι στον πλανητη
γη

Το τι πληρωνουν το τι δινει τουτη
ζωη
Και οταν φυγουμε ποσα πρεπει να χρωσταμε
για να βρουν τα χρεοι μας τα αλλα μωρα
που θα ερθουν στον πλανητη μας

Μικρε η ζωη εδω ειναι ενας αριθμος που
σου τον δινουν οταν ερθεις και σου τον
παρουν οταν φυγεις

Θα σε φωναζουν με τον αριθμο σου
θα πληρωνης με τον αριθμο σου θα
χρωστας
με τον αριθμο σου και οταν χαθεις
θα χαθη και ο αριθμος σου


Ενιππεας τελεφταιος των ζωεμπορων

Στο Αγιο πελαγος

Οταν βραδιαζει στο Αγιο πελαγος και
ο εσπερινος τελειωσει χωρις παπα
και ψαλτη μονο με της θαλασσας
και του ουρανου τα φιληματα


Οταν ο αρχαγγελος της μερας φυγει
το ασημενιο φεγγαρι κολυμπα στον
ωκεανο τοτε εγω θα αρχισω να
μετρω τους κτυπους της καρδια σου
ξανθια μου θαλασσα γαλανοματουσα




Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων