Στα γαλανα σου ματια

Στα γαλανα σου ματια, οι αρετες του κοσμου, και στο βαθυ σκοταδι,
οι αρχοντες του τρομου.

Σε σκοτεινες χαραδρες φτιαχνουν προγραματα, τον κοσμο ολον τωρα
πηραν τα κλαματα.

Στα γαλανα σου ματια οι βαρκες της ειρηνης, και σε βαθειες χαραδρες,
παιδια της Παλαιστηνης.

Τους κυκλους του πλανητη, τοξα κυκλωνουνε, βελη φαρμακωμενα την γη
πληγωνουνε.

Με βρωμηκο κονταρι, πισωπλατα κτυπανε, γιατι ζωη του ανθρωπου,
δεν νοιαζοντε, δεν ρωτανε.
Τα γαλανα σου ματια ελπιδες δεινουνε, τι απο την Αρχαια Ολυμπια το
φως τους περνουνε.

Τρεμουν τις αρετες σου και τις ιδεες σου, γιατι απο τα βαθυ των αιωνων,

κανεις το χρεος σου.


Παντα το φως νικαει και η λαμψις ερχεται, για μια ανασα η πλασι,
παντα προσευχετε.


Ενιππεας τελευταιος των ζωεμπορων